دانلود مقالات ISI درباره برنامه‌ریزی خطی + ترجمه فارسی

برنامه‌ریزی خطی (Linear programming) یا همان بهینه‌سازی خطی، روشی در ریاضیات است که به پیدا کردن مقدار کمینه یا بیشینه از یک تابع خطی روی یک چندضلعی محدب می‌پردازد. این چندضلعی محدب در حقیقت نمایش نموداری تعدادی محدودیت از نوع نامعادله روی متغیرهای تابع است. به بیان ساده‌تر به وسیله برنامه‌سازی خطی می‌توان بهترین نتیجه (مثلاً بیشترین سود یا کمترین هزینه) را در شرایط خاص و با محدودیت‌های خاص به دست آورد. محل اصلی استفاده برنامه‌ریزی خطی در مدیریت و اقتصاد است، اما در مهندسی نیز کاربردهای فراوانی دارد. درواقع برنامه‌ریزی خطی بخشی از تحقیق در عملیات و موسوم به علم مدیریت است که اول بار توسط نیروی هوایی ارتش آمریکا بکار گرفته شد. می‌توان گفت حدود یک‌چهارم کل محاسبات علمی که بر روی رایانه انجام گرفته‌است، به برنامه‌ریزی خطی و مشتقات آن مربوط می‌شود. برنامه ریزی خطی کاربرد های متعددی در ارتش، حکومت، صنعت و مهندسی شهر سازی یافته است همچنین اغلب به عنوان بخشی از طرح های محاسباتی، حل مسائل برنامه ریزی غیر خطی، برنامه های گسسته، مسائل ترکیباتی، مسائل کنترل بهینه و برنامه ریزی احتمالی به کار می رود. برنامه ریزی خطی زمینه مهمی در بهینه سازی است: بسیاری از مسائل عملی در تحقیق عملیات به عنوان مسئله برنامه ریزی خطی می تواند بیان شود و همچنین تعدادی از الگوریتم های دیگر مسائل بهینه سازی به وسیله ی حل مسائل برنامه ریزی خطی، به عنوان زیر مسئله کار می کنند. به طور تاریخی ایده های برنامه ریزی خطی الهام بخش بسیاری از مفاهیم اولیه تئوری بهینه سازی مانند دوگانگی، تجزیه، اهمیت تحدب و تعمیم آن بوده است. برنامه ریزی خطی به طور عمده در اقتصاد کلان، مدیرت تجاری، حداکثر کردن درآمد یا حداقل کردن هزینه ی تولید به کار می رود. به عنوان مثال: مدیرت موجودی، مدیرت دارایی و سهام، تخصیص منابع انسانی و منابع غیرانسانی، برنامه ریزی سفرهای تبلیغاتی. برنامه ریزی خطی از یک مدل ریاضی برای تشریح مفهوم مسئله استفاده می کند. صفت خطی به این معناست که همه توابع ریاضی بکار رفته در این مدل باید توابعی خطی باشند. کلمه برنامه ریزی در عبارت Linear Programming ترجمه ای برای عبارت Programming است. این کلمه در اینجا به معنای نوعی برنامه نویسی کامپیوتری نیست، بلکه دقیقاً به معنای طراحی و برنامه ریزی است. بنابراین عبارت برنامه ریزی خطی به معنی برنامه ریزی فعالیت ها به گونه ای است که بهترین نتیجه حاصل شود. به این مفهوم که جواب مدل بهترین جواب در بین همه حالات ممکن باشد. اگر چه تخصیص منابع مهمترین و متداولترین کاربرد برنامه ریزی خطی است، کابردهای متعدد دیگری نیز برای آن ذکر شده است. در حقیقت، هر مسئله ای که مدل ریاضی آن بر قالب عمومی مدل برنامه ریزی خطی مطابقت داشته باشد، به کمک LP (برنامه ریزی خطی) قابل حل است. از این گذشته روشی موثر و قابل توجه به نام سیمپلکس برای حل مسائل برنامه ریزی خطی با هر اندازه ای وجود دارد. این موارد و دلایل متعدد دیگر موجبات تاثیرگذاربودن برنامه ریزی خطی را در دهه های اخیر فراهم آوردند.