دانلود مقالات ISI درباره آشپزی، پختن، طبخ کردن + ترجمه فارسی

در یک تعریف جامع، آشپزی یک هنر، تکنولوژی و مهارت برای فراهم آوردن غذا، با اسفاده از گرما و یا بدون آن می باشد. آشپزی، عمل آماده سازی غذا برای مصرف می باشد، که در برگیرنده محدوده بزرگی از روشها، ابزار و ترکیب اجزا برای توسعه طعم و یا قابلیت هضم غذا می باشد. لازمه این کار انتخاب، اندازه گیری و ترکیب اجزا با یک روش منظم، همراه با تلاشی برای دسترسی به نتیجه مطلوب می باشد. عوامل محدود کننده موفقیت شامل متغیر بودن مواد اولیه و کیفیت آنها، شرایط محیطی، ابزار و مهارت شخص آشپز می باشد. تنوع انواع آشپزی در سراسر جهان، بازتابی از ملاحظات بیشمار تغذیه ای، سلیقه ای، کشاورزی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی می باشد. آشپزی اگرچه نه همیشه ولی غالباً، همراه با اعمال حرارت برای تغییر شیمیائی غذا، برای تغییر طعم، رنگ، بافت، ظاهر، و خواص تغذیه ای آن می باشد. شواهد باستانی از غذای پخته (به دو صورت گیاهی و حیوانی)، در زیستگاههای انسانی مربوط به اوائل دوران استفاده از آتش موجود می باشد. آشپزی مفهومی فراتر از دستور پخت چند غذا دارد. تمام علوم مربوط به تغذیه در حد کارشناسی،کارشناسی ارشد و دکتری در نهایت به این مبحث باز می گردند. علیرغم تصور غالب در جامعه ما آشپزی کاری کاملا" علمی است. و نیز در حیطه هنر نیز قرار می گیرد. اما به دلیل وجود آشپزخانه در همه خانه های و نیز کثرت استفاده و محدود بودن مدت استفاده و هر روزی بودن آن نه تنها به عنوان کاری علمی به چشم نمی آید بلکه از دید بسیاری از افراد از حیطه کارهای هنری نیز خارج شده و به عنوان کاری وقت گیر که در عرض نیم ساعت تمام زحمات انسان محو میشود قلمداد می شود. در تاریخ افسانه‌ای ایران نیز به آشپزی اشاره شده است به این ترتیب که پختن غذا از دوران پادشاهی ضحاک آغاز شد. قبل از آن دیوها به این هنر آشنایی داشتند و انواع آش‌های لذیذ را می‌پختند. در نوشته‌هایی که از دوران پهلوی در دست است در رساله خسرو و ریدگ نکاتی درباره خورش‌ها و خوردنی‌ها و شیوه بکار بردن و چگونگی آنها در دوره ساسانی به دست می‌آید که در تنظیم تاریخ آشپزی در ایران ماخذ معتبر است. همچنین نام بسیاری از غذاهای ایرانی و اصطلاحات طباخی در کتاب‌های زبان عربی دیده می‌شود. در زبان عربی کتاب‌های زیادی در زمینه آشپزی وجود دارد که با پخت‌ و پز ایرانیان بی ارتباط نیست و از حیث اصطلاح و واژه میان این دو دسته شباهت‌هایی دیده می‌شود. این امر احتمالاً به این سبب بوده است که در دستگاه‌های دیوانی و اداری خلفای عباسی تعداد زیادی از ایرانیان دخیل بودند و بدون شک آداب و عادات آنان در زندگی اعراب نفوذ کرده، از جمله روش آشپزی ایران در زمان عباسیان مورد توجه قرار گرفته است.