دانلود مقالات ISI درباره چارچوب یاخته، سیتواسکلتون، اسکلت سلولی + ترجمه فارسی

چارچوب یاخته یا سیتواسکلتون ساختاری است که به مانند داربست یا استخوانبندی برای یاخته می‌باشد و در درون‌یاخته است و از پروتئین‌های گوناگونی از جمله توبولار و فیلامنتی ساخته شده است. عناصر تشکیل‌دهنده‌ی اسکلت سلولی آن چنان کوچک هستند که کشف آن‌ها تنها به واسطه‌ی قدرت وضوح بسیار بالای میکروسکوپ الکترونی امکان‌پذیر می‌باشد. نیکلای کولتسو، یک زیست‌شناس روسی در سال 1930، برای اولین بار وجود یک شبکه از ساختارهای لوله‌ای داخل سلول که به آن شکل و فرم می‌دهد، را پیشنهاد داد. بعد از آن، این نظریه توسط ردولف پیترز در سال 1929 بهبود یافت، که این ایده را که بیوشیمی سیتوپلاسمی توسط یک موزاییک پروتئینی پویا هماهنگ و تنظیم شده است را مطرح کرد. این اصطلاح به منظور توصیف این سیستم بعدا توسط جنین شناس فرانسوی، پائول وینترپرت در سال 1931 معرفی شد. او عبارت فرانسوی "" cytosquelette" که بعدا در زبان انگلیسی به عنوان "اسکلت سلولی" ترجمه شد را ابداع کرد. هر سلول همه‌ی موجودات زنده دارای یک اسکلت سلولی می‌باشد، که از سه اجزای اولیه به نام‌های ریز رشته‌ها، رشته‌های متوسط و میکروتوبول‌ها تشکیل شده است. عناصر اضافی ممکن است حضور داشته و یا نداشته باشد و این امر وابسته به پیچیدگی و ماهیت سلول دارد. این عناصر نه تنها با سیتوپلاسم و اندامک‌ها و مولکول‌های موجود در آن ارتباط دارند، بلکه همچنین با غشای سلولی نیز در تعامل می‌باشند. آن‌ها با مولکول‌های خارج سلولی که تغییرات پویا را در زیرساخت‌های سلولی ایجاد می‌کنند، نیز در تعامل می‌باشند. اسکلت‌های پروکارتی و یوکاریوتی با توجه به آرایش اسکلت سلولی، تغییرات کمی را نشان دادند. عملکرد اسکلت سلولی: تعیین، ایجاد و حفظ شکل سلول، ارائه‌ی مقاومت مکانیکی به تغییر شکل، تعامل با محیط خارج سلولی و ارائه‌ی ثبات کلی، انتقال پیام‌ها و مولکول‌های داخل سلولی، جداسازی کروموزوم‌ها در طول تقسیم سلولی و بعد از آن جداسازی سلول‌های دختری در طول تقسیم درونیاخته. ارائه‌ی یک چارچوب برای سازماندهی اجزای سلولی، تشکیل ساختارهای تخصصی مانند تاژک، مژه و غیره، اجازه به سلول‌ها به منظور چسپیدن به محیط‌های اطراف، ارائه‌ی یک پشتیبانی از سنتز دیواره‌ی سلولی