دانلود مقالات ISI درباره بازار نوظهور + ترجمه فارسی

بازار نوظهور (به انگلیسی: emerging market) یک بازار ملی که در فرایند پیشرفته‌تر شدن، قرار دارد و دارای نقد شوندگی در بدهی‌های محلی و بازار سهام است، از طرفی با برخی تغییرات در سیستم مقرراتی و بازارها، روبروست. بازارهای در حال ظهور (یا نوظهور) با سطح بازارهای کارا، فاصله زیادی دارند و فاقد مقررات و استاندارهای سخت حسابداری و بازارهای اوراق بهادار می‌باشند، که در کشورهای توسعه‌یافته (نظیر ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و ژاپن) مرسوم است. اما این کشورها، دارای زیرساخت‌های فیزیکی لازم، نظیر سیستم بانکی، بورس اوراق بهادار و پول واحد می‌باشند. اصطلاح بازارهای نوظهور یا (در حال ظهور) نخستین بار توسط اقتصاددانان شرکت مالی بین المللی (IFC) در سال 1981 پیشنهاد گردید، یعنی در شرایطی که گروه اقدام به نخستین سرمایه گذاری مالی دوجانبه در امر توسعه کشورها نمود. از آن زمان تاکنون اصطلاح "بازارهای نوظهور" در تمامی زمینه ها شامل رسانه، سیاست خارجی و مباحث تجاری، اطلاع نامه های سرمایه گذاری و گزارشات سالیانه به دفعات بکار رفته است. با این حال، تعاریف ارائه شده از این اصطلاح بطرز چشمگیری متفاوت می باشند. اصطلاح Emerging Markets یا بازارهای نوظهور اغلب بصورت حشو و بیهوده تکرار می شود، زیرا چنین گفته می شود که اگر این بازارها ظهور یافته هستند، پس چرا هنوز با واژه Emerging یا در حال ظهور خطاب می شوند؟ بمنظور درک مفهوم بازارهای نوظهور لازم است تا با دقت تمام به روش های ظهور یافتن این بازارها و میزان حقیقی بودنشان توجه نماییم. در سال 1999 میلادی و بعد از سال‌ها مطالعه در این زمینه کونت تعریف تازه‌ای را در مورد بازارهای نوظهور ارائه داد. وی بازارهای نوظهور را به عنوان کشوری تعریف کرد که از دیکتاتوری اقتصادی به سمت اقتصاد بازار‌محور حرکت می‌کند. در این مسیر آزادی اقتصادی بیشتر می‌شود و تعامل اقتصادی آن کشور با بازارهای جهانی افزایش پیدا می‌کند. در این کشورها طبقه متوسط بزرگ‌تر می‌شود و استاندارد زندگی مردم ارتقا پیدا می‌کند و تعامل سازمان‌های اقتصادی و اجتماعی داخلی با سازمان‌های بین‌المللی بیشتر می‌شود. جولین ورکویل اخیراً تعریف دیگری برای بازارهای نوظهور ارائه داده است که این تعریف به ارائه ویژگی‌های اقتصادی این بازارها می‌پردازد: طبق این تعریف بازارهای نوظهور سه ویژگی عمده دارند. اول اینکه درآمد سرانه مردم در سطحی بین 10 تا 75 درصد سرانه درآمد مردم در کشورهای اتحادیه اروپاست. به این معنا که سرانه تولید ناخالص داخلی در این کشور نسبت به سال‌های قبلی که در زمره اقتصادهای کم‌توسعه‌یافته بودند رشد کرده است و این رشد زمینه را برای ارتقای استانداردهای زندگی مردم فراهم کرده است. دومین ویژگی این کشورها نرخ بالای رشد اقتصادی است.