دانلود مقالات ISI درباره درون‌کشتگاهی + ترجمه فارسی

درون‌کشتگاهی(به انگلیسی: In vitro) درون کشتگاهی یا برون تنی در زیست شناسی، به آزمایشهایی که بجای به کار بردن جانداران زنده، بخشی از بدن آنها مانند یاخته هایشان یا بافت هایشان را در محیط آزمایشگاهی کشت می دهند گفته می شود، به این آزمایشها در محیط کشت نیز می گویند. این روش برتریها و کاستیهایی نسبت به آزمایشهای درون تنی دارد. از برتریهای آن می توان زود به نتیجه رسیدن، نیاز نداشتن به اجازه نامه اخلاقی برای آزمایش روی جانوران، آسودگی در تکرار آزمایش، و در برخی موارد کم هزینه تر بودن را نام برد. از کاستیهای آن می توان داشتن اعتبار کمتر به نسبت آزمایشهای درون تنی، را یاد کرد. گوشت درون کشتگاهی که به آن گوشت مصنوعی نیز گفته می شود، نوعی از گوشت است که با کشتن حیوانات دامی به دست نمی آید و با کشت و تکثیر یک سلول ماهیچه به دست می آید. محققان در حال تحقیق و بررسی برای تولید گوشت از طریق این روش هستند؛ اما هنوز چنین گوشی تولید نشده است. این فناوری در سال ۲۰۱۷ از نظر علمی توسعه خواهد یافت، در سال ۲۰۲۴ مورد توجه خواهد گرفت و در سال ۲۰۲۷ نیز از ارزش مالی برخوردار خواهد بود. مزایا: مطالعات درون‌کشتگاهی، به مطالعه بر روی میکرواگانیسم‌ها، سلول‌ها یا مولکول‌های بیولوژی در خارج از چارچوب بیولوژی طبیعی خود گفته می‌شود. این آزمایش‌ها به طور معمول با استفاده از ابزارهای آزمایشگاهی مانند لوله آزمایش، فلاسک، پتری دیش و پلیت‌های میکروتیتر انجام می‌گیرد. در مطالعات درون‌کشتگاهی، اجزایی از جاندار از محیط بیولوژی خود (بدن جاندار) جداسازی شده و در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار می‌گیرد. چرا که مطالعه جداگانه این اجزاء در آزمایشگاه، امکان دستیابی به جزئیات بیشتر را فراهم می‌کند. هر چند که نتایجی که در مطالعه درون‌کشتگاهی بدست می‌آید ممکن است به طور کامل و دقیق اثرات را بر روی جاندار کامل پیش بینی نکند. از دیگر مزایای روش‌های درون‌کشتگاهی این است که می‌توانیم از سلول‌های انسانی به این منظور استفاده کنیم و آزمایشات صرفاً محدود به سلول‌های حیوانی نمی‌شود. همچنین روش‌های درون‌کشتگاهی می‌تواند کوچک سازی و اتوماتیک شود. در نتیجه ما می‌توانیم در سنجش مولکولی فارماکولوژی یا سم شناسی به نتایج جامعتری دست یابیم. در مقابل مطالعات درون‌کشتگاهی، مطالعات درون بدنی قرار دارد که در این نوع، بررسی‌ها بر روی جاندار کامل اعم از انسان، حیوان یا گیاه انجام می‌شود. به عنوان مثال میکروارگانیسم‌ها یا سلول‌ها را می‌توان به صورت مصنوعی در محیط کشت مطالعه کرد. همچنین می‌توان پروتئین‌ها را در داخل یک محلول مورد بررسی قرار داد. امروزه طیف گسترده‌ای از تکنیک‌های مورد استفاده در زیست‌شناسی مولکولی از طریق این نوع مطالعه انجام می‌شود. استخراج، کشت و شناساتی سلول‌های موجودات پرسلولی، اجزای درون سلولی (مانند میتوکندری و ریبوزوم‌ها)، عصاره سلول یا درون سلولی (مانند جوانه گندم و رتیکولوسیت)، مولکول‌های خالص شده (مانند پروتئین‌ها، DNA و RNA) و تولید صنعتی آنتی بیوتیک‌ها و محصولات دارویی همگی نمونه‌هایی از مطالعات درون‌کشتگاهی هستند. مطالعات درون‌کشتگاهی امکان بررسی‌های اختصاصی برای یک گونه را به صورت ساده فراهم می‌کند و اطلاعات زیادی از جزئیات آن به ما می‌دهد که این اطلاعات جزئی می‌تواند برای مطالعه موجود کامل نیز مورد استفاده قرار گیرد. همان‌طور که با گذر زمان مطالعات درون بدنی در حیوانات جایگزین مطالعات بالینی بر روی انسان شد، امروزه نیز از مطالعه بر روی حیوان به سمت مطالعه داخل شیشه‌ای پیش می‌رویم. معایب ممکن است نتایجی که در مطالعات درون‌کشتگاهی بدست می‌آید دقیقاً بر آنچه در موجود کامل اتفاق می‌افتند منطبق نباشد. به همین دلیل محققین باید مراقب باشند تا بررسی‌ها را کاملاً به موجود زنده تعمیم ندهند چرا که این باعث نتیجه‌گیری غلط در مورد موجودات و سیستم‌های زیستی می‌گردد. به عنوان مثال دانشمندان در پی کشف یک داروی ویروسی به منظور درمان عفونی خاص مانند HIV هستند. آنها ممکن است در مطالعات درون‌کشتگاهی(In vitro) به این نتیجه برسند که داروی مورد نظر باعث مهار همانندسازی ویروس در شرایط درون‌کشتگاهی می‌شود. با این وجود بسیاری از کاندیداهای دارویی که اثربخشی شان در شرایط درون‌کشتگاهی به اثبات رسیده است، در بدن جاندار اثربخش نیستند چرا که ممکن است در شرایط درون بدنی، دارو دقیقاً به محل هدف نرسد و یا برای سایر بخش‌های بدن جاندار اثر زیانبار داشته باشد.