دانلود مقالات ISI درباره کشور درحال توسعه + ترجمه فارسی

کشور در حال توسعه یا کشور رو به رشد کشوری است با استانداردهای نسبتاً پایین زندگی، پایه صنعتی توسعه نیافته و شاخص پایین توسعه انسانی. کشورهای در حال توسعه در مقایسه با معیارهای جهانی از پایه‌های مالی و صنعتی ضعیف‌تر و کیفیت زندگی پایین‌تر بهره‌مند هستند. تعریفی که بیش از همه در مورد کشور در حال توسعه مورد قبول قرار گرفته است، به این موضوع اشاره دارد که این قبیل کشورها از لحاظ صنعتی‌سازی دارای سطوحی پایین هستند و از نظر شاخص توسعه‌ی انسانی نیز عملکردی ضعیف دارند. توسعه یک کشور با شاخصهای آماری همچون درآمد سرانه تولید ناخالص داخلی(GDP)، امید به زندگی، نرخ سواد، و غیره سنجیده می‌شود. سازمان ملل توسعه بالای انسانی را تحت عنوان یک شاخص مرکب از موارد آماری فوق ارائه نموده تا سطح توسعه انسانی را برای کشورهایی که داده‌ها در آنها در دسترس قرار دارد، سنجیده شوند. کشورهای در حال توسعه در مجموع کشورهایی هستند که به درجه قابل توجهی از صنعتی شدن متناسب با جمعیتشان دست نیافته‌اند، و دارای استاندارد پایینی از زندگی هستند. همبستگی شدیدی بین درآمد پایین و رشد بالای جمعیت، هم میان هر دو و هم در بین کشورها وجود دارد. چنان‌چه کشوری از لحاظ شاخص توسعه‌ی انسانی رتبه‌ای پایین کسب کند به این معنی است که شهروندان این کشور خاص، نسبت به کشورهای رده بالا دارای امید به زندگی پایین‌تر، سطح تحصیلات کم‌تر، درآمد سرانه‌ی کم‌تر، و میزان باروری بیش‌تر هستند. به طور کلی، بیش‌تر کشورهای آفریقایی، اروپای مرکزی، اروپای شرقی، آسیا، آمریکای جنوبی، و آمریکای مرکزی جزء کشورهای در حال توسعه تلقی می‌شوند. سنجش توسعه برای سنجش سطح توسعه‌یافتگی کشورهای دنیا، معیارهایی فراوان وجود دارند. صندوق بین‌المللی پول توسعه‌یافتگی را بر اساس میزان درآمد سرانه، تنوع صادرات، و حضور در بازار مالی جهانی مورد سنجش قرار می‌دهد. دلیل وجود تنوع صادرات در میان این معیارها این است که هر چه کالاهایی متنوع‌تر از یک کشور به خارج صادر شود، در صورت کاهش ارزش یا تقاضا در مورد یک کالای خاص، اقتصاد آن کشور کم‌تر در معرض خطر بحران قرار می‌گیرد. سازمان‌های دیگر نظیر بانک جهانی، کشوری را با درآمد سرانه‌ی سالیانه کم‌تر از ۱۲،۲۷۵ دلار، کشوری در حال توسعه قلمداد می‌کنند. سنجش توسعه‌یافتگی همواره با صنعتی‌سازی و استانداردهای زندگی در ارتباط است، و سطوح پایین درآمد و نرخ بالای رشد جمعیت از عوامل کلیدی آن هستند. برای توجه و ترغیب توسعه در یک کشور، نظریه‌های دانشگاهی فراوان و گوناگون وجود دارند. به پیشنهاد برخی نظریه‌ها سرمایه‌گذاری در توسعه‌ی انسانی به افزایش بهره‌وری منجر، و در نتیجه باعث بهبود اقتصاد می‌شود. بر اساس نظریه‌های دیگر، سرمایه‌گذاری در مشاغل و زیرساخت‌ها می‌تواند تاثیری مستقیم‌تر داشته باشد و به بهبود کیفیت زندگی منجر شود. در اقتصادهای در حال توسعه، سطوحی خاص وجود دارند که به ارزیابی جایگاه کشورها از لحاظ وسعت توسعه‌‌یافتگی کمک می‌کنند. به عنوان رایج‌ترین انواع این طبقه‌بندی‌ها می‌توان به کشورهای تازه صنعتی‌شده (NIC)، بازارهای نوظهور، بازارهای درحال ظهور، و کشورهای توسعه‌نیافته اشاره کرد. همان‌طور که کشورهای در حال توسعه از حیث توسعه‌یافتگی دارای معیارهای مشترک فراوان هستند، در فرایند توسعه‌شان با چالش‌هایی مشترک نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. برخی از این چالش‌ها شامل معضلات و مسائل مربوط به سلامتی می‌شوند. کشورهای در حال توسعه بیش از سایر کشورها با رشد بالای جمعیت در مناطق شهری مواجه هستند، دسترسی به آب آشامیدنی سالم برای‌شان سخت یا غیرممکن است، با شیوع بالای بیماری‌های غیرمسری نظیر دیابت و فشار خون دست به گریبان‌اند، و از خطرات زیست‌محیطی مانند آلودگی هوا رنج می‌برند.