دانلود مقالات ISI درباره ژئوکرونولوژی + ترجمه فارسی

ژئوکرونولوژی (Geochronology) علم تعیین سن و تاریخ‌گذاری سنگ‌ها را میگویند. ر زمین شناسی اصولا دو نوع سن وجود دارد که عبارتند از سن نسبی و سن مطلق. مقصود از سن نسبی این است که پدیده‌های زمین شناسی را باهم مقایسه کرده و تعیین کنیم که کدامیک جوان‌تر و کدامیک قدیمی‌تر می‌باشد. مقصود از سن مطلق سن واقعی هر پدیده می‌باشد و در واقع سن تشکیل یا وقوع آن می‌باشد. روش‌های مختلفی برای تعیین سن مطلق وجود دارد که از جمله آنها می‌توان استفاده از طبقات رسوبی، رسوبات یخچالی، مواد رادیواکتیو و. . . را تعیین سن مطلق نام برده البته کاربرد مواد رادیواکتیو در تعیین سن مطلق بیشتر می‌باشد و سنی را که از این طریق بدست می‌آید دقیقتر می‌باشد. سن سنگها یا رخدادهای ثانویه (مانند دگرسانی یا دگرگونی) می تواند با استفاده از روش های Sm-Nd،(Ar-Ar)، U-Pb، Rb-Sr،K-Ar قابل اندازه گیری باشد. مراحل یک فرآیند سن سنجی به شرح زیر است: • انتخاب روش سن سنجی • جمع آوری نمونه • آماده سازی نمونه • پرتودهی نمونه ها در یک رآکتور هسته ای برای روش آرگون-آرگون • اندازه گیری غلظت ایزوتوپ های مادر و دختر با دقت بالا با استفاده از دستگاه TIMS • محاسبه سن ظاهری و تفسیر نتایج معیارهای تعیین سن نسبی سنگ‌ها: • لایه‌های رسوبی معمولا به صورت لایه‌لایه بوده و در حالت کلی می‌توان گفت که طبقه زیرین از طبقه رویی قدیمی‌تر است. ولی گاهی اوقات استثناهایی وجود دارد که به عنوان مثال می‌توان گفت آبرفت‌های پلکانی رودخانه‌ها را نام برد که در این آبرفت‌ها سن عکس حالت ذکر شده است. گاهی نیز ممکن است گسل طبقات قدیمی‌تر را بر روی طبقات جدید قرار دهد. و یا اینکه لایه‌ها در اثر عوامل تکتونیکی کاملا برگشته و از حالت اولیه خود واژگون شده باشند. • اغلب طبقات رسوبی دارای فسیل هستند و از آنجا که امروزه این فسیل‌ها کاملا مطالعه شده و سن آنها تعیین شده است. با مشاهده فسیل‌ها در طبقات می‌توان سن نسبی لایه‌ها و در برخی موارد حتی سن مطلق آنها را تعیین کرد. • غالبا می‌توان با کمک مشخصات کلی طبقات مثل مشخصات فیزیکی، شیمیایی، فسیل شناسی، سنگ شناسی و. . . طبقات مختلف را به هم ارتباط داده و توسط آن سن نسبی طبقه را تعیین کرد. هدف تمام ژیوکرونولوژیست‌ها تعیین سن و قدمت تمام حوادث دگرگونی، آذرین و حتی رسوبی می‌باشد که عبارتند از رویدادهایی که زمین و دیگر اجرام قابل دسترس درون منظومه شمسی را در سراسر دوره‌های زمین شناسی، شکل بخشیده‌اند. فهرست پاره‌ای از کاربردها علم ژئوکرونولوژی در زیر ذکر شده است: • زمان‌بندی و مدت رویدادهای کمربندهای کوهزایی، از زمان تشکیل سنگ تا زمان سرد شدن نهایی. • مطالعه توزیع و پخش زمان‌های ایزوتوپ‌های رادیواکتیو در فضا و زمان در محدوده نواحی قاره‌ای و ارتباط با مسایل مربوط به منشا، ساختمان و تکامل قاره‌ها. • تنظیم مقیاس زمانی در فانروزوئیک که از طریق تعیین سن نسبی سنگ‌ها به روش چینه شناسی یا فسیل شناسی شناخته شده‌اند. • تنظیم مقیاس زمانی پرکامبرین و تطبیق بین رویدادهای زمین شناسی پرکامبرین در سراسر جهان. • آزمایش فرضیه اشتقاق قاره‌ای. • تعیین سن رویدادهای زمین شناسی نسبتا جوان و مانند سن و میزان تکامل انسان‌های اولیه و سن یخبندان‌های حاصله در طی دوران زمین شناسی.