دانلود مقالات ISI درباره تست الیزا + ترجمه فارسی

تست الیزا(به انگلیسی: Enzyme-linked immunosorbent assay) روشی عمومی در بیوشیمی غربالگری است. تست الیزا در اصل برای کنترل کیفیت در گیاه‌پزشکی بوجود آمد و ابتدا در دامپزشکی به منظور تشخیص بیماری های عفونی استفاده شد سپس به عنوان روش تشخیص آزمایشگاهی در برخی بیماری‌های انسان بکار گرفته شد. تست الیزا یک آزمایش استاندارد برای کشف ویروس در خون است و استانداردی جهانی برای استفاده در بیمارستان‌ها٬ بانک خون و سازمان‌های انتقال خون بویژه در تشخیص ایدز می‌باشد. در الیزا خود ویروس جستجو نمی‌شود بلکه اندازه پادتن(آنتی‌بادی) که در بدن شخص آلوده به یک ویروس(مانند اچ‌آی‌وی) تولید شده٬ اندازه گرفته می شود. تست الیزا یک آزمایش ارزان و نسبتاً دقیق است و در آن یک نمونه خونی گرفته شده و در دور بالا سانتریفوژ می‌شود. پس از جداسازی سرم خون از ذرات٬ یک ماده معرف(بسته به ویروس مورد ردیابی) به سرم خون اضافه می‌شود که محلول را رنگی می‌کند و وجود پادتن‌های ضد ویروس موردنظر را مشخص می سازد. غالباً برای جلوگیری از نتایج مثبت کاذب در الیزا٬ پس از مثبت شدن الیزا از تست وسترن بلات برای تأیید استفاده می‌شود. البته این پدیده یعنی اتصال بین دو ماده ای که آنتی بادی و آنتی ژن نیستند اما گرایش به هم دارند اغلب اوقات مشکل آفرین است و برای بالا بردن حساسیت و اختصاصیت اتصال بین آنتی بادی و آنتی ژن در الایزا باید این اتصالات ناخواسته را به طریقی مهار کرده و یا کارهای جبرانی لازم را در نظر گرفت. ۱ ) تست الیزا برای جستجوی آنتی ژن: ELISA روش بسیار حساسی است که (معمولا) برای جستجوی آنتی ژن یا آنتی بادی بکار میرود در تحت شرایط تنظیم شده (از نظر غلظت یونی و pH) پروتئین ها (آنتی ژن یا آنتی بادی) به طور خودبخود تمایل دارند که به بستر جامد (در این تست plate هایی از جنس پلی استیرن) متصل شوند، ماهیت این اتصال بخوبی معلوم نشده است اما برگشت پذیر بوده و با استفاده از pH های بالاتر یا پایین تر و استفاده از غلظت های یونی بالا اتصال قطع میشود این نوع اتصال خودبخودی اگر چه ظرفیت محدودی دارد ولی با بکارگیری سیستم های تقویتی مناسبی مثل سیستم آنزیم-سوبسترا این اتصالات وسیله بسیار خوبی برای طراحی سیستم الایزا گردیده است. برای انجام الایزا ) -1اتصال پروتئین به کف پلیت (Coating): آنتی ژن (یا آنتی بادی) در مقادیری در حدود میکروگرم به داخل چاهک پلیت الایزا اضافه شده و فرصت داده میشود تا به مقدار کافی به کف چاهک (well) متصل شود برای اینکار بسته به نوع پروتئین بافرهای مختلفی به کار گرفته می شود و غلظت پروتئین نیز باید مناسب سازی شود در مقادیر بسیار پایین حساسیت ردیابی پایین می آید و در مقادیر بالای آنتی ژن اتصالات سستی نیز برقرار میشود که در مراحل بعدی کنده شده و هنگام شستشو آنتی ژن همراه با آنتی بادی اختصاصی دفع می شوند و لذا حساسیت تست مجددا پایین می آید. ) مرحله مسدود سازی یا بلوکینگ (blocking): نقاطی از کف پلیت که با پروتئین اختصاصی پوشانده نشده اند با استفاده از محلول های پروتئینی خنثی (از این نظر که در واکنش اختصاصی بعدی اثر سوئی ندارد) پوشانده می شوند محلول های پروتئینی برای این منظور حاوی شیر کم چربی یا آلبومین گاوی یا ژلاتین و یا کازئین میباشند. علاوه بر پروتئین از دترژانت های غیر یونی خاصی نظیر Tween 20 یا Tween 80 یا … نیز به عنوان کمکی استفاده می شوند ) اتصال آنتی ژن و آنتی بادی محلول مورد آزمایش که احتمال میرود حاوی مقادیر قابل ردیابی از آنتی بادی بر علیه آنتی ژن اختصاصی موجود در کف پلیت میباشد در این مرحله در بافر مناسبی تهیه شده و اضافه می شود آنتی بادی شناور در محلول، آنتی ژن متصل به بستر را پیدا کرده و به آن متصل می شود بندرت این آنتی بادی متصل به آنزیم است اما در اغلب اوقات کونژوگه آنزیمدار در مرحله بعدی بکار گرفته می شود. آنتی بادی های متصل نشده با عمل شستشو از محیط حذف می شوند بافر شستشو معمولا دارای پروتئین خنثی به کار گرفته شده در محلول بلوکان است. چرا؟ حاوی دترژانت میباشد. چرا؟ و از نظر قدرت و pH بافری مناسب برای اتصال آنتی ژن با آنتی بادی است. آنتی بادی ها، سرم، و محلولهای بکار گرفته شده در مراحل مختلف الایزا معمولا در بافر شستشو رقیق می شوند. ۴ ) سیستم های تقویتی اولیه سیستم تقویتی اولیه قبل از سیستم تقویتی اصلی (که همانا بکار گرفتن خصوصیت آنزیمهاست) میباشد در این مرحله ما واکنش های اضافه تری را به کار میگیریم تا قدرت اندازه گیری تست (حساسیت و اختصاصیت) بالا برده شود. بدین منظور از قدرت تقویت کنندگی بیوتین-آویدین، بیوتین-استرپتاویدین، لکتین-لیگاند و … استفاده می شود.