دانلود مقالات ISI درباره اریتروپویتین + ترجمه فارسی

اریتروپویتین(به انگلیسی: erythropoietin) یک فاکتور رشد گلیکوپروتئینی است که به تولید تعداد بیشتری از گلبول‌های قرمز خون کمک می‌کند. این ماده یک سیتوکین است که نوعی عامل خونساز می‌باشد اریتروپویتین انسانی (EPO) یک هورمون گلیکوپروتئینی است که وظیفه تنظیم میزان گلبولهای قرمز (اریتروسیت) را در خون پستانداران به عهده دارد. EPO بیشتر توسط کلیه‌هاوکمی توسط کبد تولید می‌شودو تولید و ترشح آن با کاهش سطح گلبولهای قرمز خون و نیز کاهش اکسیژن رسانی به بافتها تحریک شده و افزایش می‌یابد. EPO بر روی پیش سازهای اریتروسیت (اریتروئید) عمل می‌کند و عامل ایجاد تمایز در سلولهای اریتروئید می‌باشد. تولید EPO در بدن در برخی شرایط پاتولوژیک (مثل آسیب پارانشیم کلیه که منجر به کم خونی با درجات مختلف می‌شود) کاهش می‌یابد. این هورمون از یک جزء پروتئینی و یک جزء کربوهیدرات تشکیل شده‌است. اریتروپویتین آلفا، گلیکوپروتئینی است متشکل از 165 اسیدآمینه که با استفاده از فن آوری DNA نوترکیب تولید می شود. اریتروپویتین تکثیر و تمایز رده اریتروئیدی را به وسیله تعامل با گیرنده‌های اختصاصی اریتروپویتین واقع بر سطح سلول های پیش ساز گلبول قرمز خون تحریک می کند. این ماده همچنین آزادسازی رتیکولوسیت‌ها را از مغز استخوان القا می نماید. اریتروپویتین اندوژن در پاسخ به هایپوکسی بافتی توسط کلیه ها تولید می شود. کم خونی ناشی از نارسایی مزمن کلیوی عمدتا به دلیل تولید ناکافی این هورمون می باشد. در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی، سطح اریتروپویتین معمولا پایین است. در این بیماران بیشترین پاسخ به دنبال تجویز اریتروپویتین اگزوژن دیده می شود. اولین بار هورمون اریتروپویتین توسط کارنوت و دفلاندره شناسایی شد و هموپویتین نام گرفت. در این آزمایش، از عده‏ای از خرگوش‌ها پس از تحریک آن‌ها به خون‌سازی، نمونه خون گرفته می‏شد و به حیوانات گیرنده تزریق می‏شد. نکته‏ی کلیدی این آزمایش که باعث شناخت اریتروپویتین شد این بود که در خرگوش‌ها تعداد رتیکولوسیت‌ها افزایش می‏یافت. اریتروپویتین برای درمان کم خونی، ناشی از فقدان اریتروپوتین در نارسایی مزمن کلیوی بکار می‌رود. عوارض این دارو عبارتند از افزایش فشار خون یا بیشتر شدن آن به صورت وابسته به مقدار مصرف، افزایش میزان پلاکت‌ها به صورت وابسته به مقدار مصرف که با ادامه درمان برگشت پذیر است، علایم شبه آنفلونزا و آنافیلاکسی. عوارض جانبی اریتروپویتین: اعصاب مرکزی: ضعف، سرگیجه، خستگی، سردرد، پارستزی، تشنج. قلبی ـ عروقی: ادم، فشار خون بالا. دستگاه گوارش: اسهال، تهوع، استفراغ. متابولیک: هایپرکالمی، هایپرفسفاتمی، هایپر اوریسمی. عضلانی ـ اسکلتی: آرترالژی. تنفسی: سرفه، تنگی نفس. سایر عوارض: بثورات جلدی، کهیر، ‌عوارض محل تزریق، افزایش تشکیل لخته در گرافت‌های شریانی وریدی، پیرکسی.