دانلود مقالات ISI درباره مطلوبیت + ترجمه فارسی

واژه Utility به معنای فایده و سودمندی است که در فارسی اکثراً به «مطلوبیت» ترجمه می‌شود؛ البته از لحاظ لغوی نادرست و از نظر معنا نامتناسب است؛ اما چون دو واژه فایده و سودمندی در متون اقتصادی در معنای دیگری رواج دارند برای اینکه ذهن خواننده را دچار سردرگمی نکند، بهتر است از همان واژه مطلوبیت به جای Utility استفاده شود. فیلسوف انگلیسی جرمی بنتهام(1748-1831) اولین کسی بود که این واژه را در معنای مصطلح خود به کار برد. مفهوم مطلوبیت: هر مصرف‌کننده به خاطر مصرف کالاها را گزینش می‌کند و هنگامی که آنرا مصرف می‌کند از مصرف آن لذت می‌برد این نوع رضایتمندی‌ای که مصرف‌کننده از مصرف کالا بدست می‌آورد در نظریه مطلوبیت با یک واحد فرضی به نام "یوتیل" اندازه‌گیری می‌شود؛ که در بیان علت انتخاب و نحوه تقاضا موثر است. این رضایت خاطری که از مصرف کالا و خدمات نصیب مصرف‌کننده می‌گردد مطلوبیت نامیده می‌شود. این نظریه در واقع به دنبال ریاضی کردن مفهوم مصرف است که با استفاده از آن به استخراج منحنی تقاضا می‌پردازد؛ البته مصرف را با واحدهای فرضی می‌سنجند؛ زیرا نمی‌توان میان مطلوبیت مصرف میخ، بستنی و بنزین، واحد مشترکی تعریف کرد. مفهوم مطلوبیت کل و نهایی: مطلوبیت کل(Utility Total) به مطلوبیت حاصل از کل کالاهای مصرف شده اطلاق می‌گردد؛ اگر مطلوبیت مصرف یک لیوان معادل 100 واحد و دو لیوان معادل 140 واحد و سه لیوان معادل 170 واحد مطلوبیت برای ما داشته باشد در هر مرحله ما به مطلوبیت کل رسیده‌ایم و با مصرف 3 لیوان معادل 170 واحد مطلوبیت داریم هر قدر واحدهایی از یک کالا که مورد مصرف فرد در واحد زمان قرار می‌گیرد بیشتر باشد، مطلوبیت کلی که بدست می‌آید نیز بیشتر است. مطلوبیت نهایی(اضافی)(Marginal Utility)، عبارت از آن مقدار مطلوبیتی است که بر اثر تغییر در مصرف کالائی مشخص به میزان یک واحد، طی دوره‌ای از زمان حاصل می‌گردد. در مثال لیوان سوم معادل(30=140-170) یعنی 30 واحد به مطلوبیت لیوان دوم افزوده شده است. مطلوبیت در نظریات اقتصاددانان امروز: ویلیام استانلی جونز از جمله اقتصاددانان نئوکلاسیک است که مفهوم مطلوبیت بتنهام را که در شکل کاملاً متفاوتی نسبت به کاربرد امروزی او بود بسط داد؛ تا توضیح رفتار مصرف‌کنندگان را بیابد. جونز فکر می‌کرد که نظریه اقتصادی، محاسبه خوشی و رنج است. وی نشان داد که افراد عاقل، تصمیمات مصرفی خود را بر اساس مطلوبیت نهایی حاصل از‌ هر کالا می‌گیرند. بسیاری از طرفداران فلسفه مطلوبیت‌گرایی قرن 19 اعتقاد به قابل محاسبه بودن مطلوبیت داشتند. امروزه اقتصاددانان نظریه مطلوبیت قابل محاسبه عددی را رد کرده و مطلوبیت ترتیبی(Ordinal Utility) را مطرح می‌کنند که در آن با توجه به ترجیح کالای A به B می‌توان خواص منحنی‌های تقاضای بازار را اثبات کرد.