دانلود مقالات ISI درباره ماه + ترجمه فارسی

ماه تنها جرم آسمانی است که انسان تا به امروز بدان پای گذاشته است. روشن ترین و به ظاهر بزرگترین جرم در آسمان شب است چون نزدیکترین آنهاست. ماه تنها قمر طبیعی سیاره ماست. میانگین فاصله آن با زمین 384403 کیلومتر و میانگین فاصله نوری آن با ما 28/1ثانیه نوری است یعنی فقط 28/1 ثانیه طول می کشد تا انعکاس نور خورشید بر آن به ما برسد. ماه با قطری برابربا 3456کیلومتر یعنی کمی بیش 4/1 قطر زمین، هر3/27شبانه روز یکبار بر روی مدار بیضی شکل به دور سیاره ما می گردد که به آن "حرکت انتقالی ماه" می گویند. جرم 81 عدد کره ماه،برابر جرم کره ی زمین است و این در حالی است که حجم کره زمین تنها 49 برابر حجم کره ماه است. علت این اختلاف چگالتر بودن کره زمین از کره ماه است. وزن کره ماه 2/15 میلیارد میلیارد تن می باشد و متوسط چگالی آن 34/3 برابر چگالی آب یا مساوی3/2میانگین چگالی کره زمین است. نیروی جاذبه کره ماه بر سطح آن،با توجه به جرم و اندازه اش تنها 6/1 نیروی جاذبه کره زمین است. سرعت لازم برای فرار از میدان جاذبه کره ماه تنها 8700 کیلومتر بر ساعت است و فقط با سرعت 6100 کیلومتر بر ساعت می توان جسمی را در مداری به دور کره ماه قرار داد یعنی سرعتی حدود سرعت یک گلوله سریع! کره ماه فاقد میدان مغناطیسی است و از این رو بر خلاف کره زمین قطب نما در آن کار نمی کند. چون مدار گردش ماه به دور زمین بیضی شکل است فاصله اش با ما تغییر می کند وضعیت نزدیک بودنش را (حضیض) می نامند که در آن حالت فاصله اش با ما 354400 کیلومتر است و وضعیت دور بودن آن را (اوج) می گویند که فاصله ی آن با ما به 404320 کیلومتر می رسد. ماه از هسته‌ای بسیار کوچک، که تنها یک تا دو درصد از جرم کلی ماه را تشکیل می‌دهد، برخوردار است و وسعت آن 680 کیلومتر است. بخش غالب این هسته از آهن تشکیل شده اما مقادیر زیادی سولفور و دیگر عناصر نیز در آن وجود دارد. پوسته سنگی ماه ضخامتی برابر هزار و 330 کیلومتر دارد از از سنگ‌های متراکم و آهنی و منیزیمی تشکیل شده‌است. در گذشته‌های دور مواد مذاب درون پوسته خود را به سطح رسانده و در حدود یک میلیارد سال،‌از چهار میلیارد سال پیش تا حدودا سه میلیارد سال پیش، فوران‌های آتشفشانی را ایجاد کرده‌اند. پوسته خارجی عمقی برابر 70 کیلومتر دارد، خارجی‌ترین بخش پوسته به واسطه برخورد‌هایی که طی سالهای متمادی انجام گرفته خراشیده و پرحفره شده‌است، قلمروی درهم شکسته و آشفته که مسیری برای دسترسی به مواد دست‌نخورده عمق 9. 6 کیلومتری سطح ماه را به وجود آورده‌است. بر خلاف زمین، ماه نه دارای آب است، نه هوا، نه زندگی و نه میدان مغناطیسی. با این‌همه نمی‌توان گفت که این کره کاملاً غیر فعال است، زیرا پدیده ماه‌لرزه می‌تواند نشانه‌ای از وجود نوعی حرکت درونی در ماه باشد. سطح ماه میلیون‌ها سال پیش در اثر برخورد‌ شهاب‌سنگها مملو از خراش و حفره‌ شده‌است و از آنجایی که هیچ سیستم اقلیمی برروی ماه وجود ندارد، حفره‌های ناشی از این برخورد‌ها فرسوده نشده و همچنان وجود دارند. سطح ماه به صورت میانگین از 43 درصد اکسیژن،‌20 درصد سیلیکون، 19 درصد منیزیم، 10 درصد آهن، سه درصد کلسیم،‌سه درصد آلومینیوم،‌0. 42 درصد کرومیوم، 0. 18 درصد تیتانیوم و 0. 12 درصد منگنز تشکیل شده‌است. قطعاً ماه در دوران گذشته، آتشفشانهایی داشته است؛ اما غالب حفره‌هایی که در سطح آن دیده می‌شوند، نتیجه اصابت سنگ‌های آسمانی است که بعضی از آنها بسیار عظیم‌اند؛ برای مثال عمق حفره نیوتون ۸٬۰۰۰ متر تخمین زده شده‌است. مطالعاتی که تاکنون برروی این کره درخشان انجام گرفته نشان داده که شکل روی پنهان ماه درست مانند روی آشکار آن نیست. در آنسوی نادیده ماه، حفره‌های بیشتری وجود دارند که ابعاد آنها کوچکتر از حفره‌های روی آشکار ماه است.