دانلود مقالات ISI درباره آلبومین سرم انسانی + ترجمه فارسی

آلبومین سرم انسانی(به انگلیسی: human serum albumin) یکی از پروتئین های حیوانی است که از اوایل قرن بیستم مورد توجه بوده و کاربردهای درمانی متعدی دارد. این پروتئین از یک طرف خود کاربرد درمانی داشته و از طرف دیگر در فرمولاسیون های مختلفی جهت حمل عوامل دارویی و تشخیصی استفاده می شود. مزایا و پتانسیل های متعدد این پروتئین آن را در کانون توجه محققین حوزه نانوپزشکی قرار داده است. داروی آبراکسان یک فرمولاسیون دارویی مبتنی بر نانوذرات آلبومین است که تنها در سال 2012 بیش از 2 میلیارد دلار فروش داشته و کارشناسان آن را یکی از رویکرد های اصلی درمان انواع سرطان ها در آینده نزدیک می دانند. لبومین از سال ۱۳۱۹ در دسترس پزشکان بوده است. آلبومین در سه شکل قابل دسترس است. • نوع سرم انسانی یا سرم آلبومین • نوع آلبومین گاوی که مورد استفاده آزمایشگاهی دارد • نوع آلبومین موجود در مواد ارگانیک مانند سفیده تخم‌مرغ ساختار آلبومین آلبومین سرم انسانی یک پروتئین محلول کروی با وزن مولکولی 5/66 کیلودالتون متشکل از 585 اسید آمیته است که تنها از یک رشته پلی پپتیدی تشکیل شده است. این زنجیره به صورت مجموعه از زنجیرهای آلفا-هلیکس بوده که این زنجیر ها سه دومین ساختاری مجزا تشکیل می دهند (شکل1). آلبومین حاوی 35 ریشه سیستئین است که با تشکیل 17 پیوند دی سولفیدی نقش بنیادی در تشکیل ساختار این پروتئین دارند. همچنین وجود تعداد زیادی اسید آمینه باردار مانند لیزین، آرژنین، گلوتامیک اسید و آسپارتیک اسید در ساختار آن، در نقش های بیولوژیک متعدد آلبومین نقش مهمی داشته و همچنین در ساخت نانوذرات و اتصال عوامل مختلف به آن حائز اهمیت است. ساختار سه بعدی آلبومین انسانی به کمک کریستوگرافی اشعه ایکس معین شده است که بر این اساس آلبومین ساختاری همانند قلب و با ابعاد 80 در 30 آنگستروم دارد. البته این ساختار در حالت محلول تا حدودی متفاوت بوده و هر 3 دومین آن به شکل بیضوی در می آیند آلبومین در بدن انسان کارهای زیر را اجرا می‌کند: • نگهداری فشار اُنکتیک*[۱] در مقدار ثابت • ترابری و حمل هورمون‌های تیروئید • ترابردن و حمل اسیدهای چرب آزاد • ترابری و حمل بیلیروبین غیر کنژوگه • بیشتر داروها توسط آلبومین در خون گردش می‌کنند • تراز و تعدیل پی‌هاش خون وظایف فیزیولوژیک آلبومین آلبومین، یکی از مهمترین پروتئینهای پلاسما بوده و نقشهای متعدد و مهم فیزیولوژیکی دارد. این پروتئین بیش از 60 % جرم پروتئینهای پلاسما را تشکیل داده و مقدار آن حدود 35 تا 50 گرم در هر لیتر سرم خون استآلبومین به تنهایی مسئول بیش از 80 % فشار اسمزی کلوییدی پلاسما است، همچنین با عمل بافری خود در تثبیت pH خون نقش مهمی دارد. این پروتئین مانند بسیاری از پروتئین های پلاسما در کبد ساخته می شود و میزان ساخت روزانه آن 10 تا 15 گرم در بدن بوده و نیمه عمر متوسط آن در سرم خون انسان 19 روز است. آلبومین بعنوان حامل بسیاری از مولکول ها از جمله اسیدهای چرب، ایکوزانوییدها، اسیدهای صفراوی، هورمون های استروییدی، ویتامین C، D، فولات، مس، روی،کلسیم، منیزیم و همچنین بسیاری از داروها در خون مانند پنیسیلین ها، سولفانامیدها، بنزودیازپین ها و ترکیبات اندولی نقش دارد در نقش محافظ، آلبومین به متابولیت سمی بیلی روبین متصل شده و برای دفع آنرا به کبد منتقل می کند. آلبومین با اتصال به مواد سمی با منشائ خارجی مانند بنزن و ترکیب سرطانزای آفلاتوکسین و ترکیبات مختلف دیگر نقش حفاظتی خود را اعمال می کند. به عنوان عامل درمانی آلبومین سرم انسانی در درمان بیماری های مختلفی مانند شوک، سوختگی ها، کمبود آلبومین، تروما و جراحی های قلبی ریوی، مشکلات تنفسی حاد و دیالیز خون استفاده می شود. خصوصیت مهم دیگر آن برداشت ترجیحی آن توسط بافت های دچار التهاب و همچنین بافت های توموری است که یک مزیت مهم آن جهت استفاده به عنوان حامل دارویی است.