دانلود مقالات ISI درباره دررفتگی + ترجمه فارسی

دررفتگی(به انگلیسی: dislocations) یک جابجایی دائمی در سطوح مفصلی نسبت به یکدیگر است. دررفتگی کامل در صورت از دست دادن ارتباط بین دو سطح مفصلی کامل است ولی هنگامی که قطع تماس مشتقات مفصلی جزئی باشد٬ دررفتگی نسبی (subluxation) نام می‌گیرد. در هنگام دررفتگی کامل٬ مفصل چنان پیچیده یا کشیده شده که استخوان‌ها از محل طبیعی خود در مفصل خارج یا جابه جا شده و ممکن است رباط‌ها نیز کشیده یا پاره شوند. به خارج شدن سر استخوان از حفره مفصلی، در رفتگی گویند. دررفتگی زمانی روی می دهد که یک مفصل بیش ازحد طبیعی حرکتی خود به حرکت واداشته شود. دررفتگی یک آسیب‌ مفصلی می‌باشد که انتهای استخوان از محل اصلی خود جابجا می‌شود. این آسیب دردناک به طور موقت مفصل را تغییر شکل داده و از حرکت باز می‌دارد. دررفتگی در شانه و انگشتان شایع‌تر است. محل‌های دیگر عبارتنداز آرنج، زانو و لگن. اگر فرد متوجه شود که دچار دررفتگی شده است باید فوراً به پزشک مراجعه کند تا وی استخوان دررفته را جا بیاندازد. دررفتگی اگر به درستی درمان شود پس از چند هفته استراحت و توانبخشی، مفصل به فعالیت عادی خود برخواهد گشت. گرچه برخی از مفاصل مانند شانه، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای دررفتگی دوباره قرار گیرد. علائم و نشانه ها ۱) تغییر شکل مفصل ۲) درد شدید در سطح مفصل که با تغییر وضعیت بدتر می شود. ۳) تورم اطراف مفصل ۴) تغییر رنگ اطراف مفصل ۵) ناتوانی در حرکت دادن تاحیه صدمه دیده ۶) اختلاف ظاهری در مقایسه با مفصل سالم ۷) حساسیت موضع به لمس یا فشار (تندرنس) ▪️ اقدامات و کمکهای اولیه ۱) نبض، حس و قابلیت پر شدن مویرگی را در اندام صدمه دیده بررسی کنید. ۲) قسمت آسیب دیده را با طرف مقابل قسمت آسیب ندیده مقایسه نمائید. ۳) توصیه می شود که در رفتگی را نیز مانند شکستگی با استفاده از آتل ثابت نمائید. ۴) در صورت وجود شکستگی، عضو را آتل بندی کنید. ۵) مفا صل را حرکت ندهیدزیراممکن است آسیب عروق خونی و اعصاب روی دهد. ۶) مفصل در رفته را جا نیندازید. ۷) در صورت بروز شوک، آن را درمان کنید. ۸) مصدوم را به مرکز درمانی انتقال دهید. تشخیص علاوه بر معاینه آسیب، پزشک ممکن است آزمایشات زیر را درخواست کند: 1-تصویربرداری با اشعه ایکس 2-(ام آر آی) درمان درمان دررفتگی بسته به محل و شدت آسیب می‌باشد. ممکن است موارد زیر لازم باشند: • جا انداختن: پزشک ممکن است به آرامی استخوان را جا بیاندازد. بسته به مقدار درد و تورم، ممکن است نیاز به بی‌حسی موضعی یا حتی عمومی باشد. • بی‌حرکت ساختن: پس از جا انداختن استخوان، پزشک مفصل را با آتل می‌ببندد تا از جای خود حرکت نکند. • جراحی: اگر پزشک نتواند استخوان را جا بیاندازد، اعصاب، عروق یا رباط‌های اطراف آن آسیب دیده باشند، ممکن است نیاز به جراحی باشد. • توانبخشی: پس از کنار گذاشتن آتل فرد یک برنامه تدریجی توانبخشی را برای بازگرداندن تا قدرت و محدوده حرکت مفصل شروع خواهد کرد.