دانلود مقالات ISI درباره اتروفیکاسیون + ترجمه فارسی

اتروفیکاسیون (به انگلیسی: Eutrophication) از واژه یونانی به معنی پر وار مشتق شده است. Eutrophic به طور معمول معنی ارتقاء تغذیه را می دهد. از یک جهت ویتامین در پزشکی یک Eutrophic است. این واژه اوّل بار در اکولوژی دریاچه استفاده شد. این واژه بعداً جهت توصیف مواد مغذی آبهای طبیعی به کار برده شد. اتروفیکاسیون دلالت بر غنی شدن پیکره آبی به وسیله مواد آلی ورودی و یا روانآب سطحی حاوی نیترات و فسفات دارد که به طور مستقیم رشد جلبکها و دیگر گیاهان آبزی را کنترل می کند. به بیان ساده تر اوتریفیکاسیون یک عکس العمل بیولوژیکی است که در پاسخ به ازدیاد ورود مواد مغذی به منابع آبی صورت می گیرد. اوتریفیکاسیون مشکل مداوم وشایعی است که از جدی ترین تهدیدهای زیست محیطی محسوب می شود و بار اضافه مواد مغذی در سیستم های آبی است که منجر به افزایش تولید شده و هر چند وقت یک بار باعث ایجاد شکوفه های سمی بسیار زیاد آلگ و سبب کمبود اکسیژن در مناطق وسیع می گردد که این مسئله می تواند اشکال دیگر حیات دریایی که به اکسیژن محلول در آب وابسته هستند را از بین ببرد. تعریف دیگر از اوتریفیکاسیون: غنی سازی آب توسط مواد مغذی مخصوصاّ ترکیبات نیتروژن و فسفر، که رشد سریع آلگ و بسیاری از گیاهان آبزی را تقویت کرده و متعاقباّ یک اختلال نامطلوب در تعادل ارگانیزم ها و کیفیت آب به وجود می آورند. به طور کلی ورود مواد مغذی شامل نیتروژن، فسفر و سیلیس به داخل آب دریا شرط لازم برای حیات است و یک مشکل زیست محیطی محسوب نمی شود، اینگونه مواد نه تنها آلوده کننده نیستند بلکه زندگی دهنده هم هستند. تنها زمانی مشکل ساز می شوند که ورودی های بسیار زیادی از آنها بر مشخصه اصلی، خواص یا عملکردهای اکوسیستم تاثیر بگذارد که در این صورت به آنها اوتریفیکاسیون گویند. به نظر می رسد اوتریفیکاسیون یا غنی سازی نوترنیت و اثرات آن یک شکل عمومی در اواسط و اواخر قرن بیستم است و این مفهوم اوتریفیکاسیون مصنوعی است؛ که یک دست آورد جامعه شهری،صنعتی و نوترنیت های گیاهی مورد استفاده در کشاورزی و مصارف بعدی شان می باشد. هر چند اوتریفیکاسیون تنها مشکل ناشی از فعالیتهای انسانی نیست چرا که هر تغییراتی در داخل حوضچه به طور طبیعی یا طور دیگر بر حالت بیولوژیکی رودخانه یا دریاچه ها تاثیر را خواهد گذاشت که ممکن است باعث ایجاد اوتریفیکاسیون شود. علاوه بر این، این چیز تازه ای نیست، در بعضی از قسمتهای دنیا و در در بسیاری از کشورها انسانها سودهایی از غنی سازی مصنوعی برای افزایش بازده ماهی از برکه ها و دریاچه ها می برند. آنچه اکنون در قرن بیستم مفهوم غنی سازی دریاچه ها و رودخانه است رابطه فقدان یا عدم کنترل خوب منابع نوترنیت ها یا اثرات دیگرش بر روی اکوسیستم آبی است. اوتریفیکاسیون به دوره ای که توصیف می شود که اثرات بیولوژیکی یک افزایش در غلظت نوترنیت های گیاهی (معمولاً نیتروژن و فسفر و بعضی مواقع چیزهای دیگر از قبیل سلیس، پتاسیم،کلسیم،آهن و منگنز ) در اکوسیستم آبی ایجاد کند. تشخیص بدقت توصیف تروفیک طبیعی دررودخانه، دریاچه یا مصب مشکل است و این توصیف درارتباط با یک شرایط قبلی یا مربوط به یک مرحله غلظت کم نوترنیت که مزوتروفیک (متوسط غذایی) یا الیگوتروفیک نامیده می شود. درک درستی از اختلال نامطلوب به تعادل از موجودات مورد نیاز است برای تشخیص اتروفیکاسیون دریایی که توسط اتحادیه اروپا بخشنامه ها و OSPAR تعریف شده است. این بررسی یافته های نامطلوب اختلال مطالعه تیم بریتانیا دفرا تامین می شود، که به این نتیجه رسیدند که «یک اختلال نامطلوب اغتشاش از یک اکوسیستم دریایی که خیلی تنزل سلامت و یا استفاده پایدار انسانی که اکوسیستم را تهدید می کند، خلاصه می کند. یک روش برای تشخیص اختلال جوامع نمک آب معتدل تحت سلطه تولیدکنندگان اولیه phytoplanktonic یا phytobenthic ارائه شده است. آن را بر روی شاخص های نظارت ساختار اکوسیستم و قدرت، که اجزای سلامت می باشد متکی است. اختلال نامطلوب می توان با جمع آوری مدارک و شواهد از تغییرات خاص نوع ecohydrodynamic در تشخیص: (من) شاخص فله. (ب) آمار فرکانس. (III) اندازه گیری شار؛ (IV) شاخص ساختاری؛ و (v) گونه های شاخص. این ها توسط (من) کلروفیل، شفافیت، اکسیژن محلول، و پوشش جلبک دریایی فرصت طلب نمونه؛ (ب) فرکانس تم ها. (III) تولید اولیه؛ (IV) کفزی و شاخص تغذیهای، پلانکتون. (V) علف های دریایی و Nephrops norvegicus. اهداف کیفیت زیست محیطی برای برخی از این ارائه شده است. لینک کردن تشخیص به اتروفیکاسیون نیاز به همبستگی تغییرات با غنی سازی مواد مغذی است. روش، که نیاز به توسعه یک شاخص جامعه پلانکتون و بر اهمیت تولید اولیه به عنوان یک شاخص از قدرت، می توان با آب چارچوب رهنمود اتحادیه اروپا و استراتژی OSPAR را هماهنگ برای مبارزه با اتروفیکاسیون.