دانلود مقالات ISI درباره متانول + ترجمه فارسی

متانول (Methanol) یا متیل الکل یا الکل متیلیک یا الکل چوب ساده‌ترین نوع الکلهاست و با فرمول شیمیایی CH۳OH شناخته می‌شود. متانول الکلی ایست بی‌‌رنگ با بوی خاص و فراریت بالا. در گذشته متانول از هیدروژن‌دار کردن کاتالیزوری مونوکسیدکربن به‌دست می‌آمد. مخلوط هیدروژن و مونوکسیدکربن با نسبت ضروری، از واکنش آب با متان، آلکان‌های دیگر یا زغال سنگ در دمای بالا به‌دست می‌آمد. در شیوه مدرن تولید متانول، از کاتالیزورهایی استفاده می‌شود که در فشارهای پایین عمل می‌کنند و کارایی موثرتری دارند. امروزه گاز سنتز مورد نظر برای تولید متانول مانند گذشته از زغال بدست نمی‌آید، بلکه از واکنش متان موجود در گازهای طبیعی تحت فشار ملایم ۱۰-۲۰ اتمسفر و دمای ۸۵۰ درجه سانتی‌گراد با بخار آب و در مجاورت کاتالیزور نیکل تولید می‌شود. CO و H2 تولید شده، تحت تاثیر کاتالیزوری که مخلوطی از مس و اکسید روی و آلومینیوم است، واکنش داده و متانول ایجاد می‌کنند. این کاتالیزور اولین بار درسال ۱۹۶۶ توسط ICI استفاده شد. این واکنش در فشار ۵۰-۱۰۰ اتمسفر و دمای ۲۵۰ درجه سانتی‌گراد صورت می‌گیرد. روش دیگر تولید متانول، واکنش دی‌اکسیدکربن با هیدروژن اضافی است که تولید متانول و آب می‌کند. متانول به عنوان حلال، ضدیخ و در تهیه سایر ترکیبات شیمیایی استفاده می‌ شود. هم چنین متانول به صورت محدود به عنوان سوخت در موتورهایی با سیستم احتراق داخلی استفاده می ‌شود. متانول تولید شده از چوب و سایر ترکیبات آلی را متانول آلی یا بیو الکل می‌نامند که یک منبع تجدید شدنی برای سوخت است و می‌تواند جایگزین مشتقات نفت خام شود. متانول ترکیبی سمی است. محصول متابولیت آن، اسید فرمیک و فرمالدئید، سبب نابینایی و مرگ می‌شود. متانول از طریق نوشیده شدن، تنفس و جذب از راه پوست وارد بدن می‌شود. بطور مداوم در معرض آن بودن و استفاده از آن بدون محافظ (ماسک و دستکش) خطرناک است. در صورت نوشیدن آن بلافاصله باید با پزشک تماس گرفته شود. اثرات سمی متانول چند ساعت بعد از مصرف شروع می‌شود. متانول اثرات مخربی بر روی بینائی داشته و از راه پوست جذب می شود. فوق العاده آتشگیر بوده اما در دمای محیط آتشگیر نمی شود. بین متانول و فلزاتی از قبیل پتاسیم، منیزیم، اکسیدکننده هایی مثل پرکلرات باریم،برومین کلرین، پراکسید هیدروژن و سدیم در صورت وجود حرارت خاصیت انفجاری ایجاد می کند متانول با کلروفرم، دی اتیل روی، کلریدسیانوریک و نیتریک اسید شدیداً واکنش می دهد. در صورت تجزیه حرارتی متانول به دی اکسیدکربن (CO۲،CO) و فرمالدئید تولید می شود. خطر مسمومیت با متانول از طریق خوراکی، استنشاقی و پوستی وجود دارد. اتانول به راحتی از دستگاه گوارش جذب شده و در مدت 30 تا 90 دقیقه به حداکثر غلظت خود در خون می‌رسد. اکثر متانول مصرفی در کبد دچار دگرگونی شده و از طریق کلیه دفع می‎شود. بخشی اندکی از متانول مستقیما از کلیه و ریه دفع می‌شود. در اثر دگرگونی متانول در کبد موادی تولید می‌شود که تجمع آنها در چشم منجر به بروز کوری می‌شود.