دانلود مقالات ISI درباره آزمایش تصادفی کنترل شده + ترجمه فارسی

آزمایش تصادفی کنترل شده(به انگلیسی: Randomised controlled trial) یک نوعی از آزمایش علمی (اغلب پزشکی) می باشد که در آن هدف کاهش اریبی برای هنگامی میباشد که آزمایش جدید در حال آزمودن می باشد. افرادی که در آزمایه شرکت می کنند به طور تصادفی به یکی از گروه های زیر تخصیص داده می شوند: گروهی که تیمار تحت بررسی را دریافت می کند یا گروه کنترل یعنی گروهی که تیمار استاندارد (تیمار دارونما=placebo) استفاده می شود. تصادفیدن (Randomization) اریبی منتج از انتخاب را مینیممم می کند و گروه های مقایسه ای مختلف این امکان را فراهم می سازد که پژوهشگران قادر باشد اثرات تیمار را در مقایسه با گروه کنترل (بدون تیمار) مشخص نماید؛ هنگامی که متغیرهای دیگر ثابت نگه داشته می شوند. اغلب، RCT به عنوان استاندارد طلایی برای آزمایه های کلینیکی بررسی می شود. RCT ها اغلب برای آزمودن کارایی یا اثر انواع گوناگونی از مداخله پزشکی استفاده می شود و ممکن است اطلاعاتی در باره ی اثرات مخالف از قبیل واکنش های دارویی فراهم نمایید. تخصیص تصادفی مداخله، پس از آنکه آزمودنی ها برای شایستگی و نیروی جدید(eligibility and recruited) ارزیابی شده اند؛ اما قبل از اینکه مداخله ای تحت مطالعه شروع شود؛ انجام می پذیرد. آزمایش تصادفی کنترل شده نوعی آزمایش علمی است که در کارآزمایی های بالینی بهترین نوع آزمایش به شمار می رود. در آزمایش تصادفی کنترل شده، مشارکت کنندگان در آزمایش به صورت تصادفی به حداقل دو گروه تقسیم می شوند: گروه اول که تحت درمان مورد آزمایش قرار می گیرند و گروه دوم، گروه کنترل، که برای مقایسه به کار می روند. هر یک از مشارکت کنندگان باید وظیفهٔ خود را تا حد معینی کامل کنند. پس از اتمام آزمایش، برخی از نتایج در دو گروه تحت آزمایش و گروه کنترل با هم مقایسه می شوند تا روابط علت و معلولی بین درمان و پاسخ به درمان ارزیابی شوند. تخصیص تصادفی در آزمایه های واقعی پیچیده هستند؛ اما از نظر مفهومی این فرآیند مشابه پرتاب یک سکه می باشد. بعد از تصادفیدن، دو (یا بیشتر از دو ) گروه از آزمودنی در یک روش مشابه دنبال خواهند شد و تنها تفاوت بین انها دقتی خواهد بود که دریافت خواهند نمود. برای مثال؛ بر حسب رهیافت ها، آزمونها، بازدیدهای سرپایی، تماس های پیگیری باید آنهایی باشند که به طور ذاتی تیمارهای در حال مقایسه هستند. مهمترین مزیت تصادفیدن صحیح در تخصیص تیمارها اینست که اریبی اختصاصی را ماکسیمم و هر دوی عامل های مشخص و غیر معلوم را متعادل می سازند. عبارت های «RCT» و آزمایه تصادفیدن گهگاهی به طور مترادف استفاده می شوند؛ اما در روش نام «RCT» تنهای برای آزمایه هایی است که شامل گروه های کنترل هستند که در آن گروه هایی که تیمار آزمایشی را دریافت کردند با گروه های کنترل که هیچ تیماری را دریافت نمی کنند یا یک تیمار آزمون شده ی قبلی مقایسه می شوند. عبارت «آزمایه های تصادفیدن» اشاره ی کنترلها را حذف می کند و می تواند مطالعاتی را تشریح نماید که گروه های تیماری چندگانه را با یکدیگر (در غیاب یک گروه کنترل)مقایسه می کند.