دانلود مقالات ISI درباره پکتین + ترجمه فارسی

دیواره سلولی گیاهان از پلی ساکارید و پروتئین تشکیل شده است. علاوه بر این برخی از سلول ها دارای دیواره آغشته به لیگنین هستند. در تمام موارد، پلی ساکاریدها بخش عمده دیواره را تشکیل می دهند. دیواره پلی ساکاریدی غالباً به سلولز، همی سلولز و پکتین تقسیم بندی می شود، و این سه نوع تقریباً در دیواره سلولی به نسبت های گوناگون حضور دارند. پکتین یک پلیمر اشتقاقی قندی- اسیدی است که از ساختارهای ژلاتینی گیاهی موجود در میوه جات و سبزیجات استحصال می شود. اهمیت اقتصادی این محصول به توانایی آن درتشکیل ژل در ترکیب با شکر (قند)و اسید بر می گردد. میزان این ماده در هر نوع سبزی و یا میوه با توجه به وزن کل آن از ۱/۰تا ۴ درصد متفاوت می باشد. سیب و مرکبات عمده ترین منابع غنی از پکتین می باشند. موقعیت اقتصادی این دو محصول به کشت و وفور آنها در مناطق مختلف برمی گردد. ساختارهای ژلاتینی درسلولهای دیواره ای و لایه های درون سلولی میوه جات موجود می باشد. آجر های به کار رفته در ساخت دیوار را می توان نمادی از آرایش قرار گرفتن پگتین در دیواره میوه و سبزی در نظر گرفت. حداکثر پکتین موجود در میوه های نارس یافت می شود که پس ازفرا رسیدن مرحله رسیدن میزان و حتی کیفیت پکتین استحصال شده کاهش می یابد. اسید گالا کترونیک اصلی ترین بلوک سازنده شیمیایی پکتین موجود در میوه و سبزی می باشد که خود جزو گروه پلیمرهای اسید انهیدرو گالا کترونیک می باشد. اسید های موجود در پلیمر ممکن است به صورت اسیدهای متیل شده در بیایند و یا به شکل اسید های آزاد مثل پروتوپکتین،اسید ژلاتینی،اسید پکتینی و پکتین در بیاید. پکتین گروه سوم پلی ساکاریدها است، که با استفاده از اسید یا شلاتور قابلیت استخراج بالایی را دارد، همچنین پکتین دارای محتوی زیاد از GalA (گالاکتیورونیک اسید) است. پکتین و همی سلولز با یکدیگر تشکیل ماده زمینه ای را داده اند که میکروفیبریل های سلولزی در آن فرو رفته اند. اثرات متقابل بین پلی ساکارید های مختلف قدرت حرکت و خاصیت انعطاف پذیری بالای دیواره سلولی را تضمین می کند. پکتین یکی از چند قندی ها در خانواده کربوهیدارت هاست که در دیواره سلولی گیاهان غیرچوبی یافت می شود. در واقع، پکتین جزء اصلی بخش سفید رنگ و اسفنجی داخل پوست میوه است. این ماده بی بو، طعمی صمغ مانند دارد. پکتین به صورت گَرد یا ذره های ریز تا درشت، در رنگ های کِرِم تا قهوه ای و گاهی زرد مایل به سبز دیده می شود. به خوبی در آب حل می شود به ویژه اگر آب، گرم باشد و مایع کلوییدی و شفافی تولید می کند. پکتین در شرایط قلیایی تجزیه می شود در حالی که محیط اسیدی برای تولید آن شرایطی مناسب به شمار می رود. میوه هایی همچون سیب، آلو، گیلاس، انواع مرکبات و فراورده هایی مانند هویج، سیب زمینی، چغندرقند، گوجه فرنگی و انواع سبزیجات دارای پکتین اند. به هر حال، بهترین منبع این ماده، مرکبات هستند. پکتین بیشترین کمپلکس پلی ساکاریدی ساختاری و عملکردی در دیواره سلولی گیاهی است، پکتین در رشد، مورفولوژی، توسعه ودفاع گیاهان نقش عملکردی دارد وهم چنین برای ژلاتینی شدن وتثبیت پلی مرها در غذاهای گوناگون وتولیدات اختصاصی بکار می رود و اثراتی مثبت بر روی سلامتی انسان واستفاده های گوناگون دارویی دارد. جرم مولکولی پکتین می تواند بسته به شرایط استخراج و منبع آن، از ۶۰ تا ۱۳۰ هزار گرم بر مول متغیر باشد. پکتین ها با توجه به میزان متیل آنها طبقه بندی می شوند. پکتین با درجه متیل بالا جهت ژلاتینی شدن به شکر نیاز دارد. اما پکتین با درجه متیل پائین برای ژلاتینی شدن نیازی به شکر ندارند.