دانلود مقالات ISI درباره کانی سازی زیستی یا بیومینرالیزاسیون + ترجمه فارسی

کانی سازی زیستی یا بیومینرالیزاسیون (به انگلیسی: Biomineralization) فرایندی است که در آن موجودات زنده، کانی تولید می‌کنند که اغلب در بافت‌های سخت آن‌ها که به آنها کانبافت گفته می‌شود، موجود هستند. تاکنون بیش از ۶۰ کانی گوناگون که از این پدیده تولید می‌گردند، شناسایی شده است. کانی‌سازی زیستی توسط هر شش فرمانرو در آرایه‌شناسی آلفا اتفاق می‌افتد. سیلیکات در جلبک‌ها و دیاتوم‌ها، کربنات در بی‌مهرگان، و کلسیم کربنات و کلیسم فسفات در مهره‌داران از نمونه‌های آن هستند. شیمی آیوپاک کانی سازی زیستی را اینگونه تعریف می‌کند: کانی‌سازی به سبب فرایندهای سلولی کانی‌سازی زیستی، از شاخه‌های مهم در شیمی معدنی زیستی به شمار می‌رود. کامپوزیت های زیستی سخت، مثل صدف مقدار زیادی مواد سخت معدنی را در فرایندی که کانی سازی زیستی نامیده می شود، همراه خود می کنند. در طبیعت این امکان فراهم شده است که ساختار صدف ها با زیبایی و نظم بالایی کریستالی شوند. در این فرایند مواد معدنی در داربستی از مواد آلی که از قبل خودآرایی پیدا کرده، وارد می شوند و هسته سازی و رشد می کنند. شیوه کانی سازی، سختی و استحکام فشاری را ارتقا می دهد. صدف خشک شبیه آراگونیت خالص، عملکردی سرامیکی شکل دارد و در افزایش طول اندک (تقریباً 0. 1 درصد) به شکل ترد می شکند. پاسخ با مدول یانگ E حدود 90 گیگاپاسکال خطی است. اما رفتار صدف خیس ابتدا به صورت یک ماده الاستیک و خطی می باشد (E حدود 70 گیگاپاسکال)، اما در ادامه با یک تغییر شکل بالای پلاستیک، قبل از شکست دنبال می شود. صدف تر در یک درصد افزایش طول دچار شکستگی می شود. این مقدار برای ماده ای که 95 درصد وزنی آن را موادمعدنی تشکیل داده است، مقدار بالایی می باشد. این سطح بالای ازدیاد طول به خاطر این است که صدف توانسته تا حد بالایی تغییر شکل را در ساختار درونی خود توزیع کند. علت اصلی این اتفاق، خواص ساختاری صدف یعنی حالت توهم رفته و موج دار بلوک های سرامیکی آن می باشد. با این حال با وجود کارهای زیادی که در بیست ساله اخیر انجام شده هنوز طراحی دقیقی که بتواند همان رفتار را در محیط مصنوعی ایجاد کند به دست نیامده است