دانلود مقالات ISI درباره ایمونوسیتوشیمی + ترجمه فارسی

ایمونوسیتوشیمی(به انگلیسی: Immunocytochemistry) یا ICC یک تکنیک متداول آزمایشگاهی است که به منظور مکان یابی یک پروتئین یا آنتی ژن خاص در سلول‌ها انجام می‌شود. این مکان یابی از طریق اتصال آن پروتئین به آنتی بادی اولیه ویژه خود صورت می‌گیرد. آنتی بادی اولیه به آنتی بادی ثانویه ای که با فلوئوروفور کانجوگه شده‌است، متصل می‌شود. به این ترتیب امکان مشاهده پروتئین در زیر میکروسکوپ فلوئورسنت فراهم می‌گردد. ICC به محققین این امکان را می‌دهند تا بیان یا عدم بیان آنتی ژن مورد نظر را در سلول‌های نمونه بررسی کنند. در مواردی که سیگنال‌های immunopositive ایجاد می‌شود، حتی این امکان وجود دارد که تعیین کنیم کدام یک از زیربخش‌های سلول در حال بیان آنتی ژن مورد نظر است. ایمونوهیستوشیمی یک تکنیک اساسی است که در بسیاری از آزمایشگاه‌ها برای اهداف تشخیصی و پژوهشی استفاده می‌شود. در دهه‌های اخیر، توانایی تشخیص آنتی‌ژن‌ها در مقاطع بافتی به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است. ایمونوهیستوشیمی (IHC) یک مکمل رایج در پاتولوژی، جهت تشخیص مرفولوژی (شکل‌شناسی)، تحقیقات پاتولوژی و مطالعه فرآیند پاتوژنز بیماری‌ها می‌باشد. تفسیر مناسب یک سنجش ایمونوهیستوشیمی از اهمیت بالایی برخوردار است. ایمونوسیتوشیمی و ایمونوهیستوشیمی از نظر آماده‌سازی نمونه با یکدیگر متفاوت هستند. در ایمونوسیتوشیمی نمونه، می‌تواند سلول‌هایی باشد که در محیط کشت رشد پیدا کرده‌اند، معلق اند یا از یک اسمیر برداشت شده‌اند. برعکس، در ایمونوهیستوشیمی، نمونه‌ها بخش‌هایی از بافت زیستی هستند که در آن سلول‌ها توسط دیگر سلول‌ها و بافت‌هایی که در حالت طبیعی در اطراف وجود دارند، قرار گرفته‌اند. اصل ایمونوهیستوشیمی، ردیابی آنتی‌ژن‌ها در برش‌های بافتی با استفاده از آنتی‌بادی‌های کنژوگه شده با مواد فلوروسنت، آنزیم‌ها و عناصر رادیواکتیو می‌باشد. بعد از اتصال آنتی‌بادی کنژوگه شده به آنتی‌ژن هدف در سطح بافت و تولید یک محصول رنگی طی واکنش هیستوشیمی با میکروسکوپ نوری یا میکروسکوپ فلوروکروم و با نور ماوراء بنفش (UV) می‌توان محصول رنگی را که در واقع محل بیان آنتی‌ژن موردنظر است، تشخیص داد. یک فرآیندی برای مکان‌یابی پروتئین‌ها در یا روی سلولها در یک بافت است. در این روش با استفاده از آنتی‌بادی‌های منوکلونال، آنتی‌ژن‌ها یا مارکرهای خاص سلولها شناسایی می‌شوند. پیشرفت‌های چشمگیری در سال‌های اخیر در این شیوه انجام گرفته ‌است و در حال حاضر به عنوان یکی از روش‌های مطالعاتی مهم مخصوصا در پاتولوژی جای خود را باز کرده ‌است. در این روش بافت در فیکساتیو مناسب که در مطالعه حاضر فرمالین 10% بافره به مدت 24 ساعت فیکس و بلافاصله پروسه ایمنو هیستوشیمی بر روی نمونه ها انجام خواهد شد. اولین قدم برای ایمنوهیستوشیمی تهیه مقاطع بافتی است. تمام پروسه همانند تهیه مقاطع بافتی از آبگیری و تهیه بلوک پارافینی و نهایتا تهیه مقاطع انجام خواهد شد. قدم بعدی پس از تهیه مقطع روی لام پروسه ی بازیابی آنتی ژن است. بازیابی آنتی ژن بعلت ایجاد پل های متیلنی در حین فیکساسیون انجام میگیرد که پروتعین ها را به هم متصل کرده و روی اپی توپ های آنتی ژنها را می‌گیرند. دو روش برای بازیابی آنتی ژن وجود دارد 1- به واسطه گرما (بن ماری 60 درجه) و 2- بواسطه واکنش آنزیماتیک (تریپسین) که بسته به نوع آنتی ژن متفاوت خواهد بود