دانلود مقالات ISI درباره رتینوئیک اسید + ترجمه فارسی

رتینوئیک اسید (به انگلیسی: Retinoic acid) با فرمول شیمیایی C۲۰H۲۸O۲ یکی از متابولیتهای ویتامین آ با شناسه پاب‌کم ۴۴۴۷۹۵ است؛ که جرم مولی آن ۳۰۰٫۴۳۵۱۲ g/mol می‌باشد. این ترکیب در تمام طنابداران یافت می‌شود و ضروری است. پیدایش رتینوئیک اسیدها نقطه عطفی در دنیای درماتولوژی آرایشی بود. رتینوئیدها از لحاظ ساختمان شیمیایی مشابه ویتامین A هستند و در بسیاری از بیماری های پوستی کاربرد دارند. استفاده منظم از این ترکیبات تا حدود زیادی سبب بهبود علائم ناشی از پیری خورشیدی و نیز پیری ناشی از افزایش سن می گردد. رتینوئیک اسید در ابتدا به منظور درمان آکنه مورد مصرف قرار گرفته است. درماتولوژیست ها به هنگام درمان خانم هایی که دچار آکنه بودند متوجه اثرات سودمند این ماده بر پوست شدند. این افراد اظهارداشتند که پوست شان صافتر شده و چروک های ظریف آن از بین رفته است همچنین لکه های تیره پوست کمرنگ تر و یا محو شده است ثرات مفید این فرآورده به شرح ذیل است: - رتینوئیک اسید باعث افزایش تقسیمات سلولی در اپیدرم شده و باعث جایگزین شدن سلول های آسیب دیده با سلول های تازه می شود و نیز تولید ملانین را کم می کند. در داخل درم رشته های کلاژن و الاستین تازه تشکیل می شود. - پوست به طور مشخص صاف تر و ضخیم تر می شود و چروک های ظریف پوست از بین می رود. - لکه های تیره صورت روشن تر و یا محو می گردد. - مصرف منظم رتینوئیک اسید سبب از بین رفتن آکنه و ضایعات پیش سرطانی مثل کراتوز آفتابی می شود. - رتینوئیک اسید باعث افزایش جریان خون پوست شده و حالت صورتی رنگ و زنده به پوست می دهد. اثرات این دارو تدریجی است و ممکن است پس از چندماه واضح شود. در سال اول فرایند پیری پوست به تاخیر می افتد و گاهی حتی روند معکوسی پیدا می کند. اگر درمان بیش از یک سال ادامه یابد، تاخیر پیری پوست ادامه می یابد. آسیب های طولانی مدت و شدید به وسیله خورشید کاملا اصلاح نمی شود ولی اکثرا برای بیماررضایتبخش است. چروک های عمیق و خطوط مربوط به حالات چهره با این نوع درمان از بین نمی رود. همه لکه های تیره پوست را نیز نمی توان با این فرآورده از بین برد و برای هر ضایعه خاص در پوست باید رژیم درمانی مناسب خودش به کار گرفته شود.