دانلود مقالات ISI درباره کمبود آهن + ترجمه فارسی

کمبود آهن(به انگلیسی: Iron deficiency) یکی از شایع ترین مشکلات غذایی در دنیاست و زنان بیش از همه در خطر هستند. آهن برای تولید هموگلوبین نقش مهمی دارد. هموگلوبین پروتئینی است که به سلول های خونی قرمز کمک می کند اکسیژن را به سراسر بدن منتقل کنند. کمبود آهن سبب کم خونی ناشی از فقر آهن می شود. گروه هایی که در معرض خطر بیشتری برای کم خونی فقر آهن هستند شامل شیرخواران کمتر از دو سال، دختران نوجوان، زنان باردار و سالمندان هستند. کم خونی ناشی از فقر آهن معمولا طی دو مرحله انجام می شود؛ مرحله اول، مرحله ای است که میزان هموگلوبین و سایر فاکتورهای تعیین کننده آهن تقریبا در گروه نرمال هستند و هیچ کمبودی را نشان نمی دهند اما یک سری علائم شامل خستگی مفرط، رنگ پریدگی و بی حالی، ضعف عمومی و ریزش مو وجود دارد. در این مرحله باتوجه به نرمال بودن جواب آزمایش ها و مشترک بودن بسیاری از این علائم با کمبودهای دیگر، معمولا تشخیص کم خونی داده نمی شود. البته در این مرحله نیز می توان با آزمایش های دقیق تر و اختصاصی کم خونی را تشخیص داد. این مرحله از کم خونی را «کم خونی اولیه» می گویند. با ادامه کم خونی و عدم تشخیص و درمان، علائم شدیدتر و اختصاصی تر شده و دیگر فاکتورهای عمومی هم کم خونی را نشان می دهند. این مرحله از کم خونی را «کم خونی ثانویه» می گویند. معمولا علائم دیگری شامل تپش قلب، ورم قوزک پا و درنهایت قاشقی شدن ناخن ها هم به علائم قبلی افزوده می شود. نشانه های کمبود آهن در روح و جسم بعضی از علایم کم‌خونی فقر آهن عبارتند از: رنگ پریدگی پوست، زبان و مخاط داخل لب و پلک چشم‌ها، خستگی زودرس، سرگیجه و سردرد، خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دست و پاها، حالت تهوع و در کم‌خونی شدید گود شدن روی ناخن(ناخن قاشقی). برخی از اثرات اولیه کمبود آهن وابسته به این مشکلات است: 1. ناتوانی در جذب آهن، ۲. خون ریزی، ۳. رژیم‌های غذایی حاوی میزان اندک آهن، ۴. مصرف غذاهایی که جذب آهن را کاهش می‌دهند یا مانع جذب آهن می‌شوند، ۵. عفونت ها، ۶. خون ریزی در اثر انگل‌های روده ای، ۷. سوءتغذیه، ۸. و نیز برخی بیماری ها. برخی از علائمی که نشان می‌دهد، بدن شما آهن کافی دریافت نمی‌کند، عبارت اند از: ۱. خارش پوستی، ۲. خستگی، ۳. رنگ پریدگی، ۴. کم اشتهایی، ۵. کاهش توان تمرکز، ۶. کاهش هوشیاری، ۷. کمبود هموگلوبین (در آزمایش خون مشخص می‌شود)، ۸. کاهش توان یادگیری، ۹. سردی دست‌ها و پاها، ۱۰. فروبردن زبان، ۱۱. سردرد، ۱۲. ریزش مو، ۱۳. سرگیجه، ۱۴. ناخن‌های شکننده، ۱۵. تنگی نفس.