دانلود مقالات ISI درباره دگرآسیبی یا آللوپاتی + ترجمه فارسی

دگرآسیبی یا آللوپاتی (Allelopathy) ویژگی گیاهانی است که با ترشح موادی خاص از ریشهٔ خود مانع رشد گیاهان دیگر شوند. دگرآسیبی گونه‌ای از تداخل در رشد است که ناشی از تولید مواد شیمیایی توسط بافت‌های زنده یا مرده یا بافت‌های در حال تجزیه می‌باشد. در این حالت گونه‌ای گیاهی که ترکیبات را آزاد می‌کند «دهنده» و گونه دیگر یا گونه تاثیرپذیر را دریافتگر می‌گویند. ترکیبات زیادی از دگرآسیب‌رسان‌ها (آللوکمیکال‌ها) از ریشه‌ها ترشح می‌شوند، این ترکیبات ممکن است از ریشه به صورت فعال ترشح شوند، ممکن است نشت پیدا کنند یا ممکن است پس از جدا شدن و قطعه قطعه شدن ریشه و برگ از سلول‌ها آزاد شوند. پدیده آللوپاتی از هزاران سال پیش وجود داشته است و تحقیقات علمی زیادی در ضمینه شناسایی و بررسی پدیده آللوپاتی در ده سال اخیر انجام شده است. این فعالیت ها پیش بینی های معنی داری را در مورد کاربرد آللوپاتی نشان داده اند. و برای افزایش حاصلخیزی و کیفت مواد غذایی برای انسانها، اعتماد ما را به ترکیبات آفت کش و پیشرفت محیط اکولوژیکی کاهش داده است. اخیرا، دانشمندان اثبات کرده اند که امکان دارد چنین پیش بینی هایی واقعیت داشته باشد به ویژه در کنترل علف های هرز. در این مقاله به طور خلاصه نگاهی داریم به تاریخچه تحقیقات آللوپاتی. آللوپاتی شیمیایی میتواند دربخشهایی ازگیاه وجود داشته باشد. آنها می توانند در برگها، گلها، ریشه ها،میوه ها ویا ساقه ها وجود داشته باشند. آنها همچنین در مجاور خاک پیدا می شوند. گونه های هدف به وسیله این سم ها به راههای مختلف تحت تاثیر قرار میگیرند. سموم شیمیایی ممکن است ازجوانه زدن و رشد ریشه جلوگیری کنند آنها ممکن است از افزایش مواد غذایی جلوگیری کنند، یا آنها ممکن است به پیشامدهای طبیعی که در نتیجه ارتباطهای زیستی حمله کرده و منابع قابل استفاده و مواد غذایی را نابود کنند. بعضی از آللوتوکسین های گیاهی بر حیوانات هم اثر می کنند، اما اطلاعات کمی از این ارتباطهای محیطی در دسترس است. آللوپاتی در اثر واکنشهای شیمیایی رخ می دهد همه گیاهان تمایل به آللوپاتیک ندارند. برخی از گیاهان با وجود اینکه تمایل را نشان می دهند ممکن است واقعا به شکل غیر شیمیایی تهاجم و رقابتشان را آشکار کنند. . آللوپاتی در اثر واکنشهای شیمیایی به وجود می آید. گیاهان آللوپاتیک به خاطر واکنش های شیمیایی با هم رقابت می کنند. رقابت هم در گیاهان و هم در جانوران برای به دست آوردن مکانی در طبیعت وجود دارد. گیاهان برای به دست آوردن نور خورشید، آب و مواد غذایی،مانند حیوانات برای قلمروشان رقابت می کنند. همچنین پارازتیسم ها،بیماری ها و پرداتورها و بعضی از ارگانیسم ها توانایی انتشار دراکوسیستم را دارند. این فعل و انفعالات در اکوسیستمها ی مشخصی وجود دارد. رقابت این ارگانیسم ها با یکدیگر باعث ایجاد پتانسیل برای منابع محدود می شود و امکان دارد از بین بروند. گیاهان آللوپاتیک نمی گذارند که گیاهان دیگراز منابع موجود استفاده کنند و بنابر این تاثیرات تکاملی دارند و باعث ایجاد گونه های جدید می شوند. یکی از توانایی هایی که گیاهان آللوپاتیک دارند کنترل محیطی است که در آن زندگی میکنند. یکی از مشهورترین گیاهان آللوپاتیک گردو(jugland nigra) است. این عامل شیمیایی که باعث سمیت در گردو می شود ژوگلون(juglone) نام دارد و از تنفس جلوگیری میکند. گیاهان خانواده تاجریزی، مانند گوجه فرنگی، فلفل و بادمجان به ژوگلون خیلی حساس هستند. این گیاهان وقتی که در معرض آللوتوکسینها قرار می گیرند علائمی مثل پژمردگی، کلروز(زردی برگها) و سپس مرگ را نشان می دهند. بعضی دیگر از گیاهان ممکن است به تغییرات درجه حساسیت نشان دهند و این اثرات قابل توجه در همه گیاهان وجود ندارد. در بعضی از گیاهان دیده شده که نسبت به ژوگلون مقاوم هستند مانند لیمو، باقلا، چغندر، هویج، ذرت، گیلاس، تمشک سیاه،بنفشه و غیره. ژوگلون در تمام قسمتهای گردو وجود دارد، اما بیشتر در جوانه ها،پوست و ریشه ها متمرکزند. و خیلی قابل حل در آب نیستند بنابراین،در خاک نمی توانند سریع حرکت کنند. در هر خاکی که سمیت مشاهده شده است ریشه های گردو در آن رشد داشته اند. و مخصوصا اینکه در زیر این درختان هیچ گیاهی رشد نمی کند. و اینها اساسا ناشی از بزرگی تراکم ریشه ها و برگهای پوسیده ریخته شده می باشد.