دانلود مقالات ISI درباره آنزیم های آنتی اکسیدان + ترجمه فارسی

آنزیم های آنتی اکسیدان(به انگلیسی: Antioxidant enzymes) آنتی‌اکسیدان مولکولی است که قابلیت جلوگیری از اکسیدشدن سایر مولکول ها را دارد. طی اکسیداسیون الکترون ها از یک ماده به ماده دیگر منتقل می شوند و در اثر این واکنش ها رادیکال های آزاد تولید می شوند. این مولکول ها با از بین بردن رادیکال های آزاد موجب پایان یافتن زنجیره این واکنش ها می گردند و با اکسید کردن خودشان سایر واکنش های اکسیداتیو را مهار می کنند. آنتی‌اکسیدان‌ها ترکیباتی هستند که باعث محافظت در برابر آسیب سلولی ناشی از مولکول‌هایی به نام رادیکال‌های آزاد می‌شوند. این مواد در دو گروه آنزیمی و غیر آنزیمی دسته بندی می‌شوند: گروه آنزیمی شامل: ⇐ آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز (SOD): آنیون سوپراکسید را به اکسیژن و هیدروژن پراکسید تبدیل می‌کند و از این طریق باعث کاهش استرس اکسیداتیو می‌شود. این آنزیم بر اساس کوفاکتورهای فلزی فرم‌های متفاوتی دارد: SOD1 در سیتوپلاسم و کوفاکتور آن (اجزای غیر پروتئینی برخی از آنزیم ها کوفاکتور نام دارند) Cu/Znمی‌باشد، SOD2 در میتوکندری که حاوی منگنز است و SOD3 در فضای بینابینی بافت‌ها و پلاسما و لنف وجود دارد و کوفاکتور آن Cu/Zn می‌باشد. استفاده از SOD1 در یک سطح مشخص باعث کاهش پلاک‌های بتا آمیلوئیدی در آلزایمر می‌گردد. جهش در ژن SOD1 باعث بروز بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک می‌شود. ⇐ کاتالاز: هیدروژن پراکسید را به آب و اکسیژن تبدیل می‌کند. افزایش سطح این آنزیم باعث حفاظت نورون‌ها در بیماری‌های عصبی می‌گردد. ⇐ گلوتاتیون پراکسیداز: عملکرد بیوشیمیایی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، کاهش هیدروپراکسیدهای لیپیدی به الکل‌های مربوطه و کاهش پراکسید هیدروژن آزاد به آب است. ترکیبات لیپیدی سلول نسبت به رادیکال‌های آزاد حساس اند و در اثر واکنش، لیپید پراکسید تولید می‌کنند. آنزیم‌های GPX با استفاده از گلوتاتیون، پراکسیدها را به الکل تنزل می دهند و از تشکیل رادیکال‌های آزاد جلوگیری می‌کنند. در واقع گلوتاتیون پراکسیدازها کاهش پراکسید هیدروژن (آب اکسیژنه) و طیف گسترده‌ای از پراکسیدهای آلی به الکل مربوطه را انجام می دهند و آب را با استفاده از گلوتاتیون سلولی کاتالیز می‌کنند. ⇐ تیوردوکسین: تیوردوکسین ها پروتئین‌های کوچکی هستند (12kDa) که در همه‌ی سلول‌ها به صورت محلول دیده می‌شوند. این پروتئین‌ها به دلیل داشتن اسیدهای آمینه‌ی سیستئین می‌تواند عمل تبدیل پل دی سولفید به حالت دی تیول را انجام داده و از این طریق در تنظیم پتانسیل ردوکس محیط سلول نقش داشته باشد. استفاده از این آنتی‌اکسیدان در بیماری پارکینسون گزارش می‌شود. ≡ آنتی‌اکسیدان‌های غیر آنزیمی شامل: ⇐ گلوتاتیون ⇐ ویتامینE ⇐ ویتامین C ⇐ یوبی کوئیتین ترکیبات غذایی هستند که باعث از بین بردن رادیکال های آزاد و نوسازی سلول های تخریب شده، می شوند. آنتی اکسیدان ها موادی هستند که می توانند از تخریب بدن جلوگیری کنند؛ در واقع آنتی اکسیدان ها باعث خنثی کردن رادیکال های آزاد می گردند. آنتی اکسیدان ها باعث افزایش قدرت سیستم ایمنی می گردند و در نتیجه میزان عفونت را در بدن کم می کنند. حالات زیر باعث ) افزایش رادیکال¬های آزاد و کاهش اثر آنتی اکسیدان ها می گردد. • استرس،سیگار کشیدن وآفتاب سوختگی انواع آنتی اکسیدان ها کاروتنوئید ها: کاروتنوئیدها پیش سازهای ویتامین آ هستند. فیتوکمیکال هایی که در میوه ها و سبزی های زرد، نارنجی و قرمز وجود دارند. ویتامین ث: ویتامین C از جمله عوامل بسیار مهم در سیستم ایمنی بدن است. همچنین در تولید کلا‍ژن در بدن نقش بسیار ضروری دارد. مرکبات، سبزیجات و میوه های تازه سرشار از این ویتامین هستند. این ویتامین در مقابل حرارت حساس بوده و در حرارت بالا مقدار زیادی از آن هدر می رود. ویتامین ای: ویتامین E از جمله ویتامین های محلول در چربی است که در سیستم ایمنی بسیار مهم و ضروری است. هترین منابع غذایی ویتامین E شامل: آجیل، مارگارین و روغن های گیاهی مثل روغن جوانه گندم، سویا، بادام، گردو، فندق، ذرت، دانه کتان و زیتون است. سلنیوم: سلنیوم از جمله عناصر کمیاب است که در بدن به میزان کم وجود دارد و علی رغم این میزان کم، بسیار ضروری و حیاتی است. سلنیوم در پیوند با پروتئین در بدن به عنوان یک آنتی اکسیدان بسیار قوی عمل کرده و بدن را در مقابل رادیکال های آزاد حفظ می کند.