دانلود مقالات ISI درباره P-گلیکوپروتئین + ترجمه فارسی

گلیکوپروتئین ترکیبی از پروتئین و کربوهیدرات است. پروتئینی که با زنجیره های کوچک اولیگوساکارید(قند) گلیکوزیله شده ولی محتوی اسید فسفریک، پورین یا پیریمیدین نیست. P -گلیکوپروتئین 170 توسط ژن MDR1 کد می‌شود و به خانواده‌ی انتقال دهنده‌ها‌ی ATP binding cassette (ABC) تعلق دارد. این پروتئین اعمال مهمی را در فیزیولوژی سلولی بر عهده داشته، عملکرد آن در سلول‌های سرطانی منجر به شکست درمان می‌گردد. در این مطالعه، ساختار P- گلیکوپروتئین و ژن آن معرفی شده است. علاوه بر این، نقش پاتوفیزیولوژیک این پروتئین و تأثیر آن بر فارماکوکینتیک مورد بحث قرار گرفته است. -P گلیکوپروتئین به طور طبیعی در بسیاری از بافت‌ها شامل کبد، روده و مغز بیان می‌شود. این پروتئین در بسیاری از فرایندهای سلولی از قبیل التهاب، تمایز سلول‌های ایمنی، سمیت‌زدایی و ترشح هورمون‌ها نقش دارد. کاهش کارایی درمان و عود بیماری متعاقب آن به علت مقاومت دارویی مهم‌ترین پیامد عملکرد این پروتئین بوده است و به عنوان یکی از پر چالش‌ترین موانع در درمان سرطان مورد توجه می‌باشد. گلیکوپروتئین ها، پروتئین هایی حاوی یک یا تعداد بیشتری واحد اولیگوساکاریدی غیر تکراری (گلیکان) می باشند. اما پروتئوگلیکانها، ماکرومولکول هایی هستند که حاوی %۹۵ یا بیشتر کربوهیدرات می باشند که خواص این ترکیبات فزونی پلی ساکارید را بر پروتئین نشان می دهد. محل حضور اصلی گلیکو پروتئین ها در بدن فضای خارج سلولی و غشای سلولها است. گلیکو پروتئین ها تا حد وسیعی در اعمال سلولها و بیماری ها دخالت دارند. تعدادی از پروتئین های خارجی غشای سلولی گلیکوپروتئین هستند و بعضی از این پروتئین های موجود در سطح غشای خارجی سلول آنتی ژن بوده و سیستم آنتی ژنی خونی (A-B-O) و سازگاری بافتی هر فرد را در هنگام پیوند زدن تعیین می کند. جایگاههای آنتی ژنی ایمونوگلوبولین ها و گیرنده های هورمونی و ویروسی غشاهای سلولی اغلب گلیکوپروتئینی هستند. بعلاوه، قسمت هیدرات کربنی گلیکوپروتئین های غشا علائمی را برای تشخیص سلول توسط سایر سلول ها و ممانعت از تماس در تنظیم رشد سلول ایجاد می کنند. لذا تغییر در گلیکو پروتئین های غشا می تواند با ایجاد تومور و تغییرات بدخیم سلول ها هنگام سرطان رابطه داشته باشد. بیشتر پروتئین های پلاسما بجز آلبومین، گلیکوپروتئین بوده و شامل پروتئین های عامل لخته شدن خون، ایمونوگلوبولین ها و بسیاری از پروتئین های مکمل می باشند. تعدادی از هورمون ها نظیرFSHوTSH نیز گلیکو پروتئینی هستند. پروتئین ها مهم ساختمانی مثل کلاژن و پروتئین های موجود در ترشحات موکوسی که در نرم کردن بافت پوششی نقش دارند حاوی هیدرات کربن می باشند. اینترفرون نیز یک گلیکوپروتئین است. P- گلیکوپروتئین یک انتقال دهنده‌ی مهم با نقش حفاظتی در حیات سلول طبیعی است. از طرفی، در برخی سلول‌های سرطانی می‌تواند عامل مقاومت دارویی باشد.