دانلود مقالات ISI درباره تجزیه و تحلیل بیزی + ترجمه فارسی

تجزیه و تحلیل بیزی(به انگلیسی: Bayesian analysis) در تجزیه و تحلیل بیزی، عدم قطعیت در مورد پارامترهای است که توسط یک توزیع احتمال به نام قبلی یا پیشینی است که نشان داده ارائه شده است. این توزیع بر اساس اطلاعات موجود پیشینی که از یک سری از مشاهدات منتج نمی ایجاد شده است، اما به جای از منابع دیگر می آید که می تواند به صورت ذهنی (کارشناس یا دانش بدهید و …) و یا هدف (تجزیه و تحلیل آماری قبلی). این به این معنی است که رویکرد بیزی است استفاده از رسمی ترکیب به تجزیه و تحلیل دانش است که در دسترس با توجه به پارامترهای مورد علاقه. استنباط بیزی بایستی بر اساس اطلاعات مشاهده شده، نمونه برای پارامترهای نامعلوم و تصادفی مدل پیش بینی صورت گیرد. در این نوع استنباط از اطلاعات داده ها بیشتر استفاده می شود ،و پیش بینی های پیشین ما می تواند، با مشاهدات جدید بروز شود. از سوی دیگر در مواردی که مدل شامل پارامترهای متعدد و نامعلوم است، استفاده از روشهای غیربیزی مشکل و بی حاصل است و بایستی از روشهای بیزی استفاده کرد. با این وجود یکی از بزرگترین ایرادات به استنباط بیزی انتخاب و استفاده از توزیع پیشین پارامترها است. در نظر گرفتن سلیقه ای و ذهنی برخی توزیعهای پیشین نتایج هدفمند و از پیش تعیین شده را به دنبال دارد و در برخی موارد نیز هیچ گونه اطلاعاتی در مورد ماهیت پارامترها در دسترس نیست،انتخاب توزیع پیشین پارامترها مشکل است. در پاسخ به این ایرادات بایستی،به این نکات توجه کنیم: (الف) توزیع پیشین بایستی قبل از مشاهده داده هااز طریق اطلاعات و مطالعات قبلی انتخاب گردد. (ب) اگر هیچ گونه اطلاعاتی از ماهیت پارامتر نداشته باشیم بایستی از توزیع پیشین مبهم (uninformative) استفاده شود. معمولا در این حالت نتایج استنباط غیربیزی حاصل می شوند. (ج)اگر اطلاعات زیادی در اختیار نباشند،توزیع پسین نمی تواند چندان تحت تاثیر توزیع پیشین قرار گیرد. همچنین با افزایش حجم نمونه توزیع پسین پارامترها به توزیع نرمال نزدیک و نتایج روش بیزی تقریبا برابر با نتایج روش ماکسیمم درستنمایی خواهد بود. یک چهارچوب برای فرمول بندی مشکلات استنباطی آماری است که یک روش«جمع پذیر» است، از تبدیل ریاضی و تخصیص ضرایب مختلف به داده‌ها استفاده می‌کند. درایتون(Drayton). (1978) در مقدمه‌ای که به منظور معرفی استفاده از روش بیزین در فراتحلیل برای مسائل علوم انسانی نوشته‌است، می‌گوید که دستیابی به روابط علت و معلولی عام، مستلزم تکرار آزمایش‌های مکرر است. از آن جا که چنین فعالیت‌هایی مستلزم طرح ریزی اولیه و هماهنگی بین محققان مختلف هستند و اجرای این هماهنگی تقریباً غیر ممکن است، درایتون پیشنهاد می‌کند که برای حصول به هدف بحث شده، از روش‌های ترکیبی استفاده شود.