دانلود مقالات ISI درباره اختلال استرس پس از ضربه + ترجمه فارسی

اختلال استرس پس از سانحه ( PTSD )، سندرم خستگی جنگ، یک بیماری جدی که یک فرد تجربه کرده و یا شاهد یک واقعه آسیب زا یا وحشتناک که در آن آسیب جسمی جدی رخ داده یا تهدید شده است. PTSD در نتیجه ماندگاری مصائب پس از سانحه که باعث ترس شدید، درماندگی، وحشت، مانند تجاوز جنسی یا جسمی، مرگ غیر منتظره از یک دوست، یک تصادف و یا بلایای طبیعی است. اگر شما نشانه های اختلال استرس پس از ضربه (PTSD) و یا در معرض خطر این بیماری هستید با یک متخصص روان درمانی که دارای تجربه درمان بیماران مبتلا به PTSD باشد مشورت نموده تا بررسی های لازم انجام شود. میتواند پس از هر حادثه تلخی آغاز گردد. یک حادثه تلخ، حادثه ای میباشد که ما در آن احساس خطر می کنیم، زندگی مان در معرض تهدید است یا شاهد مردن و یا مجروح شدن دیگران باشیم. افراد مبتلا PTSD سه نوع مشکل با علامت اساسی نشان می‌دهند: 1) تجربه مجدد خاطره‌ی دردناک، این تجربه شامل خاطراتی می‌شود که به نظر می‌رسد خارج از کنترل هستند، کابوس‌های شبانه و فلاش‌بک‌هایی (تجدید شدن خاطره به صورت بسیار زنده و روشن) که به فرد مبتلا به PTSD این احساس را می‌دهند که گویی آن رویداد را دوباره از اول تجربه می‌کند. وقتی که فرد مبتلا به PTSD چیزی می‌بیند یا می‌شنود که او را به یاد آن حادثه می‌اندازد، خاطرات دردناک وی دوباره زنده می‌شوند. 2) اجتناب از یادآوری اتفاقی که روی داده است، ناراحت کننده است، پس افراد مبتلا به PTSD سعی می‌کنند درباره‌ی آن فکر نکنند. آن‌ها از افراد، اماکن یا چیزهایی که خاطراتشان را زنده کند نیز دوری می‌کنند. آن‌ها اغلب نسبت به سایرین احساس یا عاطفه‌ای ندارند یا احساس جدایی و دوری از دیگران می‌کنند. برخی برای تسکین درد یا ناراحتی‌شان به الکل یا مواد مخدر پناه می‌برند. 3) علایم تنش جسمانی، این علایم شامل اشکال در به خواب رفتن، تحریک‌پذیری یا خشم در بیشتر اوقات، اشکال در تمرکز و احساس تنش یا گارد گرفتن در مقابل دیگران می‌شود. اگر نشانه‌های PTSD وجود داشته باشند، دکتر با انجام یک معاینه فیزیولوژیکی و تاریخچه پزشکی به ارزیابی بیمار می‌پردازد. هر چند هیچ‌گونه آزمایش مخصوصی جهت تشخیص PTSD وجود ندارد اما دکتر ممکن است آزمون‌های گوناگونی را جهت تعیین بیماری جسمانی به کار برد. اگر هیچ‌گونه بیماری جسمانی پیدا نشد شما ممکن است به یک روان‌پزشک، روان‌شناس و یا متخصصین بهداشت روان ارجاع داده شوید. روانپزشکان و روانشناسان از مصاحبه و وسایل سنجش ویژه‌ای که برای ارزیابی فرد جهت اختلالات اضطرابی طراحی شده است استفاده می‌کنند. دکتر، مبنای تشخیص PTSD را بر اساس نشانه‌های گزارش شده بیمار که شامل تمامی مشکلات نشانه‌های PTSD نیز می‌شود، می‌گذارد. هدف از درمان PTSD کاهش علائم روحی و جسمی، بهبود عملکرد روزانه و کمک به فرد برای بهتر کنار آمدن با رویدادی که سبب این اختلال شده می باشد. درمان PTSD ممکن است روان درمانی ( یک نوع از مشاوره )، دارو و یا هر دو باشد. دارو - پزشکان از داروهای ضد افسردگی برای درمان PTSD و کنترل احساسات اضطرابی و علائم مرتبط با آن استفاده می کنند - داروهایی از جمله مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین مانند(Paxil، Celexa، Luvox پروزاک و Zoloft). داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند Elavil و دوکسپین. آرام بخش ها مانند آتیوان و Klonopin. تثبیت کننده خلق و خوی مانند والپوریک و Lamictal. و داروهای نورولپتیک مانند Seroquel و Abilify را گاهی اوقات استفاده می کنند. گاهی اوقات داروهای فشار خون در برخی افراد نیز برای کنترل علائم خاص مورد استفاده است. به عنوان مثال پرازوسین ممکن است برای کابوس استفاده شود و یا پروپرانولول ممکن است برای به حداقل رساندن تشکیل خاطرات آسیب زا مورد استفاده قرار گیرد. روان درمانی - روان درمانی برای کمک به فرد PTSD شامل یادگیری مهارت هایی برای مدیریت علائم و توسعه راه های مقابله می باشد. درمان نیز با هدف آموزش فرد و خانواده او در مورد اختلال، و کمک به کار فرد از طریق ترس در ارتباط با رویداد آسیب زا می باشد. انواع روش های روان درمانی برای درمان افراد مبتلا به PTSD، از جمله استفاده: رفتار درمانی شناختی - که شامل یادگیری به رسمیت شناختن و تغییر الگوهای فکری که منجر به احساسات سخت، احساسات و رفتار می شود. قرار گرفتن در معرض درمان - نوعی درمان شناختی رفتاری است که شامل تجربه دوباره زندگی آسیب زا و یا قرار دادن شخص با اشیاء یا موقعیت هایی که باعث اضطراب او می شود. این در یک محیط کنترل شده و ایمن انجام می شود. قرار گرفتن در معرض، کمک می کند تا فرد با ترس و به تدریج راحت تر با موقعیت هایی که ترسناک هستند و باعث اضطراب می شوند مقابله کند. این در درمان PTSD بسیار موفق بوده است.