دانلود مقالات ISI درباره سرطان مری + ترجمه فارسی

سرطان مری (به انگلیسی Esophageal cancer ) عبارت است از تغییر در سلول های دیواره مری و رشد سلول های غیر طبیعی در مری. دو نوع سرطان مری اصلی وجود دارد. سرطان سنگفرشی که در انتهای فوقانی مری بیشتر بروز می کند و آدنوکارسینوم که بیشتر در پایین انتهای مری و به خصوص در اطراف محل اتصال معده به مری رخ می دهد. سرطان مری زمانی رخ می دهد که سلول های سرطانی در مری منتشر شوند. غذاها از طریق مری از دهان به معده منتقل می شوند. این سرطان از بخش درونی مری آغاز می شود و می تواند تا سطح بیرونی مری و سایر نقاط بدن منتشر شود. سرطان مری، یک تومور است که در جدار مری رشد می کند و سپس می تواند از میان دیوار مری رشد کند. اگر تومور از میان دیواره مری رشد کند، میتواند به دیگر قسمت های بدن، از طریق سیستم لنفاوی گسترش پیدا کند. بیشتر طول مری را، سلولهای خود مری پوشانده اند؛در اغلب موارد اولین علامت عبارت است از این که بیمار در بلع مواد غذایی دچار اشکال می شود. فرد ممکن است احساس کند که غذا در گلویش گیر می کند. در ابتدا ممکن است این مشکل در حین بلع مواد غذایی جامد مثل سیب، گوشت و. . . . باشد. بعداً ممکن است فرد برای بلع غذاهای نرم و حتی مایعات نیز دچار مشکل شود. این بیماری با بافت‌برداری تشخیص داده می‌شود که این امر توسط آندوسکوپی (با یک دوربین فیبر نوری) صورت می‌گیرد پیشگیری از این بیماری شامل مواردی همچون ترک سیگار و استفاده از رژیم غذایی مناسب می‌شود درمان این بیماری بر اساس مواردی مانند مرحله سرطان و موقعیت بیماری به همراه شرایط عمومی شخص و اولویت‌های فردی صورت می‌گیرد. سرطان سلول سنگفرشی موضعی کوچک را احتمالاً می‌توان با جراحی در کنار مراقبت‌های درمانی درمان کرد. در بسیاری از موارد دیگر، شیمی‌درمانی با یا بدون پرتودرمانی در کنار جراحی به کار می‌رود رشد تومورهای بزرگ‌تر احتمالاً با شیمی‌درمانی و پرتودرمانی کاهش می‌یابد در صورتی که بیماری گسترش زیادی یافته باشد یا سلامت شخص به صورتی باشد که امکان جراحی نباشد، مراقبت تسکینی اغلب توصیه می‌شود. برآمدهای این روند، در صورتی که تشخیص دیر صورت گیرد با گسترش بیماری و دیگر شرایط پزشکی مرتبط است، اما به طور معمول احتمال این امر نسبتاً ضعیف است. نرخ بقای پنج ساله حدود ۱۳٪ تا ۱۸٪ است. درمان ممکن است شامل جراحی، پرتو درمانی، شیمی درمانی و یا ترکیبی از آنها باشد. درمان به کمک عمل جراحی بهترین شانس را برای بهبودی بیمار حاصل می آورد. بیمارانی که در وضعیت عمومی خوب قرار دارند و تومور آنها کوچک است بیش از ۲۵ درصد شانس بهبودی به کمک عمل جراحی را دارند. در بیمارانی که سرطان آنها پیشرفته تر است از ترکیبی از پرتودرمانی و شیمی درمانی استفاده می شود. شانس بهبودی افراد در این روش های تقریبا ۲۰ درصد است. گاهی اوقات قبل از عمل جراحی و به منظور کوچک و ضعیف کردن تومور از این روش ها استفاده می شود.