دانلود مقالات ISI درباره کوله‌سیستوکینین + ترجمه فارسی

کوله‌سیستوکینین یک هورمون پپتیدی معدی-روده‌ای است که در دستگاه گوارش تولید و آزاد می شود و به هضم پروتئین و چربی کمک می کند. منبع ترشح: این هورمون ابتدا توسط دو بخش از روده کوچک به نام دئودنوم و ژژنوم و توسط سلول I ترشح می شود. و سپس توسط انتهای عصب آخرین بخش از روده کوچک، به نام ایلئوم و روده بزرگ ترشح می شود. موارد محرک برای ترشح: پروتئین و اسیدهای آمینه از مهمترین موادی هستند که ترشح این هومون را تحریک می کنند. غذاهای چرب نیز قادرند این هومون را در بدن ترشح کنند. تریپسین که آنزیم تولید شده توسط لوزالمعده است محرک ترشح هومون کوله سیستوکینین است. این هومون با هضم پروتئین کم کم سرکوب می شود. عملکرد: این هومون باعث ایجاد احساس سیری شده و کاهش اشتها ایجاد می کند. هورمون کوله سیستوکینین ترشح اسید معده را کم کرده و با عبور مواد غذایی از معده به اثنی عشر، باعث تخلیه معده می شود. این هومون باعث تحریک ترشح آنزیم لوزالمعده می شود. برای تحریک انقباض کیسه صفرا و جریان صفرا، این هومون لازم است. کوله سیستوکینین قادر است عضله ODDI که اجازه می دهد تا آنزیم های پانکراس و صفرا برای ورود به روده کوچک آماده شوند را باز کند. تاثیرات گوارشی: هورمون کوله‌سیستوکینین پس از ترشح کیموس معدی به دوازدهه از سلولهای انترو اندوکرین اپیتلیوم دوازدهه ترشح می‌شود. اسید درون دوازدهه باعث ترشح سکرتین، و مواد حاصل از هضم چربی و پروتئین باعث آزادشدن کوله‌سیستوکینین می شوند. ترشحات پانکراس توسط سیستم خودمختار پاراسمپاتیک (شاخه‌ای ازعصب واگ) که به سلولهای ترشحی ختم می‌گردند و همچنین هورمون سکرتین و هورمون کوله‌سیستوکینین کنترل می‌گردد. CCK موجب ترشح آنزیمهای لوزالمعده به داخل روده می شود. کوله‌سیستوکینین همچنین موجب آزاد شدن انسولین از سلولهای پانکراس می شود. تاثیر بر سیری: وارد کردن کوله‌سیستوکینین به بدن موش‌ها پس از خوردن یک ماده ناآشنا، بیزاری شرطی از طعم آن ماده ایجاد می‌کند. در انسان نیز کوله‌سیستوکینین حالت تهوع ایجاد می‌کند. اما کوله‌سیستوکینین در مقادیری که خیلی کمتر از مقادیر لازم برای ایجاد بیزاری در موش‌ها است، اشتها و خوردن را کم می‌کند و بنابراین می‌توان آنر ا «پپتید سیری»(یا پپتیدی که اشتها را کم می‌کند. ) در نظر گرفت. گزارش شده که میزان کوله‌سیستوکی‌نین ( CCK) (هورمونی که به ایجاد احساس سیری پس از خوردن غذا کمک می‌کند)، در خون افراد مبتلا به پرخوری دوره‌ای کمتر از افراد عادی است.