دانلود مقالات ISI درباره ایمونوهیستوشیمی یا بافت‌شیمی ایمنی + ترجمه فارسی

ایمونوهیستوشیمی(به انگلیسی: IHC، immunohistochemistry) یا بافت‌شیمی ایمنی نام یک فرایند برای مکان‌یابی پروتئین‌ها در یاخته‌های یک بافت است. در این روش با استفاده از پادتنهای (آنتی‌بادی‌های) منوکلونال، پادگنهای (آنتی‌ژن‌های) یاخته‌ها شناسایی می‌شود. پیشرفت‌های چشمگیری در سال‌های اخیر در این شیوه انجام گرفته‌است و در حال حاضر به عنوان یکی از روش‌های تشخیصی مهم در شاخه پزشکی و به‌ویژه دانش آسیب‌شناسی جای خود را باز کرده‌است. یک تکنیک اساسی است که در بسیاری از آزمایشگاه‌ها برای اهداف تشخیصی و پژوهشی استفاده می‌شود. در دهه‌های اخیر، توانایی تشخیص آنتی‌ژن‌ها در مقاطع بافتی به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است. ایمونوهیستوشیمی (IHC) یک مکمل رایج در پاتولوژی، جهت تشخیص مرفولوژی (شکل‌شناسی)، تحقیقات پاتولوژی و مطالعه فرآیند پاتوژنز بیماری‌ها می‌باشد. تفسیر مناسب یک سنجش ایمونوهیستوشیمی از اهمیت بالایی برخوردار است. دو روش عمده بازآرایی آنتی‌ژن در ایمونوهیستوشیمی استفاده می‌شود؛ یکی بازآرایی بواسطه آنزیم‌ها و دیگری توسط حرارت می‌باشد. بازآرایی اپی‌توپ القاء شده توسط آنزیم پروتئاز (PIER) اولین با توسط هوانگ (Huang) معرفی شد. AR بواسطه چندین آنزیم از جمله تریپسین، پروتئیناز K، فیسین و پپسین انجام می‌شود. بازآرایی اپی‌توپ القاء شده با حرارت (HIER) از روش‌های مهم ایمونوهیستوشیمی در تشخیص آنتی‌ژن‌های فیکس شده در فیکساتور فرمالدهید می‌باشد. روش HIER ابتدا توسط شی (Shi) و همکاران گزارش شد. بلاک کردن جایگاه‌های غیراختصاصی: معمولاً برای بلاک کردن سایت‌های غیراختصاصی روی برش بافتی تهیه شده، از سرم نرمال 10 درصد استفاده می‌کنند تا Abها به جایگاه‌های غیراختصاصی متصل نشوند. C: مرحله Post analytic: این مرحله شامل موارد زیر می‌باشد: اعتبارسنجی روش (Assay Validation): در واقع اعتبارسنجی فرآیندی است جهت تأیید مناسب بودن روش مورد استفاده، توسعه آن، بهینه‌سازی و استاندارد کردن برای یک هدف خاص. اعتبارسنجی، ارزیابی عملکرد تحلیلی و تشخیصی انجام گرفته در آزمون می‌باشد. اعتبارسنجی تست ایمونوهیستوشیمی باید با تکرارپذیری همراه با حساسیت و اختصاصیت بالا باشد. کنترل‌های ایمونوهیستوشیمی: Controls in Immunohistochemistry)) شامل کنترل اختصاصیت روش و اختصاصیت آنتی‌بادی‌های مورد استفاده جهت تشخیص آنتی‌ژن هدف می‌باشد. روش کار: ۱) متد مستقیم: در این روش آنتی بادی اولیه نشاندار شده است. حساسیت این روش پایین است. ۲)متد غیر مستقیم: در این روش ابتدا بافت با آنتی بادی اولیه انکوبه میشود این آنتی بادی از کلاس IGg بوده و از یک حیوان مانند خرگوش به دست میاید و سپس از آنتی بادی ثانویه ضد آنتی بادی اولیه( IGg با منبع متفاوت ) که نشاندار شده است استفاده میشود. حساسیت این روش بسیار بیشتر است. -اول(PAP method) در این روش بافت با آنتی بادی اولیه که از منبع خرگوش است انکوبه شده و سپس از آنتی بادی ثانویه با منبع دیگری مثل بز استفاده میشود این آنتی بادی با قسمتی از Fab خود به Fc آنتی بادی اولیه که اتصال به آنتی ژن دارد متصل شده و با قسمت دیگر Fab به Fc آنتی بادی سوم که متصل به آنزیم پراکسیداز است و در نهایت کار اضافه میشود متصل میشود در این روش از سوبسترایی مانند DAB دی آمینو بنزیدین استفاده میشود که تحت اثر آنزیم پراکسیداز آزاد شده قرار گرفته و ایجاد رنگ میکند که این رنگ با میکروسکوپ نوری به راحتی قابل بررسی است و بر اساس اینکه چه منطقه ای از سلول مارکر مورد بررسی را داشته باشد همتن منطقه رنگ میگیرد. -دوم(labeled streptavidin biotin )این متد یک متد مناسب و روتین است که اربرد زیادی دارد. در این روش آنتی بادی اولیه با بافت انکوبه شده و سپس آنتی بادی ثانویه کنژوگه شده با بیوتین اضافه میشود بیوتین یک ویتامین با میل ترکیبی بالا برای موادی مانند آویدین و یا استرپتو آویدین(از باکتری استرپتوکوک آویدین به دست میاید) است. در نهایت به این مجموعه کمپلکس استرپتو آویدین کنژوگه با HRP(hourse radish peroxidase) اضافه میشود. در اثر اتصال استرپتو آویدین به بیوتین موجود در کمپلکس آنتی ژن-آنتی بادی HRP آزاد شده و با اثر روی سوبسترا ایجاد رنگ میکند. نشانگرها شامل: آنزیمها: HRP،پراکسیداز، آلکالن فسفاتاز رنگهای فلورسانت: مانند رودامین،FTC