دانلود مقالات ISI درباره ایمنی بیمار + ترجمه فارسی

ایمنی بیمار(به انگلیسی: Patient safety) ایمنی بیمار عبارت است از رهایی از جراحات تصادفی که در اثر مراقبت های پزشکی و در نتیجه خطاهای پزشکی ایجاد می شود. عوارض ناخواسته ناشی از اقدامات درمانی علاوه بر متضرر کردن بیماران از لحاظ فیزیکی، روحی- روانی و مالی، خانواده ایشان، کادر درمانی و جامعه را نیز تحت‌تاثیر عواقب سوء خود قرار می‌دهند. بر اساس آمار جهانی و مطالعات در کشورهای مختلف اعم از توسعه یافته، در حال توسعه و. . . میزان قابل توجهی از بیماران مورد پذیرش در مراکز تشخیصی و درمانی(بیش از 10 درصد طبق آمار دفتر منطقه مدیترانه شرقی سازمان جهانی بهداشت ) به نوعی متاثر از این حوادث هستند. یک جزء اساسی برای ارتقای ایمنی بیمار، گزارش حوادث است. گزارش حوادث به تنهایی ایمنی بیمار را ارتقا نمی بخشد بلکه یادگیری از خطاهاست که امری اساسی است. این یادگیری هاست که باید انتشار یابد و اجرا شود تا از وقوع حوادث مشابه در آینده جلوگیری کند و بهتر است که این امر در تمامی سیستم مراقبت سلامت اجرا شود. جهت شناسایی خطاها، روش های مختلفی وجود دارد. این روش ها می تواند شامل، بررسی پرونده ها، گزارش دهی خطاها، استفاده از تجربیات بیماران، بررسی شاخص های ایمنی بیمار، بررسی شکایات و نتایج رضایتمندی بیماران باشد. یکی از روش های شناسایی خطا همان گزارش دهی خطاها است. آژانس بین المللی ایمنی بیمار در سال 2003، ایمنی بیمار را فرآیندی تعریف کرد که به موجب آن بیمارستان ایمنی بیشتری برای بیمارش ایجاد می کند. بنابراین ایمنی بیمار شامل موارد زیر است: 1. ارزیابی ریسک 2. شناسایی و مدیریت ریسک های مرتبط با بیمار 3. گزارش دهی و تحلیل حوادث 4. ظرفیت یادگیری و پیگیری حوادث و پیاده سازی راه حل هایی برای به حداقل رساندن تکرار مجدد آن خطا به دلیل اینکه موضوع ایمنی چند بعدی است، درک و پایش و توسعه ایمنی نیازمند اندازه گیری های مختلف داده های (کمی و کیفی) است شامل: -اندازه گیری رضایت مندی بیمار -اندازه گیری های کمی و کیفی فرهنگ ایمنی بیمار -داده های روتین بیمار -پرونده بیماران -سیستم های گزارش دهی ارزش "تحلیل کیفی" رویدادهای نامطلوب در افزایش دانش علّی، پیشگیری و عملکرد ایمن، مهم است. در"روشهای کمی"ازشاخص ها و روش های تجزیه وتحلیل اپیدمیولوژیکی استفاده می گردد تاوجوه ایمنی بیمار بطورکمی اندازه گیری شود. طراحی ایده ال برای یک سیستم گزارش دهی خطا می تواند شامل موارد زیر باشد: الف)کلیات طرح -هیچ عواقبی متوجه گزارش دهنده نشود. -تمام خطاها حتی موارد نزدیک به خطا گزارش شود. ازتوصیه هایی که برای اصلاح داده می شود، فیدبک گرفته شود. ب)جمع آوری داده -فرم های گزارش خطا را تهیه کرده ودر اختیار کسانی قرار دهید که دوست دارند در این زمینه همکاری کنند. -به منظور روشن شدن جزییات گزارش، اجازه تماس بعدی با گزارش دهنده خطا داده شود (کوشش در ناشناس بودن فرد). -بر توصیف مراحل رویداد خطا تاکید شود. از یک سیستم کامپیوتری آنلاین برای تسهیل گزارش دهی، استفاده شود. ج)مرحله تحلیلی -داده ها از تمام افرادی که به نوعی در حادثه درگیر می باشند، جمع آوری شود. -در موقع رخداد یک حادثه واحد، تمام سیستم در نظر گرفته شوند. -حوادث براساس محلی که اتفاق می افتند، طبقه بندی شوند. -حوادث بر حسب رویکرد قابل قبول تقسیم خطا، طبقه بندی شوند. -مشکلات شایع در یک بخش شناسایی شوند. د)مداخله -نقص های زمینه ای سیستم به وسیله آنالیز تمامی خطاها پیدا شوند. -محیط های مستعد خطا برای انجام مطالعات اضافی مورد هدف قرار داده شوند. -اقدامات اصلاحی اجرا شده برای بررسی اثر بخشی آنها، پیگیری شوند. -استراتژی مداخلات به وسیله یک تیم چند منظوره، مشخص شوند.