دانلود مقالات ISI درباره پلیمرهای رسانا + ترجمه فارسی

پلیمرهای رسانا در سال ۱۹۷۹ برای اولین بار، دیاز و همکارانش پلی پروپیل را به عنوان پلیمری با خاصیت رسانایی معرفی کرد. این یافته‌ها در سال ۲۰۰۰جایزه نوبل شیمی را برای شیراکاوا، مک دیارمید، هیگر به دنبال داشت. از جمله متداول‌ترین پلیمرهای رسانا می‌توان به پلی تیوفن، پلی آنیلین، پلی پروپیل، پلی پارافنیلن اشاره کرد. خصوصیت الکتریکی، الکتروشمیایی، نوری پلیمرهای رسانا، آنها را به عنوان مادهای برای کاربرد در پوشش‌های ضد الکتریسیته ساکن، پوشش‌های ضد خوردگی، پوشش‌های برای جذب امواج ماکروویو، بیوحسگرها تبدیل کرده‌است. خواص رسانایی پلیمرها به میزان دلخواه قابل تنظیم است به طوری که می‌تواند در حد رساناها یا نیمه رساناها باشد. این پلیمرها از نظر ساختاری در زنجیرهٔ اصلی خود دارای باند دوگانه به صورت یک در میان است به طوریکه طی فرایند دوپاند شدن خواص رسانایی آنها افزایش می‌یابد. اصطلاح دوپه کردن از لغت نامه اجسام نیمه رسانا گرفته شده‌است زیرا مواد پذیرنده و دهنده الکترون می‌توانند موجب افزایش رسانایی پلیمرهایی با سیستم مزدوج شوند. اصطلاح دوپه کردن مترادف اکسایش یا کاهش است. شکل فضایی و نیروهای بین زنجیره‌های ضعیف، نفوذ یون دوپه کننده را به میان زنجیره‌های پلیمر ممکن می‌سازد. تنها دوپه کننده‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که همراه با ایجاد پایداری شیمیایی توانایی رسانندگی الکتریکی را نیز بالا برند. این ویژگی تعداد دوپه کننده‌های مفید را به انواع I2 و FeCl3 برای الکترون پذیرنده‌ها و Li، Na وk برای الکترون دهنده‌ها محدود می‌سازد دوپه کردن پلیمر سبب می‌شود که: انتقال بار صورت گیرد (توسط اکسایش یا دوپه کردن نوع p و کاهش یا دوپه کردن نوع n) یک بار مخالف به درون شبکه پلیمر نفوذ کند. از جمه خواصی که در پلیمرهای رسانا وجود دارد می توان به موارد زیر اشاره کرد: • خاصیت الکتریکی • خاصیت مغناطیسی • خاصیت نوری • خاصیت ترشوندگی • خاصیت مکانیکی • خاصیت جذب امواج الکترومغناطیس روش های رسانا کردن پلیمرها ۱- ایجاد پلیمری بازنجیراصلی نیمه رسانا که دارای باند دوگانه یک در میان باشد که با عملیاتی به نام دوپینگ، رسانایی آن افزایش می یابد. ۲- قراردادن پوشش رسانای الکتریسته بر روی پلیمر ۳- افزودن ماده رسانای الکتریسته به آمیزه پلیمری هر پلیمر آلی که دارای خواص الکتریکی، الکترونیکی، مغناطیسی و نوری فلزات باشد و در عین حال خواص مکانیکی و دیگر خواص پلیمرهای عمومی را حفظ کرده باشد به عنوان پلیمر رسانای ذاتی شناخته می شود که در زیر چند نمونه از پرمصرف ترین این پلیمرها معرفی می‌شود. کاربردهای پلیمرهای رسانا از جمله کاربردهای پلیمرهای رسانا می توان به موارد زیر اشاره کرد: نانودستگاه‌های الکترونیک: ترانزیستورها و دیودهای پخش نور سنسورها: سنسورهای گازی و شیمیایی، سنسورهای نوری و سنسورهای زیستی کاتالیست: کاتالیست نوری و شیمیایی و الکتروکاتالیست ذخیره انرژی: سلول های خورشیدی، سلول های سوختی و باترهای لیتیوم یونی جذب مایکروویو و محافظ تداخل فرکانس الکترومغناطیسی سیالات الکترو رئولوژیکی کاربردهای زیست پزشکی: دارو رسانی و خالص سازی پروتئین، مهندسی بافت، رابط های عصبی و فعال کننده ها