دانلود مقالات ISI درباره صخره‌های مرجانی + ترجمه فارسی

آب‌سنگ نواری یا صخره‌های مرجانی (به انگلیسی: Coral reef) از قدیمی‌ترین و غنی‌ترین اجتماع موجودات زنده بر روی زمین هستند. آب‌سنگ‌های مرجانی یکی از مهمترین، ظریفترین و متنوعترین اکوسیستم‌های آبی است که شکل‌گیری آن به زمان زیادی نیاز دارد و نقش بسیار مهمی در سلامت محیط زیست و آب و هوای کره زمین دارند. بیشتر صخره‌های مرجانی بین ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سال عمر دارند و بسیاری از آنها صخره‌های آبی روی هم انباشته شده‌ای هستند که میلیون‌ها سال قدمت دارند. مرجانهایی که صخره‌های مرجانی را تشکیل می‌دهند تنها در شرایط خاصی پرورش می‌یابد. آنها در آب گرم، شور و تمیز زندگی می‌کنند. رشته صخره‌های عظیم آبی در طول سال با درجه حرارتی بیش از ۲۱ درجه سانتیگراد گرم باقی می‌مانند. مرجان‌ها همچنین تنها در آبهای کم‌عمقی که نور خورشید بتواند به آنها برسد زندگی می‌کنند. این اکوسیستم محصول همزیستی آب‌سنگ‌ها و نوع جلبک تک‌سلولی تاژک‌دار است به نام زوکسانتلای (به انگلیسی: zooxanthellae) که در بین بافت‌های آب‌سنگ‌ها زندگی می‌کنند. این جلبک‌ها فتوسنتز می‌کنند و برای آب‌سنگ اکسیژن، انرژی و مواد مغذی تأمین می‌کنند و رنگ‌های زیبای مرجانهای ساحلی بخاطر آنها است. علاوه بر این آب سنگ‌ها به این جلبک‌ها برای ساختن اسکلت کلسیمی خود نیاز دارند. در مقابل آب سنگ‌ها برای این جلبکهای تک سلولی محیطی برای رشد و همچنین نیتروژن، فسفر و دی‌اکسید کربن فراهم می‌کنند. حیات ۲۵ درصد آبزیان مستقیم یا غیر مستقیم به این آب سنگهای مرجانی وابسته است و زندگی بیش از نیم میلیارد از مردم جهان که در مناطق ساحلی زندگی می‌کنند هم به این آب‌سنگ‌ها متکی است. گردشگری، صیادی و همچنین جلوگیری از تخریب سواحل نیز مستلزم وجود این آب سنگهاست. صخره‌های مرجانی در تعادل بخشیدن به میزان کربن و نیتروژن، حفظ خطوط ساحلی در برابر تخریب ناشی از هجوم مداوم امواج، توفان و سیل، ایجاد محیط زیست دریایی و همچنین مواد مغذی برای زنجیره غذایی و همچنین تعادل بخشیدن به سیستم ظریف طبیعت نقش اساسی دارند. خطرات اصلی تغییرات آب‌وهوایی بزرگ‌ترین خطر حاضر برای آب‌سنگ‌های مرجانی تعبیر می‌شوند. آب‌سنگ‌های مرجانی با تنها دو درجه افزایش دما در معرض خطر جدی قرار می‌گیرند. بجز گرمای آب، درخشندگی زیاد آفتاب، آلودگی آب (اسیدی شدن، مواد شیمیایی) و آثار ناشی از گردشگری هم در سفید شدن صخره‌های مرجانی ساحلی نقش دارند. صخره‌های آبی بسیار ظریفند و به سادگی تخریب می‌گردند و سال‌ها طول می‌کشد تا بازسازی شوند. [نیازمند منبع] برای مثال یک مرجان مغزی ۲۰ سال طول می‌کشد تا به اندازه سر یک انسان رشد کند. بیشتر صخره‌های مرجانی دنیا اکنون تخریب شده‌اند و در بعضی مناطق مانند فیلیپین کاملاً نابود گشته‌اند. خطرات عمده‌ای که صخره‌های آبی را تهدید می‌کنند عبارت‌اند از: صنعت توریسم، لایروبی و احیاء زمین جهت ساختن هتلها، فرودگاه‌ها و بندرگاه‌ها، جمع‌آوری مرجان‌ها و صدف‌ها برای یادگاری، ساختن جاده‌ها و خانه‌ها، آلودگی توسط سم دفع آفات و کودهای کشاورزی، تخلیه فاضلابها و نشت سوختها. همچنان که درختان جنگلها قطع می‌شوند خاک و گل و لای توسط باران شسته شده و به صخره‌های آبی ریخته می‌شود و پولیپهای مرجانی ظریف را خفه می‌سازد و صخره‌های آبی را نابود می‌کند. تقریباً از آغاز شده ۲۱ دفعات و شدت سفید شدن آب‌سنگ‌های مرجانی در تمام کره زمین افزایش یافته‌است. در میان عواملی که باعث این آسیب محیط زیستی می‌شوند، گرم شدن آب دریاها و اقیانوس‌ها نقش مهمی دارند و شواهد علمی نشان می‌دهند که گرم شدن آب و هوای کره زمین باعث شده دمای آب اکوسیستم‌های آبی گرم بیشتر از معمول باشد. آب‌سنگ‌های مرجانی به نوسان دما حساسند و حتی یک تا دو درجه افزایش غیرمعمول دمای آب در تابستان که بیش از پنج تا هشت هفته طول بکشد می‌تواند روند سفید شدن مرجان‌ها را به جریان اندازد. وقتی که دمای آب بالا می‌رود آب‌سنگ‌ها شروع به اخراج جلبک‌ها می‌کنند که این باعث می‌شود اسکلت سفید آنها هویدا و خود آنها دچار قحطی شوند چون خود قادر به تأمین غذا و انرژی خود نیستند. با تغییرات شرایط، این آب‌سنگ‌های مرجانی می‌توانند بازسازی و بازپروری شوند اما اگر شرایط دشوار ادامه پیدا کند به مرگ کامل اب سنگهای مرجانی منتهی می‌شود. در سال ۲۰۱۶ سی درصد آب‌سنگ‌های مرجانی عظیم استرالیا یا دیواره بزرگ مرجانی -بزرگترین صخره‌های مرجانی دنیا- سفید شدند. این شدت از سفیدشدگی تا به حال ثبت نشده نبود. در ابتدای سال ۲۰۱۷، بیست درصد صخره‌های مرجانی عظیم استرالیا سفید شدند. به این ترتیب پنجاه درصد صخره‌های مرجانی استرالیا از بین رفتند و بیم آن می‌رود که این میزان بیشتر هم بشود. در ایران در ایران نیز در اوایل سال ۲۰۱۷ اعلام شد که افزایش دمای آب خلیج‌فارس از سال‌های گذشته بیشتر بوده و این باعث سفیدشدگی مرجان‌های بوشهر شده‌است. این درحالی است که در سال ۲۱۰۵، تحقیقات یک زیست‌شناس دریایی به نام جان برت نشان داد که آب‌سنگ‌های مرجانی خلیج فارس بیش از هر جای دیگری در دنیا تحمل نوسانات دما دارند و یافتن علت آن را امیدی برای احیای صخره‌های مرجانی در دنیا دانسته بود. مدیر کل دفتر زیست‌بوم‌های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست ایران می‌گوید نتایج بررسی‌ها در آذر ماه ۱۳۹۶ نشان می‌دهد نود درصد آب‌سنگ‌های مرجانی جزایر خارکو، خارک و فارسی به حدی سفید شده‌اند که دیگر قابل برگشت نیست. او گفت: «هر ساله گزارش سفیدشدگی مرجان‌ها تهیه می‌شود. تاکنون بررسی سفیدشدگی مرجان‌ها در چندین منطقه انجام شده‌است. طبق بررسی‌های سال ۹۴، چهل درصد از آب‌سنگ‌های مرجانی در عمق کمتر از پنج متر سفیدشدگی داشتند که در سال ۹۵ به حالت عادی بازگشتند و خوشبختانه این سفیدشدگی مرجان‌ها در نای‌بند و چابهار کمتر بود. » و افزود: «در سال ۹۵، پانزده تا بیست درصد مرجان‌ها در عمق کمتر از پنج متر دچار سفیدشدگی شدند که غیرقابل بازگشت بود؛ حتی در خارکو بیش از ۵۰ درصد سفیدشدگی در اعماق کمتر از پنج متر داشتیم. در سال ۹۶ در خارک، خارکو و فارس بیش از نود درصد آب‌سنگ‌های مرجانی دچار سفیدشدگی شدند که این سفیدشدگی غیرقابل بازگشت بود. امسال سفیدشدگی مرجان‌ها بر خلاف سال‌های گذشته شامل همه گونه‌های مرجانی بود و حتی این سفیدشدگی در اعماق بیشتر از پنج متر نیز قابل رویت بود. »