دانلود مقالات ISI درباره گلیکوپروتئین + ترجمه فارسی

زنجیره‌های الیگوساکارید (کربوهیدرات) از طریق پیوند کوالانسی به یک زنجیره‌ی جانبی پپتید متصل هستند. زنجیره‌های الیگوساکارید کوتاه و منشعب بوده و ممکن است دارای بار منفی باشد و یا اینکه بار منفی نداشته باشد. گلیکوپروتئین ترکیبی از پروتئین و کربوهیدرات است. پروتئینی که با زنجیره های کوچک اولیگوساکارید(قند) گلیکوزیله شده ولی محتوی اسید فسفریک، پورین یا پیریمیدین نیست وظایف گلیکو پروتئین ها محل حضور اصلی گلیکو پروتئین ها در بدن فضای خارج سلولی و غشای سلولها است. گلیکو پروتئین ها تا حد وسیعی در اعمال سلولها و بیماری ها دخالت دارند. تعدادی از پروتئین های خارجی غشای سلولی گلیکوپروتئین هستند و بعضی از این پروتئین های موجود در سطح غشای خارجی سلول آنتی ژن بوده و سیستم آنتی ژنی خونی (A-B-O) و سازگاری بافتی هر فرد را در هنگام پیوند زدن تعیین می کند. جایگاههای آنتی ژنی ایمونوگلوبولین ها و گیرنده های هورمونی و ویروسی غشاهای سلولی اغلب گلیکوپروتئینی هستند. بعلاوه، قسمت هیدرات کربنی گلیکوپروتئین های غشا علائمی را برای تشخیص سلول توسط سایر سلول ها و ممانعت از تماس در تنظیم رشد سلول ایجاد می کنند. لذا تغییر در گلیکو پروتئین های غشا می تواند با ایجاد تومور و تغییرات بدخیم سلول ها هنگام سرطان رابطه داشته باشد. بیشتر پروتئین های پلاسما بجز آلبومین، گلیکوپروتئین بوده و شامل پروتئین های عامل لخته شدن خون، ایمونوگلوبولین ها و بسیاری از پروتئین های مکمل می باشند. تعدادی از هورمون ها نظیرFSHوTSH نیز گلیکو پروتئینی هستند. پروتئین ها مهم ساختمانی مثل کلاژن و پروتئین های موجود در ترشحات موکوسی که در نرم کردن بافت پوششی نقش دارند حاوی هیدرات کربن می باشند. اینترفرون نیز یک گلیکوپروتئین است. اختلاف بین گلیکو پروتئین و پپتیدوگلیکان با اینکه هر دوی این ترکیبات از پروتئین و هیدرات کربن ساخته شده اند اما اختلاف عمده ای با هم دارند: گلیکوپروتئین ها، پروتئین هایی حاوی یک یا تعداد بیشتری واحد اولیگوساکاریدی غیر تکراری (گلیکان) می باشند. اما پروتئوگلیکانها، ماکرومولکول هایی هستند که حاوی %۹۵ یا بیشتر کربوهیدرات می باشند که خواص این ترکیبات فزونی پلی ساکارید را بر پروتئین نشان می دهد. البته معمولاً هر دو ترکیب بر اثر فعالیت آنزیمی متوالی پروتئازها و گلیکوزیدازها تجزیه می شوند.