دانلود مقالات ISI درباره پلیمر زیست تخریب پذیر + ترجمه فارسی

پلیمرهای زیست تخریب پذیر براساس اجزای تشکیل دهنده از نظر خاستگاه طبیعی و غیرطبیعی تقسیم بندی می گردد که به شرح زیر است. الف) پلیمرهای زیست تخریب پذیر با خاستگاه طبیعی پلی ساکاریدها مانند نشاسته و سلولز پروتئین ها مانند ژلاتین، پروتئین موجود در شیر، ابریشم، پشم لیپیدها نظیر روغن کرچک و چربی اشباع شده حیوانی پلی استرهای تولید شده از میکرو ارگانیسم ها یا گیاهان مانند پلی هیدروکسی آلکانوآت ها یا پلی هیدروکسی بوتیرات پلی استرهای ساخته شده بر پایه مونومر طبیعی نظیر پلی لاکتیک اسید یک گروه از پلیمرهای گوناگون نظیر لاستیک طبیعی ب) پلیمرهای زیست تخریب پذیر سنتزی پلیمرهای زیست تخریب پذیر زیادی وجود دارد که از مواد اولیه پتروشیمی تولید می شوند و بعضی وقت ها تعدادی از آن ها در محیط اطراف ما یافت می شوند نظیر نخ های بخیه که در پزشکی مصرف می شوند. پلی استرهای آلیفاتیک نظیر پلی گلایکولیک اسید پلی استرهای آروماتیک یا ترکیب با پلی استرهای آلیفاتیک پلی الفین های اصلاح شده پلی وینیل الکل ها هر کدام از نمونه های بالا دارای خواص ویژه و کاربردهای بالقوه ای هستند. روش های تخریب پلیمرهای زیست تخریب پذیر پلیمرها به روش های میکروبی، نوری و شمیایی تخریب می شوند. هر سه روش تحت عنوان زیست تخریب پذیری تقسیم بندی می شوند که محصولات نهایی حاصل از تخریب در طبیعت یافت می شوند. الف) تخریب از طریق نور در این روش با تابش نور خورشید پلیمر به قطعات کوچک تر تبدیل می گردد. بیشتر تخریب میکروبی بعد از تخریب نوری شروع می شود. پلی الفین ها از آن دسته پلیمرهایی هستند که توسط نور تخریب می شوند. روش های پیشنهادی جهت تخریب نوری عبارتند از: اضافه کردن افزودنی نظیر بنزو فنون به داخل ساختار پلیمر. اصالح ساختار پلیمر با اضافه کردن جاذب اشعه فرابنفش ساخت پلیمرهای حساس به نور ب) تخریب از طریق میکروبی پلیمرهایی که از مواد طبیعی ساخته می شوند نظیر الیاف کتان یا نشاسته مستعد به تخریب شدن از طریق مواد بیولوژیک هستند. سرعت تخریب پلیمرها در سیستم تخریب بیولوژیکی بستگی به نوع فرمولاسیون و میکروب مورد نیاز برای تخریب دارد. در این روش با وارد کردن نشاسته به ساختار پلیمر و بعد از آن که در تماس خاک یا آب قرار می گیرند به وسیله میکروب ها حمله می شود که در ابتدا نشاسته تجزیه شده و پلیمر به ساختار اسفنجی تبدیل می شود که بسیار ضعیف می گردد. بعد از آن که نشاسته تجزیه می شود بافت پلیمر به وسیله حمله آنزیمی شروع به تخریب می کند. هر واکنش آنزیمی باعث قیچی شدن مولکول و کوچک تر شدن پلیمر شده تا این که کل پلیمر تخریب شود. روش دیگر جهت تخریب میکروبیولوژیکی پلیمرها استفاده از میکرو ارگانیسم ها در پلیمرهاست که برای هدفی خاص به منظور تخریب مواد پلیمری انجام می گیرد. این روش بسیار پر هزینه بوده و باعث توقف استفاده از منابع تجدید پذیر می شود. میکرو ارگانیسم های مورد نظر به منظور تخریب پلاستیک های برپایه نفت طراحی شده اند. البته این روش کمکی به حفظ منابع تجدید ناپذیر نمی نماید و تنها از آلودگی محیط زیست جلوگیری می کند. ج) تخریب شیمیایی بعضی از پلیمرها وقتی در محلول های آبی قرار می گیرند به سرعت تخریب می شوند. نمونه ای از این نوع، دیپارت 1 است (نام تجاری دانه های پلی وینیل الکل است که در قالب گیری تزریقی به عنوان فدا شونده عمل می نماید این ماده توسط یک شرکت انگلیسی تولید می شود) که به سرعت در آب گرم حل شده و به پلی وینیل الکل و گلیسرین تبدیل می شود. مشابه بسیاری از پلاستیک های تخریب پذیر به وسیله نور، در این پلیمر نیز تخریب عامل پلیمر بعد و از طریق میکروبی اتفاق می افتد. میکرو ارگانیسم های مناسب به راحتی در مکان های تصفیه آب یافت می شوند. از جمله پلیمرهای زیست تخریب پذیر دیگری که می توان به آن اشاره کرد نوداکس 2 است. نوداکس قابل تخریب در محیط قلیایی بوده و به سرعت تخریب می شود.