دانلود مقالات ISI درباره اسید ریبونوکلئیک + ترجمه فارسی

اسید ریبونوکلئیک یا آران‌ای (به انگلیسی: Ribonucleic acid) همراه با دی‌ان‌ای و پروتئینها، سه مولکول درشت اصلی می‌باشد که برای همهٔ گونه‌های شناخته شدهٔ زیستی، ضروری است. دی‌ان‌ای هم مانند آران‌ای دارای زنجیرهٔ درازی می‌باشد که شامل اجزای سازنده‌ای به نام نوکلئوتیدها می‌باشد. هر نوکلئوتید دارای یک نوکلئوباز است که گاهی به آن باز نیتروژنی هم می‌گویند، چیدمان نوکلئوتیدهای یک ژن در دی‌ان‌ای در فرایند رونویسی به آران‌ای پیام‌رسان داده می‌شود، آران‌ای پیام‌رسان به رناتنها (ریبوزوم) می‌رود و در آنجا در فرایند رمزخوانی به پیدایش فراورده‌های ژنی می‌انجامد. برخی ویروس‌ها، از آران‌ای بجای دی‌ان‌ای به عنوان ماده ژنتیکی‌شان استفاده می‌کنند. همه اندامگانها از آران‌ای پیام‌رسان برای جابجایی داده‌های ژنتیکی استفاده می‌کنند که به ساخت پروتئین‌ها می‌انجامد. ساختار شیمیایی RNA به ساختار شیمیایی DNA بسیار شبیه است، با دو تفاوت؛ یکی این که RNA دارای قند ریبوز است در حالی که DNA دارای قند کمی متفاوت تر به نام دئوکسی‌ریبوز است (گونه‌ای از ریبوز که یک اتم اکسیژن در آن کم است)، و دوم این که RNA دارای نوکلئوباز اوراسیل است در حالی که به جای آن DNA دارای تیمین است (یوراسیل و تیمین، خواص جفت شدن بازی مشابهی دارند). برخلاف DNA بیشتر مولکول‌های RNA تک‌رشته‌ای هستند. مولکول‌های تک‌رشته‌ای RNA ساختارهای سه بعدی بسیار پیچیده‌ای را دارند، زیرا آنها مانند DNA دارای زنجیرهٔ دو رشته‌ای نیستند. RNA درون یاخته‌های زنده توسط آران‌ای-پلی‌مرازها ساخته می‌شوند، این [آنزیم]‌ها در رونویسی از روی یک الگوی RNA یا DNA به یک رشته آران‌ای تازه کارایی دارند. آران‌ای از روی یکی از رشته‌های دی‌ان‌ای در هستهٔ یاخته‌های هوهستهای یا بخش نوکلئوتیدی پیش‌هسته‌ها با کمک زیمایه‌های آران‌ای-پلی‌مراز ۱ (ژن‌های آران‌ای رناتنی) و آران‌ای-پلی‌مراز ۲ (ژن‌های آران‌ای پیام‌رسان) و آران‌ای-پلی‌مراز ۳ (ژن‌های آران‌ای جابجایی) در هوهسته‌ها و گونه‌ای زیمایهٔ آران‌ای-پلی‌مراز در یاخته‌های هوهسته رونویسی می‌شود. واکنشهای فرآوری آنها را زیمایه‌ای بنام آران‌ای-پلی‌مراز، که از دی‌ان‌آ به عنوان الگوی خود بهره می‌برد، آسان می‌شود، فرایند فرآوری آنها به رونویسی مشهور است. آغاز رونویسی با پیوند یک زیمایه به چیدمان برانگیزنده، که به طور معمول در بالادست ژن جای دارد، آغاز می‌شود. زنجیرهٔ مارپیچ دوتایی دی‌ان‌آ، به کمک زیمایهٔ هلیکاز باز می‌شود. این زیمایه در درازای رشتهٔ الگو از سمت '۳ آن به '۵ آن پیش می‌رود و یک مولکول آران‌ای مکمل را می‌سازد که این آران‌ای از آنجایی که وارونهٔ رشتهٔ الگو می‌باشد از سمت '۵ آن به '۳ آن ساخته می‌شود. در ساخت آران‌ای، چیدمان دی‌ان‌آ پایان ساخت آران‌ای را هم نشان خواهد داد. آران‌ای‌ها پس از رونویسی، به کمک زیمایه‌های دیگری فرآوری می‌شوند و سرانجام آران‌ایی را پدیدمی‌آورند که در ساخت پروتئین در فرایند رمزخوانی بکار برده می‌شوند. برای نمونه، در هوهسته‌ها یک دُم چندآدنینی در فرایند چندآدنینی‌شدن و در فرایندی دیگر یک کلاهک '۵ به آنها افزوده می‌شوند. در یکی دیگر از بخشهای این فرآوری، میانه‌ها به کمک زیمایهٔ پیرایشگر در فرایند پیرایش برداشته می‌شوند. آران‌ای پیام‌رسان، آران‌ایی است که داده‌ها را از DNA به رناتن، جایگاه ساخت پروتئین و رمزخوانی در یاخته، می‌برد. چیدمان آران‌ای پیام‌رسان، چیدمان اسید آمینهٔ پروتئینی که ساخته می‌شود را تعیین می‌کند. بسیاری از آران‌ای‌ها به پروتئین فرآوری نمی‌شوند. بسیاری از آران‌ای‌ها در رمزگردانی به پروتئین فراورده نمی‌شوند. به این آران‌ای‌ها، آران‌ای‌های بی‌رمز می‌گویند که می‌توانند، برجسته‌ترین نمونهٔ آران‌ای بی‌رمز آران‌ای‌های جابجایی و آران‌ای رناتنی هستند که هر دوی آنها در فرایند رمزخوانی دارای کارکرد می‌باشند. آران‌ای‌های ویژه‌ای می‌توانند واکنشهای شیمیایی، مانند بریدن و بستن دیگر مولکول‌های آران‌ای، را انجام دهند و تشکیل پیوند پپتیدی را در رناتنها آسان کنند، این آران‌ای‌ها به آران‌ای‌های رناتنی مشهورند. RNA و DNA هر دو اسید نوکلئیک هستند، اما در سه چیز تفاوت دارند؛ نخست این که برخلاف DNA که دو رشته‌ای است، RNA یک مولکول تک‌رشته‌ای است و زنجیرهٔ بسیار کوتاه تری از نوکلئوتیدها را دارد. دوم این که در حالی که DNA دارای قند دئوکسی‌ریبوز می‌باشد، RNA دارای ریبوز است (در دئوکسی‌ریبوز هیچ گروه هیدروکسیلی به حلقه پنتوزی در جایگاه ۲ پیوند ندارد). این گروه‌های هیدروکسیلی، پایداری RNA را کمتر از پایداری DNA می‌سازند زیرا داشتن گروه هیدروکسیل ریبوز را برای واکنش آبکافت آماده‌تر می‌سازد. سوم این که برخلاف DNA در RNA، باز تکمیل‌کنندهٔ آدنین، تیمین نیست بلکه اوراسیل می‌باشد که شکل متیلی‌نشده‌ای از تیمین می‌باشد. بیشتر RNAهای کارا از دیدگاه زیستی که شامل RNA کوچک هسته‌ای، RNA رناتنی، RNA جابجایی، RNA پیام‌رسان و دیگر RNAهای بی‌رمز، گه گاه دارای چیدمان‌های خود تکمیل‌کننده‌ای هستند که به بخش‌هایی از RNA این اجازه را می‌دهند که با خودش جفت شده و تا بخورد و مارپیچ‌های دوتایی را پدیدآورند (همانند DNA). برخلاف DNA، ساختار آنها دارای مارپیچ‌های دوتایی دراز نیستند اما در جای جای آنها گروه‌هایی از مارپیچ‌های کوتاه دیده می‌شود.