دانلود مقالات ISI درباره گلوتاتیون پراکسیداز + ترجمه فارسی

گلوتاتیون پراکسیداز ( (EC 1. 11. 1. 9نام عمومی خانواده ای از آنزیم ها با فعالیت پراکسیدازی است که نقش بیولوژیکی اصلی آن ها محافظت ارگانیسم ها در برابر آسیب های اکسیداتیو می باشد. عملکرد بیوشیمیایی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز کاهش هیدروپراکسیدهای لیپیدی به الکل های مربوطه و کاهش پراکسید هیدروژن آزاد به آب است. ترکیبات لیپیدی سلول نسبت به رادیکال های آزاد حساس هستند و در اثر واکنش، لیپید پراکسید تولید می کنند. آنزیم های GPX با استفاده از گلوتاتیون، پراکسیدها را به الکل کاهیده و از تشکیل رادیکال های آزاد جلوگیری می کنند. در واقع گلوتاتیون پراکسیدازها کاهش پراکسید هیدروژن (آب اکسیژنه) و طیف گسترده ای از پراکسیدهای آلی به الکل مربوطه و آب را با استفاده از گلوتاتیون سلولی کاتالیز می کنند. اکثر گلوتاتیون پراکسیدازهای سلولی تترامر هستند و از مونومرهای 22 کیلو دالتونی تشکیل شده اند که یک جزء سلنوسیستئین در جایگاه فعال خود دارند. سلنوسیستئین به طور مستقیم به سوبسترای پراکسیدی الکترون می دهد و طی فرایند، اکسید می شود. سپس آنزیم از گلوتاتیون کاهش یافته، به عنوان دهنده ی هیدروژن استفاده می کند تا سلنوسیستئین بازسازی شود. گلوتاتیون پراکسیداز چندین ایزوآنزیم دارد که توسط ژن های مختلف کد می شوند. این ایزوآنزیم ها در مکان های مختلفی از سلول قرار دارند و ویژگی سوبسترایی متفاوتی دارند. گلوتاتیون پراکسیداز 1 (GPX1) فراوان ترین ایزوآنزیم است و تقریبا در سیتوپلاسم تمام بافت های پستانداران یافت می شود و سوبسترای ترجیحی آن پراکسید هیدروژن می باشد. گلوتاتیون پراکسیداز 4 (GPX4) ترجیح بالایی برای هیدروپراکسیدهای لیپیدی دارد و تقریبا در تمام سلول های پستانداران اما در سطح بسیار پایین بیان می شود. گلوتاتیون پراکسیداز 2 آنزیم خارج سلولی است و در لومن روده وجود دارد. گلوتاتیون پراکسیداز 3 نیز خارج سلولی بوده و در پلاسما به فراوانی یافت می شود. تا کنون، هشت ایزوفرم مختلف از گلوتاتیون پراکسیدازدر انسان شناسایی شده است. گلوتاتیون پراکسیداز سلولی در همه ی بافت ها حضور دارد اما بیماری های مختلف روی فعالیت و سطح آن تاثیرگذار هستند. بنابراین سنجش فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز می تواند یک ابزار تشخیصی برای تعدادی از بیماری ها باشد. کیت سنجش فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز روشی ساده، تکرارپذیر و استاندارد را برای اندازه گیری فعالیت این آنزیم در نمونه های بیولوژیکی مانند سرم، پلاسما، بافت هموژنه و لیزات سلولی فراهم می کند. فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز با روش رنگ سنجی و در طول موج nm412 انجام می شود.