دانلود مقالات ISI درباره لاستیک + ترجمه فارسی

لاستیک طبیعی (انگلیسی: Natural rubber) که لاستیک هند (انگلیسی: India rubber) یا کائوچو (انگلیسی: caoutchouc) نیز نامیده می‌شود در ابتدای تولید از پلیمرهایی از ترکیب آلی ایزوپرن با ناخالصی‌های جزئی از سایر ترکیبات آلی به همراه آب تشکل شده است. مالزی و اندونزی دو کشور پیشرو در تولید لاستیک هستند. اشکال مختلف پلی ایزوپرن یا لاستیک مصنوعی که به عنوان لاستیک طبیعی استفاده می‌شوند به عنوان الاستومرها طبقه‌بندی می‌شوند. امروزه لاستیک به ماده مهم اقتصادی و راهبردی تبدیل شده است. لاستیکها را به دو نوع لاستیک طبیعی و لاستیک سنتزی طبقه‌بندی می‌کردند. امروزه لاستیکها را به روشهای مختلف دسته‌بندی می‌کنند. ساختار لاستیک طبیعی لاستیک طبیعی یا کائوچو، سیس-۱٬۴- پلی ایزوپرن است و مولکولهای آن بر اثر کشش، بلوری می‌شوند، بدین ترتیب شکل مطلوبی از تقویت حاصل می‌شود. به عنوان پیش نیاز ساختاری، مولکولهای لاستیکهای طبیعی و سنتزی باید طویل باشند. خاصیت مشخصه کشیدگی برگشت‌پذیر به دلیل ترتیب اتفاقی و کلافی زنجیرهای بلند بسپاری است. بر اثر کشش، زنجیرها بهم می‌خورند ولی مثل یک فلز، پس از رها کردن تنش به شکل کلافی خود بر می‌گردند. لاستیک طبیعی ۶ تا ۸ درصد مواد غیر پلاستیکی دارد و در برابر گرما اندوزی مقاومت زیادی نشان می‌دهد. روش تهیه لاستیک طبیعی برای بدست آوردن شیرآبه، پوست درخت را طوری برمی‌دارند که مایع در فنجانهای کوچکی جمع شود، فنجانها باید مرتباً جمع‌آوری شوند تا از گندیدگی یا آلودگی شیرآبه جلوگیری شود. پس از آن شیرآبه به محل جمع‌آوری برده می‌شود و در آنجا پس از صاف شدن با افزودن آمونیاک محافظت می‌شود. لاستیک از طریق فرایندی موسوم به انعقاد جدا می‌شود. این کار با افزودن اسیدها یا نمکهای مختلف انجام می‌گیرد. در طی این عمل، لاستیک به شکل یک توده سفید خمیری از مایع جدا می‌شود، و سپس از آن با استفاده از غلتک ورقه‌ای و در نهایت خشک می‌گردد.