دانلود مقالات ISI درباره پاپائین + ترجمه فارسی

پاپائین Papain آنزیم پروتئینی است که در میوه های پاپایا و پاپایا کوهی موجود می باشد. پاپائین از شیرابه خشک و خالص شده میوه خربزه درختی (Carica papaya) از خانواده Caricaceae به دست می آید. در پزشکی از پاپائین به عنوان هضم کننده و برداشتن نسوج فاسد و مرده و در داروسازی به عنوان عامل پخش کننده داروها استفاده می شود. بیش ترین مقدار مصرف پاپائین در صنایع گوشت و کالباس می باشد. پاپایان آنزیم پاپایا نقش مهمی در فرآیندهای گوارشی دارد که شامل شکستن فیبرهای پروتئینی سخت است. به همین دلیل است که معمولا در آمریکای شمالی بومی خود به عنوان یک گوارشی برای خوردن گوشت استفاده می شود. مزایای بهداشت پاپائین: 1- افزایش هضم: یکی از نواحی کلیدی که پاپائین بدن را در خدمت بدن قرار می دهد، در زمینه خواص پروتئینی گوارشی است. دانشگاه میشیگان از استفاده آن به عنوان حمایت از آنزیمی برای روده، معده و پانکراس حمایت می کند. 2- مراقبت از پوست و زخم: با توجه به ظرفیت های مفید پاپاین، در حال حاضر برای کاربردهای موضعی در سوختگی، تحریکات و زخم مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین برای زخم ها و زخم ها مورد استفاده قرار گرفته است. 3- مقاوم در برابر قارچ: مطالعات نشان می دهد که آنزیم پاپائین نیز به قارچ مقاوم است. گزارش 2010 از مجله تحقیقات کشاورزی آفریقا نشان داد که عصاره از Carica papaya (پاپائین) می تواند به طور آماری باعث کاهش پاتوژن قارچی باعث پوسیدگی میوه می شود. 4- پشتیبانی سیستم ایمنی: با توجه به مرکز سرطان Memorial Sloan-Kettering، پاپائین ممکن است به عنوان یک سیستم حمایت از سیستم ایمنی برای درمان سرطان عمل کند، زیرا آنزیم های پروتئولیتیک مانند پاپائین کمک کننده است تا لکوسیت ها را در واکنش ایمنی تعدیل کنند. 5- قرمزی مقاوم: مطالعات نشان می دهد که آنزیم پاپائین دارای مقاومت قوی در برابر قرمزی است و ممکن است باعث کاهش تحریکات مفصلی و پروستات شود. یک مطالعه از مرکز پزشکی دانشگاه مریلند نشان می دهد که پاپائین در کمک به بدن کاهش تورم همراه با پروستاتیت موثر است. 6- آنتی اکسیدان: پاپاین دارای ترکیباتی است که ممکن است در محافظت از بدن از آسیب های سلولی ناشی از آن کمک کند رادیکال های آزاد یک مطالعه منتشر شده در مجله علوم لبنی نشان می دهد که پاپائین می تواند جایگزین بالقوه برای مواد افزودنی شیمیایی برای افزایش بقای باکتری های پروبیوتیک در ماست به دلیل خواص اکسیداسیون آن باشد.