دانلود مقالات ISI درباره مواد لیگنوسلولزی + ترجمه فارسی

مواد لیگنوسلولزی از ترکیبات سلولزی و همی سلولزی که بصورت زنجیره های بسیار بلند کربوهیدراتی هستند تشکیل شده اند. این ترکیبات بوسیله ماده چسبنده لیگنین در کنار هم نگهداری و محافظت می شوندواما نیازمند یک مقدار بیشتری از فراورش است تا مونومرهای قندی را در دسترس میکروارگانیسم ها قرار دهد تا با فرایند تخمیر اتانول را تولید کند. مواد لیگنوسلولزی مجموعه ای از تمام گیاهان هستند که نوید دهنده منبعی تجدیدپذیر و وافر از کربن می باشند. ماده اصلی تشکیل دهنده مواد لیگنوسلولزی را ماکرومولکولهای کربوهیدرات تشکیل می دهد که به نام سلولز، همی سلولز و لیگنین که یک ماکرومولکول پلی فنیل پروپانوئید است شناخته می شوند. بین این ماکرومولکولهای زیستی پیوندهای کووالانسی و غیر کووالانسی وجود دارد که باعث ایجاد شبکه ای پیچیده و در هم تنیده در مواد لیگنوسلولزی می شود که در نتیجه آنها را سخت و به هم پیوسته می کند. جداسازی این مواد از هم باعث می شود که راحت تر به انرژی یا دیگر مواد شیمیایی تبدیل شوند. برای جداسازی آسان تر و با بازدهی بالاتر نیاز است تا ابتدا پیش تیمار انجام شود که انتخاب نوع پیش تیمار بستگی به هدف آن دارد. مقاومت مواد لیگنوسلولزی در برابر جداسازی مهمترین محدودیت موجود در این فرایند است که در روشهای مرسوم هزینه این عملیات بسیار زیاد می باشد. علاوه بر این، هیچ یک از روشهای مرسوم جهت پیش تیمار مواد لیگنوسلولزی، پربازده و اقتصادی نمی باشد؛ لذا یافتن روشهای جدید پیش تیمار امری ضروری می باشد. کاربرد مایعات یونی یکی از جدیدترین روشها جهت جداسازی مواد تشکیل دهنده مواد لیگنوسلولزی می باشد. انحلال زیست توده در مایعات یونی باعث ایجاد تغییراتی در ساختار این مواد می شود که می توان به کاهش کریستالیتی و مقدار لیگنین در مقایسه با ماده خام اشاره کرد. این مزایا و دیگر مزایای این مایعات باعث می شود تا برتری-هایی نسبت به روشهای مرسوم داشته باشد سوخت های زیستی از مواد لیگنوسلولزی بدست می آیند، به همین منظور بیواتانول به عنوان سوخت جایگزین نامیده می شود که در مقایسه با بیواتانول بدست آمده از مواد نشاسته ای یا قندی دارای مزایای انرژی زایی، اقتصادی و زیست محیطی می باشد. استفاده بهینه از ضایعات کشاورزی به سبب بازیافت و امکان تولید مواد با ارزش افزوده، مزایای اقتصادی و اکولوژیکی فراوانی را دارا می باشد دو فرآیند عمده در تبدیل وجود دارد که شامل: آبکافت سلولز در مواد لیگنوسلولزی جهت تولید قندهای احیاء شده، و تخمیر قند بمنظور تولید اتانول می باشد. هدف اصلی پیش تیمار افزایش در بهبودسازی قابلیت هضم آنزیم در دسترس سلولز است. تلاش های قابل ملاحظه پژوهش باعث بهبود آبکافت مواد لیگنوسلولزی شده است. پیش تیمارهای مواد لیگنوسلولزی جهت حذف لیگنین و همی سلولز بطور چشمگیری می تواند آبکافت سلولز را افزایش دهد. هر پیش تیمار اثر خاص خود را بر نسبت سلولز، همی سلولز و لیگنین دارد، از اینرو روشها و شرایط مختلف پیش تیمار بایستی مطابق با فرآیند انتخابی ترکیب برای مراحل آبکافت و تخمیر بعدی است. در اینجا ابتدا به معرفی و سپس مقایسه ی روشها و سرمایه گذاری های مختل شده ای که در نقاط مختلف جهان مورد استفاده قرار می گیرند اشاره می شود.