دانلود مقالات ISI درباره سندرم دویک + ترجمه فارسی

سندرم دویک(به انگلیسی: Neuromyelitis optica) یک التهاب خودایمنی عصب بینایی و نخاع می‌باشد. در این بیماری التهاب و از بین رفتن میلین عصب بینایی و نخاع را بصورت راجعه داریم. این بیماری شباهت زیادی به ام‌اس دارد و در موارد متعددی به اشتباه ام‌اس تشخیص داده می‌شود که همین یکی از عوامل تاخیر در درمان مؤثر بیماری می‌باشد. این بیماری بیشتر عصب چشم و نخاع را درگیر می‌کند. این بیماری دارای فراز و فرود است ولی پیش‌رونده نیست. عدم درمان به موقع بیماری می‌تواند به کوری و سپس فلج کامل بدن منتهی شود. به دلیل سرعت درگیری بالای این بیماری، این بیماری را خطرناک‌تر از ام‌اس می‌دانند. این بیماری درمان قطعی ندارد ولی چون عودکننده است و پیش‌رونده نیست، می‌توان تا حد بالایی جلوی آن را گرفت. سن ابتلا به این بیماری دیرتر از ام‌اس شروع می‌شود و اغلب افراد حدود سنی ۳۰ تا ۵۰ ساله را درگیر می‌کند. شیوع بیماری در حد ام‌اس نیست و بیشتر زنان به آن مبتلا می‌شوند. بیشترین تعداد مبتلایان به دویک را می‌توان در آسیای شرقی یافت. بنابر آمار غیر رسمی در حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ ایرانی به آن مبتلا هستند. سندرم دویک یک بیمای خود ایمن سیستم اعصاب مرکزی است که در آن عصب بینائی و طناب نخاعی درگیر میباشد. به همین دلیل نام دیگر آن نورو میلیت اوپتیکا یا NMO می باشد. بیماری دویک اگرچه شباهت زیادی به بیماری ام اس دارد ولی با آن متفاوت است. یکی از تفاوت های آن وجود آنتی بادی به نام NMO -IgG در این بیماران و نبود این آنتی بادی در بیمارن ام اس می باشد. نشانه ها و علائم سندرم دویک می تواند شامل کوری هر دو چشم، ضعف و یا فلج دست و پا ها، انقباض های عضلانی دردناک همراه با از دست دادن عملکرد روده و مثانه میباشد. دویک را می توان با استفاده از آزمایشاتی مانند آزمایش مایع نخاعی و تصویر برداری تشخیص داد. با این آزمایش ها میتوان دویک رو از ام اس تشخیص بدهند. چون علائم اولیه و حملات آن مشابه ام اس هست. سندروم دویک تنها بر روی نخاع و عصبهای بینایی تاثیر میگذاره. ولی بیماری ام اس اینگونه نیست. به همین خاطر وقتی که یک بیمار مبتلا به دویک از مغز MRI میدهد، معمولن مغز بدون پلاک هست. در حالیکه در مغز مبتلایان به بیماری ام اس، پلاک مشاهده میشود. همین موضوع، در رابطه با MRI از نخاع برعکس هست! بدین صورت که در MRI از نخاع، پلاک های بیشتری در نخاع بیماران دویک مشاهده خواهد شد. حملات در سندروم دویک شدیدتر و با تکرار بیشتری در مقایسه با حملات در بیماری ام اس می باشد. علت بیماری دویک بیماری های مثل سل یا عفونت های قارچی و محیطی با ورود به بدن، سیستم ایمنی را فعال می کنند. اما ممکن است بخشی از این باکتری ها یا ویروس ها شبیه سلول های خود بدن باشند. برای همین است که سیستم ایمنی علاوه بر این که به این بیگانه ها حمله می کند سلول های خودش را هم تخریب خواهد کرد. البته این اتفاقی نیست که همیشه بیفتد. در مورد بیماری دویک احتمال وجود این علت بیشتر است. بنابراین این مورد علت بیماری دویک محسوب می شود. علایم سندرم دویک تاری دید یک چشمی یا دو چشمی، ضعف اندام‌ها، سکسکه‌ های مقاوم به درمان و تهوع و استفراغ شدید. این بیماری علت ناشناخته‌ ای دارد. در بیماری‌ ام اس معمولا پس از حمله اول بیماران بهبود کامل یا نسبی می‌ یابند اما در سندرم دویک، به ویژه اگر آسیب نخاع در ناحیه گردنی باشد بهبودی یا اصلا اتفاق نمی‌ افتد و یا درصد بسیار کمی حاصل می‌شود. تغییراتی که در ماده سفید مغز مبتلایان به ام اس دیده می‌ شود، در بیماری دویک کمتر است و در واقع گسترش ضایعات ماده سفید که در بیماران ام اس وجود دارد در مبتلایان به دویک مشاهده نمی‌شود. سندرم دویک را می توان با استفاده از آزمایشاتی مانند آزمایش مایع نخاعی و تصویر برداری تشخیص داد. درمان سندرم دویک سندرم دویک نسبت به ام‌ اس شدیدتر و ناتوان کننده‌ تر است و پس از تشخیص باید به سرعت اقدامات درمانی را برای آن انجام داد زیرا سرعت درگیری و ناتوان کنندگی آن بالاست و بسیار سریع می‌ تواند بیمار را از پا بیاندازد و قدرت بینایی‌ اش را از وی بگیرد. شناخت بیماری دویک و افتراق آن از ام اس بسیار اهمیت دارد زیرا تجویز داروهای مربوط به ام اس مانند اینترفرون‌ ها می‌ تواند سبب تشدید بیماری دویک شود. متاسفانه دویک درمان قطعی ندارد، ولی چون عود کننده است و پیش رونده نیست، اگر جلوی عود آن را بگیریم موفق عمل کرده‌ایم.