دانلود مقالات ISI درباره هورمون آزادکننده گنادوتروپین‌ + ترجمه فارسی

هورمون آزادکننده گنادوتروپین‌ها به صورت طبیعی در بدن از نورونهای هیپوتالاموس ترشح می‌شود و ساختاری پپتیدی دارد. ترشح هورمون هورمون آزادکننده گنادوتروپین یا هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینه کننده (LHRH) ضرباندار است (یعنی افزایش و کاهش یابنده در طول شبانه روز). هورمون ها آزاد کننده گنادوتروپین که آغاز کننده ی مرکزی آبشار هورمونی دستگاه تولید مثل هستند برای اولین بار از هیپوتالاموس پستانداران بدست آمد. هورمون آزادکننده گنادوتروپین در نورون های هیپوتالاموس، توسط فرایند آنزیمی از یک پلی پپتید اولیه بدست آمده و به صورت متناوب در چرخه پروتال وارد شده و باعث بیوسنتز و ترشح هورمون لوتینزینگ (LH) و هورمون تحریک کننده فولیکولی (FSH) می گردد. دوز های کمی از هورمون آزادکننده گنادوتروپین به صورت متناوب در رگ های پروتال حمل می شوند و این معادل همان مقداری است که در مرد ها و زن ها باعث باروری می گردد؛ همچنین این مقدار در مان بیمارانی که بلوغ جنسی آنها به تعویق افتاده است می شود. بر طبق قرار داد دوز های بال از هورمون آزادکننده گنادوتروپین یا آگونیست ها باعث غیر ر حساس شدن گنادوتروپین و ممانعت از عملکرد تخمدان ها و بیضه ها می گردد. نظریه غیر حساس شدن کاربرد زیادی در درمان طیف وسیعی از بیماری ها داشته است. آنتاگونیست های هورمون آزادکننده گنادوتروپین همچنین سیستم تولید مثلی را از طریق رقابت با هورمون آزادکننده گنادوتروپین های درون زاد مهار می کنند، گرچه دوزهای لازم برای غیر حساس شدن بالاتر است نسبت به دوزهای آگونیست ها و آنها کمتر مورد استعمال هستند. بعلاوه در جهت کاربرد آنها در درمان بیماری ها، آنالوگ های آنها برای از سر گیری باروری در جنس نر و ماده جایگزین هورمون های استروئیدی می شوند. توالی اسید آمینه های 14 نوع از هورمون آزادکننده گنادوتروپین های بدست آمده از گونه های پروتوکورداتا و مهره داران مشخص شده است که در حدود 500 میلیون سال تکامل این توالی ها حفظ شده اند. یک ثبات حیرت انگیز در طول پپتید (10 آمینو اسید) در انتهای آمینی و انتهای کربوکسیلی وجود دارد، مشخص شده است که این ویژگی برای اتصال و فعالیت گیرنده ها بسیار مهم می باشد. این از اطلاعات ساختاری و فعالیت هزاران آنالوگی که بیشتر در یک پایه تجربی توسعه یافته است، بدست آمده است. قطعاً وجه‌تمایز بازدارنده‌ها مسیر تکاملى (هورمون آزادکننده گنادوتروپین) ساختمان باقیمانده‌هاى عملاً مهم را همسانساخته و یک در جه قابل ملاحضه در تولید آنتاگونیست و آگونیست ها را باعث شده است.