دانلود مقالات ISI درباره مواد مغذی + ترجمه فارسی

مواد مغذی (Nutrient) به اجزای مفید در غذای مصرفی یک موجود زنده گفته می‌شود که آن موجود برای زنده ماندن و رشد خود به آن مواد نیازمند است. مواد مغذی به شش گروه تقسیم می شوند که عبارتند از: آب، کربوهیدرات، لیپیدها (چربی ها)، پروتئین ها، ویتامین ها و مواد معدنی. آب، کربوهیدرات ها، لیپیدها و پروتئین ها، درشت مغذی ها نامیده می شوند. زیرا به مقدار زیاد در بدن وجود دارند و در شبانه روز نیز به مقدار زیاد (بیشتر از چند گرم) به آن ها نیاز داریم. در مقابل، ویتامین ها و مواد معدنی، ریز مغذی ها نامیده می شوند، چون به مقدار کم در بدن یافت می شوند و هر شبانه روز هم به مقدار کم (میلی گرم یا میکروگرم) به آن ها نیاز داریم. از سوی دیگر، کربوهیدرات ها، لیپیدها، پروتئین ها و ویتامین ها جز مواد آلی هستند، یعنی موادی که موجودات زنده پس از جذب انرژی خورشیدی آن ها را به ترکیبات حاوی کربن تبدیل می کنند. در مقابل آب و مواد معدنی، مواد غیرآلی به شمار می روند. روش مصرف مواد مغذی برای گیاهان و حیوانات متفاوت است. گیاهان مواد مغذی مورد نیاز خود را به طور مستقیم توسط ریشه‌ها از خاک، و از طریق برگ‌های خود از جوّ می‌گیرند. حیوانات و آغازیان سیستم گوارشی ویژه‌ای دارند که کار شکستن درشت مغذّی‌ها را برای تولید انرژی، و عناصر کم‌مصرف را برای هر دوی؛ سوخت‌وساز بدن و آنابولیسم (سنتز سازنده) در بدن، انجام می‌دهد. آب، حیاتی ترین ماده مغذی است و اگر شخصی آب مصرف نکند خیلی زود زندگی او در معرض خطر قرار می گیرد. در حالیکه چنین موردی برای سایر مواد مغذی به این سرعت اتفاق نمی افتد. واقعیت این است که بیشتر وزن بدن از آب تشکیل شده است و به طور دائم از آب بدن دفع شده و باید مجددا جایگرین شود. این موضوع به هنگام فعالیت بدنی اهمیت بیشتری پیدا می کند. کربوهیدرات ها، لیپیدها و پروتئین ها، مواد مغذی انرژی زا هستند. مواد مغذی انرژی زا در درون سلول های بدن با فرآیند تولید انرژی تجزیه می شوند و انواع مشابهی از انرژی توسط کربوهیدرات ها، لیپیدها و پروتئین ها تولید می شوند. هنگامی که انرژی تولید می شود، گرما، آب و دی اکسید کربن آزاد می شوند. انرژی حاصل از غذاها سبب اجرای انواع فعالیت های بدنی، از جمله ورزش می شود. واحد اندازه گیری انرژی، کالری نام دارد. انرژی غذاها در قالب کیلوکالری (Kcal) که برابر با 1000 کالری است اندازه گیری می شود. مواد مغذی ضروری نمی‌توانند در درون ارگانیسم (به کلی، یا به مقدار کافی) سنتز شوند، و بنابراین باید نیاز مصرفی آن‌ها توسط یک ارگانیسم از محیط زیست تأمین شود. مواد مغذی غیرضروری آن دسته از مواد مغذی هستند که می‌توانند توسط ارگانیسم ساخته شوند؛ اغلب نیز ممکن است که آنها از مواد غذایی مصرف شده جذب شوند. بیشتر حیوانات در نهایت مواد مغذی ضروری خود را از گیاهان تأمین می‌کنند، هر چند برخی از آنها ممکن است به عنوان مکمل از خاک‌هایی با منشأ مواد معدنی در رژیم غذایی خود استفاده کنند. مواد مغذی غیر ضروری موادی در غذاها هستند که هنوز هم می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر سلامت داشته‌باشند، چه سودمند و چه سمی و زیان‌آور. به عنوان مثال، بسیاری از فیبرهای غذایی در رژیم غذایی به وسیلهٔ دستگاه گوارش انسان جذب نمی‌شوند، ولی در نگهداری از بخش عمده‌ای از دستگاه گوارش جانوران و جلوگیری از یبوست تأثیر قابل توجهی دارند.