دانلود مقالات ISI درباره بازدارنده خوردگی + ترجمه فارسی

بازدارنده خوردگی (انگلیسی: Corrosion inhibitor) نوعی ترکیب شیمیایی است، که به یک مایع یا گاز اضافه می‌شود ( معمولا در مقادیر بسیار کم ) و نرخ خوردگی ماده مخصوصا فلز یا آلیاژ را کاهش می‌دهد. در خوردگی حفره دار شدن (Pitting)، استفاده از بازدارنده ها منجر به افزایش پتانسیل حفره دار شدن می شود ولی ممکن است نرخ رشد حفرات و نیز تعداد حفرات در واحد سطح را کاهش دهد. در خوردگی شیاری (Crevice Corrosion)، بازدارنده ها معمولا نرخ اشاعه این نوع حمله خوردگی را کاهش می دهند. در خوردگی تنشی (Stress Corrosion Cracking) نیز بازدارنده ها می توانند عمر مفید ماده را از طریق افزایش زمان شروع ترک برداری یا کاهش نرخ رشد ترک، افزایش دهند. ک زمینه فلزی با فرآیند اکسید شدن و با مکانیسم الکتروشیمیایی خورده می شود. خوردگی بر روی سطح فلز و در “سل های موضعی” که حاوی کاتد و آند می باشند اتفاق می افتد. خوردگی همواره در آند رخ می دهد نه در کاتد: از این اصل مهم جهت بازدارندگی خوردگی در سطح فلز بهره برداری می کنند. معمولاًبازدارنده های خوردگی درعمل کننده های اولیه درروکش های تبدیل پذیر و آستر سیستم های روکش بکار می روند تا بستر فلزی را در مقابل خورده شدن بطریق مکانیسم فوق الذکر محافظت کنند. هرچند که معمولاً آلیاژهای آهنی روکش می شوند، فلزات غیر آهنی دیگر نیز مانند منیزیم، قلع، مس، برنج، روی و غیره توسط سیستم های روکش آلی محافظت می شوند خواص ضدخوردگی کامپوزیت پلی‌پیرول / پلی‌آنیلین (به عنوان پلیمر هادی) با استفاده از روش‌های الکتروشیمیایی (طیف‌سنجی الکتروشیمیایی امپدانس، اندازه‌گیری‌های پتانسیل خوردگی و آزمون‌های پلاریزاسیون آندی) در محیط خورنده 3. 5% کلرید سدیم بررسی شده است. کامپوزیت پلی‌پیرول / پلی‌آنیلین به روش پتانسیواستاتیک (کرنوآمپرومتری) بر روی پنل کربن استیل سنتز شد. تغییرات مقادیر ظرفیت خازن الکتریکی و مقاومت فیلم‌ها نسبت به زمان غوطه‌وری برای بررسی نفوذ‌پذیری فیلم‌های پوشرنگ در برابر آب مورد مطالعه قرار گرفتند. کامپوزیت پلی‌پیرول / پلی‌آنیلین در طی زمان‌های طولانی‌تر دارای نفوذ‌پذیری نسبتاً پایین‌ و رفتار کاتالیستی خوبی برای روئین کردن کربن استیل است. نتایج نشان دادند این کامپوزیت دارای رفتار ضدخوردگی بهتری نسب به هر کدام از پلیمرهای همگون (پلی‌پیرول و پلی‌آنیلین) می‌باشد