دانلود مقالات ISI درباره گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی + ترجمه فارسی

گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی ( به انگلیسی: Epidermal growth factor receptor) که با نام‌های اختصاری دیگری همچون «EGFR"، "ErbB-1» و «HER1» هم شناخته می‌شود، یک پروتئین تراپوسته‌ای است که در نقش یک گیرنده برای فاکتور رشد اپیدرمی با لیگاند خارج‌سلولی عمل می‌کند. این گیرنده یکی از اعضای خانواده بزرگ «ErbB» و نوعی تیروزین کیناز گیرنده‌ای است. جهش در ژن‌های مسئول این پروتئین‌ها در بروز بسیاری از انواع سرطان‌ها نقش داردگیرنده فاکتور رشد اپیدرمال یا EGFR پروتئینی سرتاسری غشایی است که در بسیاری از سرطان ها بیان بیش از حد آن مشاهده می شود. فعال سازی پیام رسانی EGFR در سلول های سرطانی ارتباط مستقیم با افزایش تکثیر سلولی،رگ زایی و متاستاز دارد. شواهد مبنی بر نقش این پروتئین در ایجاد انواع سرطان ها منجر به طراحی و تهیه آنتی بادی های مونوکلونالی شده است که به طور کاملا انتخابی این گیرنده را مورد هدف قرار می دهند. ژن گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال (EGFR) جهت target therapy در درمان چندین سرطان انسان شامل سرطان کلورکتال HNSCC، NSCLC اهمیت دارد. لیگاند متصل شونده به EGFR مسیر سیگنالینگ AKT/MAPK. STAT،P13/RAF/RAS را فعال می کند که همراه با هم تکثیر و چسبندگی و مهاجرت سلولی را هدایت می کنند. آنتی بادی های منو کلونال که مستقیما به دومین سلولی EGFR متصل می شوند و مهار کننده های مولکولی کوچک دومین تیروزین کینازرسپتور هستند، در درمان چندین تومور جامد از جمله HNSCC،NSCLC،CRC بکار می روند. انجماد جنین های انسانی یک فعالیت روتین در درمانگاههای درمان ناباروری می باشد. تکوین موفقیت آمیز و لانه گزینی جنین های منجمد شده به میزان زیادی به محیط کشت مناسب، فاکتورهای رشد، سایتوکاینها و بیان ژنومی دارد. مطالعات اخیر بیانگر نقش مهم فاکتور رشد اپیدرمال و رسپتور آن در تکوین جنین و مراحل لانه گزینی می باشند فاکتور رشد اپیدرمال نقش مهمی را در سیستم‏های بیولوژیک بازی می‏کنند. سلول‌های پوششی در روده‌ها نیز بیانگر و نشان‌دهنده TRPV١ هستند؛ زمانی که توسط گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال تحریک شوند؛ گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال یک گیرنده بسیار مهم در رشد سلول در روده است. اگر ارسال سیگنال گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال دچار اختلال شود، این مسأله باعث رشد سلول تا جایی می‌شود که از کنترل خارج شود و افزایش خطر رشد تومور را به همراه داشته باشد. زمانی که TRPV١ توسط گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال فعال شود، می‌تواند یک بازخورد منفی مستقیم را در گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال فعال کند، که همین واکنش موجب کاهش رشد سلول‌های ناخواسته در روده و به نوبه خود کاهش خطر توسعه تومور می‌شود. درمان‌های هدفدار سرطان شامل چندین نوع دارو هستند. داروهای “مولکول-کوچک” نوع خاصی از آنزیم‌ها و گیرنده‌های فاکتور رشد را که در رشد سلول سرطانی نقش دارند متوقف می‌کنند. به این دارو‌ها بازدارنده‌های انتقال پیام هم می‌گویند. وقتی که مولکول‌هایی به نام فاکتور‌های رشد به گیرنده‌های فاکتور رشد (GFR) متناظر با خود روی سطح سلول متصل می‌شوند فرایندی که پروتئین‌ها اجرا می‌کنند به سلول‌ها دستور تقسیم شدن می‌دهد. پیش می‌آید که پروتئین‌های آسیب دیده به پیام‌های عادی پاسخ ندهند، واکنش بیش از حد از خود نشان بدهند یا نتوانند وظایف عادی خود را انجام دهند. سرطان هنگامی ایجاد می‌گردد که پروتئین‌های غیر‌عادی در داخل سلول باعث تکثیر بیش از حد سلول شوند و برای سلول این امکان را فراهم کنند که بیش‌تر از سلول‌های عادی زنده بمانند.