دانلود مقالات ISI درباره انحلال پذیری + ترجمه فارسی

انحلال پذیری: مفهومی بنیادی در علم شیمی و مبحث محلول‌هااست که میزان حل شدن یک ماده (جامد، مایع یا گاز) را در یک حلال مشخص (جامد، مایع یا گاز) بیان می‌کند. این کمیت با عواملی چون نوع حلال، دما و فشار رابطه دارد. محلولی که به اندازه انحلال پذیری خود در دما و فشار مشخص، ماده‌ای را در خود حل کرده باشد، محلول اشباع گوییم و در صورتی که بیش از این مقدار ماده در محلول حل شود، محلول را فوق اشباع می‌نامیم. معمولاً انحلال پذیری مواد مختلف را به صورت گراف نسبت به عوامل دیگری چون دما و فشار نمایش می‌دهند. رابطه ماده حل شونده – حلال: جاذبه قوی حلال و ماده حل شونده، باعث انحلال پذیری بیش تر می شود. به همین ترتیب اگر جاذبه کمی بین مولکول های حلال و ماده حل شونده وجود داشته باشد، به همان نسبت، انحلال پذیری کم تر خواهد بود. مواد قطبی در حلال های قطبی بهترحل می شوند. در حالی که مواد غیر قطبی در مواد غیرقطبی بهتر حل می شوند. حل شدن یک ماده قطبی در حلال غیر قطبی (یا برعکس آن) به صورت غیر قابل انحلال است و یا به مقدار بسیار جزئی انحلال وجود دارد. دو عامل زیر بر میزان انحلال پذیری موثرند: دما: موثر ترین عامل در فرآیند انحلال پذیری دما است. افزایش دما انحلال پذیری اغلب مواد جامد را در آب افزایش می دهد اما انحلال پذیری گازها را افزایش می دهد. یعنی با افزایش دما می توان مقدار حل شدن شکر در آب را افزایش داد اما برای افزایش انحلال اکسیژن در آب بایستی دمای آب را کاهش داد. تنها ماده جامدی که برای افزایش انحلال پذیری به کاهش دما نیاز دارد، سدیم سولفات است. فشار: تغییر فشار تنها در انحلال پذیری گاز ها موثر است. افزایش فشار گاز روی سطح مایع، میزان حل شدن گاز در مایع را افزایش می دهد. در کارخانه های نوشابه سازی نیز از همین ویژگی برای حل کردن گاز کربن دی اکسید در نوشابه استفاده می کنند. محلول اشباع شده: زمانی که مقداری از ماده ای را در حجم مشخصی محلول حل کنیم به نحوی که دیگر حل نشود و مقداری از آن ته نشین گردد، محلول سیر شده ساخته ایم. یعنی میزان ماده حل شونده در حلال به درجه اشباع رشیده است. در یک محلول سیر شده بین ذرات ته نشین شده و ذرات حل شده ارتباط وجود دارد یعنی در هر لحظه مقداری از جسم حل نشده در حلال حل شده و به همان مقدار از ماده حل شده از محلول خارج می شود. محلول فوق اشباع: اگر مقدار ماده حل شده در حلال بیش از حد اشباع باشد به آن محلول فراسیر شده یا فوق اشباع می گویند. این محلول ها ناپایدارند یعنی به راحتی مقدار اضافی جسم حل شده به صورت بلور های ریز ته نشین می شود. محلول غیر اشباع: محلولی است که ماده حل شونده به طور کامل در حلال، حل شده است.