دانلود مقالات ISI درباره لیزین + ترجمه فارسی

لیزین یک اسید آمینه ضروری است که باید از طریق غذا تأمین شود زیرا بدن قادر به ساخت میزان کافی از آن نیست. لیزین در فرآیند اسیدهای چرب کمک می کند و مخصوصاً برای رشد مهم است. لیزین همچنین در جذب کلسیم به بدن کمک می کند، نقش مهمی در تشکیل کلاژن (ماده مهم و مورد نیاز برای استخوانها و بافتها) دارد. یک رژیم گیاهخواری لیزین کافی و مورد نیاز بدن را تأمین نمی کند. گیاهان اگرچه منابع خوبی برای پروتئین هستند ولی حاوی لیزین کافی نیستند. این موضوع مخصوصاً در مورد غلات و حبوبات که منبعی از پروتئین هستند، صدق می کند. اگرشما میزان خیلی کم لیزین در رژیم غذایی داشته باشید تعادل نیتروژن در بدن شما بهم می خورد و سرانجام دچار سنگ کلیه می شوید. علایم مصرف میزان کم لیزین شامل خستگی، تهوع، سرگیجه، کاهش اشتها، بیقراری عاطفی، چشمان قرمز شده، کاهش ایمنی بدن، کاهش رشد، کم خونی، از بین رفتن آنزیم ها، اختلالات تولید مثلی، پنومونی و اسیدوزیز (به هم خوردن pH بدن) است. مسیرهای سوخت و ساز لیزین: سطح پایین لیزین باعث افت سنتز پروتین شده و روی تشکیل کلاژن و عضله تاثیر می گذارد. لیزین و ویتامین C با یکدیگر ال کارنتین را می سازد که سلول های عضلانی را قادر به مصرف اکسیزن می کند. این خاصیت لیزین را به یک ماده منحصر به فرد برای ورزش های استقامت تبدیل کرده است. لیزین یکی از 20 امینو اسید ها یکه پروتئین را می سازد است و بدن انسان قادر به تولید این آمینو اسید نیست و باید از طریق مواد غذایی تامین شود. لیزین یک باز می باشد، و در فراوردهای حیوانی، مثل گوشت، تخم مرغ، پنیر و در بعضی از ماهی ها یافت می شود و هم چنین در بعضی از سبزیجات مانند دانه های سویاو لوبیا وجود دارد. موارد استفاده: لیزین در درمان عفونت هرپسی (هم هرپس تب خال و هم هرپس زونا) مصرف میشود. مصرف مکمل های لیزین زمان بهبودی را تسریع می کند و شانس عفونت مجدد را کاهش می دهد. بعضی از تحقیقات نشان می دهد که لیزین در درمان بیماریهای قلبی- عروقی، پوسیدگی استخوان، آسم، میگرن، پولیتهای بینی و در، بعد از اپی زوتومی مؤثر و مفید است. در صورت داشتن یکی از این مشکلات قبل از مصرف لیزین با پزشک مشورت کنید. منابع غذایی: منابع خوب برای لیزین شامل موارد زیر است: گوشت مخصوصاً گوشت قرمز، پنیر، مرغ و بوقلمون، ساردین، آجیل، تخم مرغ، سویا. منابع تغلیظ شده از لیزین شامل خمر تورلا، روغن ماهی نمک زده و خشک شده، پروتئین جدا شده سویا، پروتئین کنسانتره سویا، پنیر پارمیزان، گوشت کمر خون (بدون چربی)، توفوی خشک و فریز شده، آرد سویا بدون چربی یا کم چربی، تخم شنبلیله، و جلبک اسپرولنیای خشک شده. کمبود لیزین در بدن: کمبود دریافت لیزین در افراد ورزشکار موجب اشکال در تولید پروتئین و عدم سازگاری طبیعی نسبت به استرس ها در تمرینات قدرتی و استقامتی می شود. محدودیت در این فرایند سازگاری باعث ایجاد اشکال در ترمیم بافت عضله، تولید پادتن و سلامت استخوان ها می گردد. گروهای در معرض خطر کمبود لیزین: کسانی که رژیم غذایی از نوع کاهش وزن دارند. گیاه خواران. عوامل خطر زای کمبود لیزین در بدن: کسانی که کاهش وزن عضلانی را تجربه کردند. بازیابی ضعیف پس از جلسات تمرین. گیاه خواری.