دانلود مقالات ISI درباره خون بند ناف + ترجمه فارسی

خون بند ناف (به انگلیسی: Cord blood) که به عنوان خون جفتی شناخته شده است که در جنین در حال تکوین داخل رحم جریان دارد. پس از تولد نوزاد، خون باقی‌مانده در بند ناف و جفت که غنی از سلول های بنیادی است به عنوان یک زباله بیولوژیک دور ریخته می شود. درحالیکه این خون حاوی سلولهای بنیادی و سلولهای خونساز است که میتواند برای درمان بیماریها استفاده شود. مزایای سلولهای بنیادی خون بند ناف سلول های بنیادی که از بند ناف گرفته می شوند بسیار پر توان و نامیرا هستند و همچنین در اثر تکثیرهای پی در پی دچار پیری نمی‌شوند، به طوری که با تزریق یا جایگزینی آنها در بافتهایی که آسیب جدی دیده اند می توانیم به بهبودی و تشکیل سلولهای جدید بافت کمک نمائیم. همچنین دستیابی به این سلولها بسیار آسان است. . مزایای استفاده از خون بند ناف مغز استخوان و بند ناف هر دو واجد سلول های بنیادی خونسازند که به بازسازی مجدد سیستم خونی و نیز سیستم ایمنی بدن کمک می کنند. مغز استخوان دارای بالاترین درصد از سلول های بنیادی خونساز (۱ تا ۳درصد) وخون بند ناف دارای ۰. ۶ تا ۱ درصد سلول های پیش ساز خونی و بنیادی خونساز است. در خون محیطی نیز کمتر از ۰. ۲ درصد سلول های بنیادی خونساز شناسایی شده است. مزایای استفاده از خون بند ناف در مقایسه با مغز استخوان عبارتند از: میزان واکنش های رد پیوند علیه میزبان (GVHD) گیرندگان خون بند ناف نسبت به خون مغز استخوان کمتر است. GVHD واکنش جدی و گاه مرگبار به دنبال پیوند مغز استخوان است که در این حالت سلول های ایمنی فرد دهنده پیوند، به بدن میزبان حمله می کند و آسیب به بخش هایی از بدن میزبان را موجب می شود. حضور سلول های اولیه و نابالغ سیستم ایمنی در خون بند ناف سبب کاهش رد ایمنولوژیک پیوند نسبت به مغز استخوان می شود. به طوری که رد پیوند شدید در حدود ۶۰ درصد از پیوندهای خون بند ناف دیده شده است. با استفاده از خون بند ناف، امکان انجام پیوند موفق با تشابه کمتر HLA بین دهنده و گیرنده نسبت به خون مغز استخوان بیشتر است لذا تعداد زیادی گیرنده را در برخواهد گرفت. اهدای خون بند ناف خطری برای اهداکننده آن ( جنین و مادر) به دنبال ندارد. جمع آوری خون بند ناف نسبت به مغز استخوان ساده تر و آسان تر صورت می گیرد. به این ترتیب که پس از تولد نوزاد، بند ناف و جفت جدا و خون آن توسط کیسه یا سرنگ جمع آوری می شود. طی این فرایند به مادر و فرزند آسیبی وارد نمی‌شود. علاوه بر آن که این کار کاملاً بدون درد انجام می شود. این در حالی است که جمع آوری خون مغز استخوان نیازمند روش های جراحی است و معمولاً تحت بیهوشی صورت می گیرد و می تواند همراه با درد برای دهند باشد. میزان ابتلا به عفونت های ویروسی فرد دهنده از جمله سایتومگالو ویروس در خون بند ناف کمتر از خون مغز استخوان است. سلول های بنیادی و پیش سازی خون بند ناف نسبت به مغز استخوان قدرت تکثیر بیشتری دارند. به علت آن که روزانه تعداد بسیاری نوزاد متولد می شود، لذا تعداد زیادی واحد خونی در دسترس بوده که این امر استفاده از آنها را آسان می سازد. مطالعات نشان داده اند که سلول های بنیادی بند ناف سلول های خونی بیشتری نسبت به مغز استخوان تولید می کنند. (سلول های خون بند ناف ده برابر سلول بیشتر تولید می کنند و بنابراین با تعداد کم سلول نیز می توان پیوند موفقی داشت) بانک خون بند ناف امروزه در اغلب کشورهای توسعه یافته بانک خون بند ناف وجود دارد که خون بندناف نوزاد به جای دور ریختن ذخیره نموده و در آینده برای خود او یا سایر بیماران استفاده می شود. والدین قبل از تولد نوزاد اقدام به ثبت نام در این بانک می کنند. بلافاصله بعد از زایمان، بندناف از نوزاد جدا می‌شود و توسط یک سوزن خون از بندناف و جفت جمع آوری و به کیسه‌های خون منتقل می‌شود. سپس خون بند ناف نوزاد منجمد و در بانک نگهداری میشود تا چنانچه نوزاد در بزرگسالی مبتلا به بیماریهایی نظیر سرطان خون شود برای درمان استفاده شود. برخی کاربردهای سلولهای بنیادی هرچند استفاده از سلولهای بنیادی در درمان بیماریها هنوز چندان معمول نیست ولی این سلولها در درمان دیابت تیپ 1 (وابسته به انسولین)، بیماریهای قلبی عروقی، لوپوس، بیماریهای نورولوژیک مانند سکته مغزی، پارکینسون و آلزایمر، کمخونی ها و نقص ایمنی، بیماریهای کبدی و. . . به کار رفته اند.