دانلود مقالات ISI درباره انتقال دهنده دوپامین + ترجمه فارسی

انتقال دهنده دوپامین(به انگلیسی: Dopamine transporter) یکی از مهمترین انتقال دهنده های نورون های مراکز عصبی است و بسیاری از بیماری های عصبی و روانی به اختلال در ترشح و عملکرد آن مربوط است. دوپامین برحسب نوع گیرنده هایی که در آن اثر می کند ممکن است تحریک کننده یا بازدارنده باشد. در نواحی مختلف مغز نورون های دوپامینرژیک شناسایی شده اند که یکی از مهمترین آنها هسته ی سیاه در مغز میانی است. دوپامین از انتهای آکسون های نورون هایی که جسم سلولی آنها در هسته ی سیاه قرار دارد به درون اجسام مخطط در عقده های قاعده ای مغز آزاد می شود. آسیب دیدن نورون های دوپامینرژیک باعث بیماری پارکینسون(Parkinson) می شود. دوپامین از دو قسمت دوپ DOPE که در پزشکی به معنی شادی و amine امین به معنی اسید امینه ساخته شده است دوپامین یعنی آمین شادی بخش -اسید امینه شادی آور. دوپامین نوعی پیام رسان عصبی از نوع کاتکولامین است که در بیشتر مهره داران و بی مهرگان وجود دارد و نقش فعال کنندگی دارد. دوپامین نورترانسمیتر مغزی است. دوپامین به ما توانایی و انرژی و لذت می بخشد کمبود آن باعث خستگی و بی حوصلگی در افراد می شود. در حالیکه سروتونین حس خوشبینی و رضایت مندی را در وجود ما افزایش می دهد و تنش را نیز کاهش می دهد. مردان در زندگی اغلب دوپامین کم می آورند. از سوی دیگر زنان بیشتر سروتونین کم می آورند که باعث احساس افسردگی در آنان می شود. اگر گوشت بیشتری بخورید بدنتان بیشتر سروتونین می سازد. محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو کشف کردند هورمون دوپامین نه تنها مسئول تولید نشاط و آرزو است بلکه در تولید هراس و ترس نیز دخالت دارد. برای دوپامین، رسپتورها یا گیرنده های متعددی شناسایی شده است که هرکدام در اعمال خاصی دخالت دارند. دوپامین و سایر کاتکولامین ها به وسیله ی یک آنزیم داخل نورون به نام مونوآمین اکسیداز(MAO)و یک آنزیم خارج نورون به نام کاتکول اومتیل ترانسفراز(COMT) تجزیه و بدون اثر می شود. میگنا دات آی آر، دوپامین پس از تجزیه شدن، ماده ای به نام هومووانیلیک اسید(HVA) به وجود می آورد که با اندازه گیری مقدار آن در مایع مغزی-نخاعی و پلاسمای خون و ادرار می توان به میزان فعالیت نورون های دوپامینرژیک مغز پی برد. دوپامین در نظام پاداش مغز و احساس نشاط و سرخوشی نقش دارد و برخی از مواد مخدر اعتیادآور مانند کوکائین باعث افزایش آزادشدن این انتقال دهنده می شود. عملکردهای دوپامین 1- تحرک پذیری دوپامین به عنوان یک بخش حیاتی در فرایندهای گردشی گره های عصبی نقش خاصی را بازی می کند. به این معنا که دوپامین در صدور دستوراتی که مربوط به کنترل حرکات از سوی مغز است بسیار حیاتی و مهم می باشد. کمبود دوپامین همانطور که عنوان شد باعث بیماری پارکینسون می شود که در آن بیمار توانائی کنترل حرکات جسمانی خود را ندارد. 2- احساس لذت یکی دیگر از نقش های دوپامین با توجه به اتصال آن به سیستم لذت بخشی مغز مربوط به احساس لذت است به این معنا که دوپامین به عنوان تامین کننده احساس لذت و همچنین تقویت رفتارهائیست که انگیزه دهنده به ما برای ادامه فعالیت های مشخصی می باشد. داروهائی که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در افزایش یا کاهش عمکرد دوپامین مرتبط هستند، غالباً به عنوان داروهای اعتیاد آور می باشند هر چند که مغز پس از گذشت مدت زمانی از تجویز دارو و افزایش میزان دوپامین، به شرایط افزایشی عادت خواهد کرد که قطع مصرف داروهای مربوط به دوپامین باعث ایجاد واکنش های مخالفی همانند افسردگی می شود. همچنین در بررسی هائی که انجام شده است، محققین مشاهده کرده اند که در شرایطی که به نوعی برای شخص آزاردهنده می باشند یا شخص تمایل ماندن در آن شرایط را ندارد، دوپامین آغاز به ترشح می کند. نتایج این تحقیقات نشان داد که فعالیت دوپامین تنها مربوط به احساس های لذتی نبوده و در شرایطی که شخص انتظار اتفاقهای لذت بخش را نیز دارد، میزان فعالیت دوپامین افزایش پیدا می کند. هورمون مغزی دوپامین به ما توانایی و انرژی بیشتری می بخشد که کمبود آن باعث خستگی و بی حوصلگی در افراد می شود. در حالیکه سروتونین حس خوشبینی و رضایت مندی را در وجود ما افزایش می دهد و تنش را نیز کاهش می دهد.