دانلود مقالات ISI درباره هورمون رشد + ترجمه فارسی

هورمون رشد (Growth hormone) که به اختصار با حروف GH نیز نشان داده می شود نوعی هورمون پپتیدی با 192 واحد آمینو اسید می باشد و پلی پپتیدی تک زنجیره ای است. این هورمون که سوماتوتروپین (somatotropin) نیز نامیده می شود، سبب رشد، تقسیم سلول ها و بازسازی آن ها می شود که در نتیجه رشد ماهیچه و استخوان و در مجموع رشد انسان را در پی دارد. هورمون رشد در بخش قدامی غده هیپوفیز تولید، ذخیره و ترشح می شود. سوماتوتروپین همچنین غلظت گلوکز و اسید های چرب آزاد را افزایش داده و محرک هورمون IGF-1 نیز می باشد. غلظت هورمون رشد در بافت هیپوفیزی 15 - 5 میلیگرم بر گرم یعنی بیشتر از غلظت سایر هورمونهای هیپوفیزی است. وزن مولکولی این هورمون 22 هزار دالتون است. همانند بیشتر هورمونهای هیپوفیزی ترشح هورمون رشد، حالت یک جریان دائمی و یکنواخت را ندارد، بلکه به صورت جریانات ضربانی (Pulsatile) انجام می‌پذیرد. میزان ترشح این هورمون تحت تاثیر تحریکات عصبی و خواب و بیداری می‌باشد. بطوریکه غلظت پلاسمایی این هورمون، ممکن است در ظرف چند دقیقه 10 برابر شود. هورمون رشد در متابولیسم پروتئین، کربوهیدرات و لیپید ها دخالت دارد و هدف نهایی آن افزایش بیوسنتر پروتئین ها در سلول است تا بدین وسیله، سبب رشد ابعادی و تعدادی سلولها شود. همچنین این هورمون سبب تحریک صفحات رشد استخوان های طویل، قبل از سن بلوغ میشود اما بعد از سن بلوغ به دلیل استخوانی شدن این صفحات، رشد استخوان ها به صورت قطری ادامه خواهد داشت. هورمون رشد علاوه بر افزایش قد اثر گذاری‌های دیگری نیز دارد: کاهش جذب گلوکز توسط کبد، افزایش گلوکونئوژنزی در کبد، نقش داشتن در هومئوستازی. هورمون رشد از سلول های سوماتوتروپیک واقع در هیپوفیز قدامی آزاد می شود. تنظیم این فرایند توسط غده هیپوتالاموس صورت می گیرد. به عبارتی هیپوتالاموس با دو نوع هورمون تحت عناوین “هورمون آزاد کننده هورمون رشد (GHRH) یا سوماتوکرینین” و “هورمون مهار کننده هورمون رشد (GHIH) یا سوماتوستاتین” میزان تولید و ترشح هورمون رشد توسط هیپوفیز قدامی را تنظیم می کند. پس می توان گفت که گاهی اوقات اختلالات در زمینه هورمون رشد، جدا از مشکلات غده هیپوفیز می تواند مربوط به هیپوتالاموس باشد، چرا که ترشح هورمون رشد وابسته به میزان تعادل این دو هورمون است که از غده هیپوتالاموس به رگ های اطراف هیپوفیز وارد می شود. بیشترین افزایش هورمون در پلاسما مدت کوتاهی پس از به خواب رفتن رخ می‌دهد. عوامل موثر در ترشح هورمون رشد عباتند از: شوک وتنشهای عصبی، درد، سرما، عمل جراحی، گرسنگی، هیپوگلسیمی، ورزش، خوردن غذاهای پروتئینی و بالاخره اسید آمینه آرژینین. شوکهای عصبی از طریق تاثیر کوتاکولامینها بر روی هیپوتالاموس موجب زیاد شدن ترشح هورمون می‌گردند. اثرات کلیه عوامل نامبرده شده با توجه به خاصیت فیزیولوژیک بسیار مهم هورمون رشد که همواره از مصرف گلوکز در بدن جلوگیری می‌کند، توجیه پذیر است. زیرا به هنگام وقوع شوک عصبی، هیپوگلیسمی، گرسنگی و خواب، هورمون رشد از یک سو با بکار انداختن واکنشهای لیپولیز مقدار بیشتری اسیدهای چرب آزاد را به سلول می‌رساند و از سوی دیگر ورود اسیدهای آمینه به داخل سلول را زیاد می‌کند (واکنشهای نوسازی گلوکز)، تا به این ترتیب از مصرف گلوکز جلوگیری نموده و آن را برای نیازهای سلولهای مغزی حفظ کند.