دانلود مقالات ISI درباره درمان با گیراندازی نوترون بور + ترجمه فارسی

درمان با گیراندازی نوترون بور مشهور به BNCT، نوعی پرتودرمانی است که در آن از ایزوتوپ بور-۱۰، و نیز پرتوهای نوترون استفاده می‌گردد. درمان توسط گیر اندازی نوترون به وسیله بور یکی از روش‏های مورد توجه در درمان بعضی سرطان‏ها از جمله تومورهای مغزی به نام گلیوبلاستوما، است. در این روش درمان، ابتدا بور به صورت یک ترکیب خاص که به وسیله مواد تومور دوست نشان‏دار شده است درون تومور متمرکز می‏شود، سپس یک باریکه از نوترون‏های فوق حرارتی با انرژی و شدت مناسب بر روی منطقه تومور تابانده می‏شود. انرژی نوترون‏های فوق حرارتی با عبور از بافت‏های مختلف سر، کاهش یافته و به نوترون حرارتی تبدیل می‎‏شوند. در اثر واکنش نوترون‏های حرارتی با بور درون تومور، ذرات آلفا و لیتیم که ذراتی پر انرژی با برد کم(در حدود ابعاد سلول) هستند به وجود می‏آید که انرژی خود را در محدوده سلول سرطانی تخلیه می‏کنند و باعث از بین رفتن سلول‏های سرطانی می‏شوند. یکی از چشمه‏های مهم برای این منظور رآکتورهای هستند. طیف نوترون مورد استفاده در BNCT باید دارای شار بالا در محدوده نوترون‏های فوق حرارتی باشد. علاوه بر این شار نوترون برای این که طیف نوترون اثر بهینه‏ای در درمان داشته باشد باید دارای مشخصه‏هایی باشد که از طرف آژانس انرژی بین‏المللی تعیین شده است. مراکز معدودی در حال حاضر صاحب این نوع فناوری نوین در فیزیک پزشکی هستند، و این روش هنوز تحت پژوهش قرار دارد، و بصورت جامع وارد پرتودرمانی بالینی نگردیده است. یکی از مشکلات اصلی در توسعه این روش مربوط به چشمه نوترونی مناسب و قابل نصب در بیمارستان می باشد. این ایده از درمان با جذب نوترون از سال 1936 در ایالات متحده آمریکا، اولین کارآزمایی انسانی BNCT در 1950 آغاز شده و در مدت کوتاهی پس از آن تا حد زیادی به دلیل عدم تکنولوژی مناسب به پایان رسید. در ژاپن، با این حال، تجربه، در ادامه با نتایج دلگرم کننده و فن آوری بهبود یافته است که در پرش آغاز موج جدیدی از توجه به BNCT در اواخر 1980 آزمایشات جدید بشر در ایالات متحده محل در 1990 انجام گرفت.